Day: January 1, 2014

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.22

Standard

Nr.21 ended with: “Why do these happen? There may be different reasons, but let me suggest just one. Once upon a time there were a father and mother who had an eight year old daughter, Christine …….!”

Every morning the father would go to work on the bus, around the corner. Christine would bring him to the bus stop and then run home to go to school. Every afternoon at five, Christine would go to get her father from the bus stop. Her father would always have some candies for her. But this time he told her in the morning that he was out of candies and could not buy any where he worked, so when she would come and get him, he would not have any. That afternoon as the father sat on the bus he wondered whether Christine would be there. The bus stopped, he got out, but no Christine. The father was quite disappointed and started to walk home, when all at once around the corner Christine came running and jumped into his arms. The father was overjoyed and then realized that she loved him not because of the candies but because he was her father.

I think there are times that the Lord takes away our “feelings” (candies), He wants to see whether we love Him because of those feelings, or because He is our Father. Now of course, He knows that, but He wants us to know that too and learn to live by faith, just trusting Him, whether we feel Him or not. That’s what faith is all about. He is there, and He can be trusted. He longs to have us know that! What a lessen to learn! And now on to California, USA…….! (Go to Musings)

 

OVERPEINZINGEN VAN EEN ”OUDERE” MAN. Nr.21

Standard

Nr.20 eindigde met: “Zondagavond ben ik naar het hoofd van het college gegaan en heb hem gezegd dat ik de volgende dag zou vertrekken omdat ik er van overtuigd was dat ik geen echt christen was. Hij heeft met mij gebeden, maar er veranderde niets, dus ben ik maar naar bed gegaan……….!”

Maandagmorgen. Je hebt geen idee hoe miserabel ik me voelde. Keer op keer onderzocht ik mijn hart. Wat scheelde er toch, was er zonde in mijn leven? Maar omdat ik zo met mijn gevoelens bezig was geweest, had ik eigenlijk niet goed nagedacht. Nu besefte ik plots dat ik wou vertrekken, maar waar naar toe? Ik kende niemand in deze uitgestrekte provincie. De dichts bijzijnde stad was 65 km van hier en, ik had geen geld! Dus zat er maar één ding op, terug naar de klas. De eerste paar dagen zat ik daar zo half verdoofd, tenminste zo leek het, maar langzaam aan begon ik weer meer te luisteren en geïnteresseerd te worden. En, om het verhaal kort te houden, tegen het eind van de week kwamen mijn gevoelens langzaam weer terug en begon ik weer iets van Gods aanwezigheid te ervaren.

Dat was mijn eerste ervaring van wat men soms noemt een “woestijn ervaring”, of ook wel een “droge periode.” Een christen verliest plots het gevoel van Gods aanwezigheid in zijn hart. De Bijbel spreekt hem niet meer aan en bidden is alsof men tegen een muur aan het spreken is en alles lijkt zo onwezenlijk. Dikwijls gaat het gepaard met schuldgevoelens en frustratie. Deze periodes duren soms een paar dagen, of weken, of soms zelfs langer. Waarom gebeuren deze dingen? Er zijn waarschijnlijk verschillende verklaringen voor, maar laat mij er één vernoemen. Er was eens een jong echtpaar met een acht jarig dochtertje, Christine…….! (Ga naar Overpeimzingen)

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. 21

Standard

Nr.20 ended with: “Sunday night I went to the principal and told him that I would be leaving the next day, as I was convinced that I was not a real Christian. He prayed with me, but nothing happened and so I went to bed…………!”

Monday morning came. You have no idea how utterly miserable I felt. I examined my heart again and again. What was wrong, what had I done wrong, was there some sin in my life? However, I was so taken up with my feelings, that I had not done any rational thinking, but now it dawned on me, I planned to leave, but where would I go? I didn’t know anyone in this outstretched province. The nearest city was more than 65 km away, and, I had no money! So I went back to class and just sat there. A few days went by sort of feeling numb, but then slowly I became interested again in the studies, they started touching me again, and, to make the story short, by the end of the week my feelings were slowly turning around and I started experiencing the presence of the Lord again.

This was my first experienced of what is sometimes called a “wilderness experience”, or a “dry period.” A Christian looses all at once the sense of the presence of the Lord, he no longer “feels” God. The Bible doesn’t speak to him, prayer seems like talking to a brick wall and everything feels so unreal. Besides that the person often wrestles with guilt feelings and frustration. These periods may last for a few days, weeks or sometimes even longer. Why do these happen? There may be different reasons, but let me suggest just one. Once upon a time there were a father and mother who had an eight year old daughter, Christine …….! (Go to Musings)

OVERPEINZINGEN VAN EEN ”OUDERE” MAN. Nr.20

Standard

Nr.19 eindigde met: “Maar toen, terwijl ik zo genoot van de studies, de atmosfeer en de Heer, gebeurde er iets dat me totaal in de war bracht en me deed besluiten om weg te gaan………!”

Het College hield ieder jaar twee conferenties, één in de herfst en één in april als afsluiting van het schooljaar. Honderden mensen uit de omgeving als ook van ver weg waren aanwezig en velen bleven overnachten. Dit waren tijden van geweldige zegen, met inspirerende sprekers en met zendelingen van over de hele wereld die vertelden wat de Heer aan het doen was in andere landen. Ik had al gehoord van deze conferenties en keek er vol verwachting naar uit.

Wel, donderdagavond hadden we de eerste samenkomst, het grote koor zong, een spreker predikte, enkele zendelingen spraken en iedereen was er echt door geraakt, behalve ik! Ik heb al verteld dat ik sinds mijn overgave aan de Heer zo’n beetje in de zevende hemel leefde. Gods aanwezigheid was zo echt, ik kon Hem in mij ‘voelen.’ Maar nu, heel opeens was dat gevoel totaal weg, en mijn hart was leeg en koud. En terwijl de conferentie doorging en de mensen er zo van genoten, werd ik meer en meer miserabel. Velen waren dikwijls in tranen door de muziek en boodschappen. Ik had ook tranen, maar niet van vreugde, maar van frustratie, niet begrijpende wat er scheelde. Ik ging ’s avonds op de prairies wandelen en keek op naar de prachtige sterrenhemel, terwijl ik God vroeg mij een teken te geven, een vallende ster of zoiets, dat Hij nog steeds bij mij was, maar er gebeurde niets. Toen de conferentie tot een einde kwam, kwam ik tot de conclusie dat ik geen echte christen was, het kon gewoon niet, anderen waren zo bewogen en vol vreugde, terwijl mijn hart koud en onverschillig was. Zondagavond ben ik naar het hoofd van het college gegaan en heb hem gezegd dat ik de volgende dag zou vertrekken omdat ik er van overtuigd was dat ik geen echt christen was. Hij heeft met mij gebeden, maar er veranderde niets, dus ben ik maar naar bed gegaan……….! (Ga naar overpeinzingen).

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.20

Standard

Nr.19 ended with: “But then, as I was so much enjoying the studies, the atmosphere and the Lord, something happened, something that really threw me off and made me decide to leave…………….!”

The College had two large 3 day conferences a year, one in the fall, the other in April, closing off the school year. Hundreds of people from the surrounding area and even from far away would attend, many of them having to stay overnight. They were times of tremendous blessing, with inspiring speakers and with missionaries from all over the world telling about what the Lord was doing in other countries. I had been told about this and was looking forward to it with great anticipation.

Well, Thursday evening came, the meeting started, the choir sang, the speakers preached, missionaries told stories and everyone was moved, except me! I told you before that ever since giving my life to Christ I had been living on cloud nine. God’s presence was so real, I could “feel” Him. But now, all at once that was gone, I didn’t feel anything, my heart was empty and cold. As the days went by and people were so enjoying the meetings, I became more and more miserable. Many were often in tears as speakers and missionaries presented their messages and the choir sang. I had tears too, but not of joy, but of frustration, not understanding what was wrong with me. I went walking out on the prairies at night looking at the starry sky and asking God to give me a sign, to make a star fall, so that I would know that He was still with me, but nothing happened. As the conference drew to a close I came to the conclusion that I wasn’t really a Christian, I couldn’t be, as others were so moved and overjoyed, and my heart was so cold and indifferent. Sunday night I went to the principal and told him that I would be leaving the next day, as I was convinced that I was not a real Christian. He prayed with me, but nothing happened and so I went to bed…………! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN ”OUDERE” MAN. Nr.19

Standard

Nr.18 eindigde met: “En zo ontdekte ik weer iets nieuws, de betekenis van Hebr.12:6, “De Heer tuchtigt wie Hij liefheeft.” Wat een les!”

Je vraagt je misschien af wat er gebeurd was met die jonge vrouw op het Bijbel College die gebeden had voor Martin en zijn wilde vriend, ik! Zij was het jaar ervoor geslaagd en vertrokken naar Holland, Michigan, USA, om daar te studeren aan het Instituut voor Kinder Evangelisatie. Ik zou haar niet ontmoeten tot in mijn tweede jaar, dus zullen we dit heel interessante onderwerp voor het ogenblik moeten laten rusten, spijtig! 🙂

Mijn ervaring op het College was gewoon fantastisch. Ik genoot geweldig van de lessen. Het was allemaal zo nieuw en wonderlijk voor mij, de hele atmosfeer was iets wat ik nog nooit ervaren had. Het was zo’n ongelooflijk groot verschil tussen dagelijkse Bijbelstudie en gebed, en werken met een groep ruwe constructie werkers! De hele tijd sinds mijn overgave aan de Heer en wedergeboorte leefde ik zo’n beetje in de zevende hemel, het was bijna te mooi om waar te zijn. De nabijheid van God was zo echt en reëel; vele malen had ik het moeilijk om mijn tranen in te houden wanneer ik zat te luisteren naar leraren die de geweldige waarheden van Gods Woord onderwezen. Het College had een driejarige cursus, maar voor hen die de High School niet hadden afgemaakt, of die ouder waren en al lang niet meer gestudeerd hadden, was er de mogelijkheid om een aantal vakken te laten vallen en die op te nemen in een vierde jaar. Omdat mijn Engels nogal beperkt was en ik het heel moeilijk vond als het hoofd van het college Theologie gaf en woorden zoals rechtvaardiging, heiliging, verlossing, verzoening, enz. gebruikte en ik me soms afvroeg of hij in het Chinees bezig was, werd er besloten dat ik de vierjarige cursus zou volgen, waardoor ik ook tijd kreeg om Engelse les te volgen. Maar toen, terwijl ik zo genoot van de studies, de atmosfeer en de Heer, gebeurde er iets dat me totaal in de war bracht en me deed besluiten om weg te gaan………! (Ga naar Overpeinzingen)

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.19

Standard

Nr.18 ended with: “And so I discovered something new again, the truth of the words of Hebrews 12:6, “Whom the Lord loves, He chastens.” What a lessen to learn!” You maybe wondering whatever happened to that young lady in Bible College who had been praying for Martin and his wild friend, me! Well, she had graduated the year before I started and she had gone to Holland, Michigan, USA, to study at the Child Evangelism Institute. I was not to meet her until my second year of College. So we’ll just have to leave this most interesting subject for the moment. The time at the College was just wonderful. I enjoyed the lessens ever so much, it was all so new to me, and the whole atmosphere was something I had never experienced before. It was so totally different studying the Bible daily and also having daily prayer meetings, SO different from working with a rough construction crew. Ever since my surrender to the Lord and new birth I had sort of lived on cloud nine, it was almost too good to be true. God’s presence was so real, many times I could hardly keep back my tears as I listened to the teachers expounding the tremendous truths of God’s wonderful Word. The College had a three year course, but for those who had not finished High School, or who were older and had not been studying for years, there was the possibility of dropping some subjects and doing it in four years. Because my English was far from King James language, and because I was having a hard time following the principal when he taught Theology and used words as justification, sanctification, redemption, propitiation, etc. I at times wondered whether he was speaking Chinese. And so it was decided that I would take the four year course, which gave me time to also study English. But then, as I was so much enjoying the studies, the atmosphere and the Lord, something happened, something that really threw me off and made me decide to leave…………….! (Go to Musings)

OVERPEINZINGEN VAN EEN ”OUDERE” MAN. Nr.18

Standard

Nr.17 eindigde met: “Maar, in de wil van de Heer, ga je eerst nog veel meer van mij horen, want er was nog iets dat ik ontdekte, iets tamelijk ernstigs……!”

Ik heb nog niet veel verteld over het College. Welk woord beschrijft mijn leven als een nieuw christen tot nu toe? Ontdekking! Ik had ontdekt dat God echt, echt is, dat Hij te vertrouwen is, dat christenen echt kunnen lachen en dat we een vreugdevol en zingend geloof hebben. Hetzelfde gold voor het College. Ik ontdekte het ene na het andere, het was gewoon geweldig! Maar ik was nog een jonge christen en nogal speels. Ik heb al eerder vernoemd dat ik niet graag studeerde en nu, na zo’n vrij leven op de boerderij, om iedere dag een aantal uren les te moeten volgen en daarna nog meer studie omdat we huiswerk kregen, was een beetje teveel voor mij. God zij dank er was een sporthal en iedere avond speelden er een aantal studenten volleybal. Omdat ik nogal lang ben, hield ik van die sport en was ik er dus iedere avond bij. En daar was eigenlijk niets mis mee, behalve dat er eerst gestudeerd diende te worden. Enkele studenten hadden me daar al over aangesproken en ook een of twee leraren, maar ik kon de drang niet weerstaan om daar ’s avonds te gaan spelen. Tot op een avond de Heer ingreep, tenminste, zo zie ik dat. We waren aan het spelen en ik sprong op om de bal over het net te slaan, maar tegelijkertijd sprong er een jongen achter mij ook op en botste tegen mij aan. Ik viel met mijn rechterschouder op de grond en voelde een geweldige pijnscheut en merkte dat mijn schouder ontwricht was. Een van de stafleden en een student reden mij naar het ziekenhuis in de stad, iets meer dan 60 km, een zeer pijnlijke rit. Het gevolg was, geen volleybal meer, maar studeren! En zo ontdekte ik weer iets nieuws, de betekenis van Hebr.12:6, “De Heer tuchtigt wie Hij liefheeft.” Wat een les! (Ga naar Overpeinzingen)