OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.55

Standard

Nr.54 eindigde met: “Enkele mensen van Wallenstein Bible Chapel, een Open Broeder Vergadering, waren aanwezig. Natuurlijk wisten wij toen nog niet wat een belangrijke rol deze kerk zou hebben in onze toekomst…..!”

Toen onze tijd er op zat in Singhampton, zijn we met onze drie lieve dochters die 1½ , 3½ en 5 jaar waren naar een huis op een boerderij in Drayton verhuisd, omdat we Wallenstein Bible Chapel, van nu aan WBC genoemd, wilden leren kennen. We hadden een aantal van de leden en oudsten ontmoet op sommige van mijn evangelisatiesamenkomsten. Een van de oudsten was na een samenkomst naar mij toegekomen, had zijn vinger op mijn borst gedrukt en gezegd, “Jij bent een van ons”, waarmee hij bedoelde dat ik geloofde en leerde wat zij ook geloofden en leerden. Een van de eerste samenkomsten die wij bijwoonden in die kerk was een doopdienst op een zondagnamiddag. De plaats was overvol en mijn vrouw en ik en onze drie meisjes zaten op de laatste rij. Terwijl er een aantal liederen werden gezongen, kwamen twee oudsten naar mij toe en vertelden mij dat de spreker niet was komen opdagen, of ik prediken kon? Ik vroeg hen nog twee liederen te zingen terwijl ik in een kamertje van achteren de Heer om een boodschap zou vragen. En de Heer deed dat, ik predikte van Johannes 6 en de Heer stond mij echt bij, ik zal dat nooit vergeten. Natuurlijk kende iedereen ons nu.

Wij voelden ons echt welkom hier en geloofden dat dit de kerk of gemeente was waarvan wij deel dienden uit te maken. Kort daarop werden wij in de gemeenschap opgenomen, zoiets als lidmaatschap in andere kerken. Ik ging door met het houden van evangelisatiesamenkomsten. Marina hield een Vakantiebijbelschool in het gebouw van de United Church in Drayton. Gedurende drie weken van samenkomsten in Clinton, kwamen enkele mensen tot geloof, waaronder Beryl Gelling, de vrouw van Henk Gelling die iets later in een samenkomst in de VS de Heer aanvaardde. Kort daarna lieten zij zich dopen in een rivier, maar iemand anders moest prediken omdat ik mijn stem kwijt was.

Wij begonnen heel sterk Gods leiding te ervaren ivm ons toekomstig zendingswerk in Europa. Bepaalde dingen begonnen duidelijk te worden en wij zagen Nederland en België dichterbij komen.. ………! (Ga naar Overpeinzingen)

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.55

Standard

Nr.54 ended with: “Some people from Wallenstein Bible Chapel, an Open Brethren Assembly attended. Of course, at that time we did not know what an important part this assembly would have in our future….!”

When our time in Singhampton was up we moved with our three lovely daughters, ages 1½ , 3½ and 5 to a farm house close to Drayton, as we wanted to get to know Wallenstein Bible Chapel, from now on called WBC. We had met a number of the people and elders at some of my meetings. One elder had come to me after a meeting, put his finger on my chest and commented, “You are one of us,” meaning that what I believed and taught was what they believed and taught. One of the first meetings we attended at WBC was a Sunday afternoon baptism service. The place was packed and my wife and I with our three little girls sat on the back row. A number of hymns were sung and then two of the elders came to me and said that the speaker had not come, could I preach? I told them to sing two more hymns and I would go to the back room and ask the Lord for a message. And He did, I spoke on John 6, I will never forget and the Lord gave real liberty. After that everyone knew us.

We really felt welcome and believed that this was the church God wanted us to be part off. Shortly after that, we were received into fellowship, something like membership in other churches. I continued with holding evangelistic meetings and preached at WBC at times. Marina conducted DVBS in the Drayton United Church building. During three weeks of meetings in Clinton, ON, some were saved. One of these was Beryl Gelling, wife of Henk Gelling who would become a Christian a short while later at some meetings in the USA. A brief time later they were baptized in a river, but another brother in Christ preached as I had lost my voice. They would later become our co-workers in Belgium.

At the same time we were starting to sense God’s leading in regards to going to Europe as missionaries. Things were starting to shape up and Holland and Belgium were coming closer……..! (Go to Musings)