Nr.151 eindigde met: “Ja, God zelf was aan het werk, en wacht maar, er komt nog veel meer. En nu terugkijkende, dank ik de Heer dat wij deel mochten hebben aan Zijn wonderlijke werking………!” (Zie richardandmarina.net).

Er was echte vooruitgang. Nieuwe huisbijbelstudies werden opgestart en ik wist soms bijna niet waar ik eerst of laatst moest zijn. De man die gezegd had, “ge ziet me nooit weer” stelde zijn woonkamer ter beschikking voor een wekelijkse Bijbelstudie, wonderlijk, niet waar? Op een zekere avond zaten we met zo’n 20 mensen rond de lange tafel en de broer van deze man was aanwezig voor de eerste keer. Hij ging aan tafel zitten en ik legde een Bijbel voor hem neer. Hij schoof zijn stoel wat achteruit, alsof ik daar iets gevaarlijks had gelegd. Hij kwam weer aan tafel zitten en keek naar de Bijbel, nam het in zijn handen en bekeek het aan alle kanten en zei toen, “Is dit de Bijbel, de echte, want er zijn veel Bijbels, niet?” Hij vervolgde met te zeggen, “Dat is toch iets, dit is de eerste maal in mijn leven dat ik een Bijbel zie.” Ongelooflijk! Een echte heer van zo’n 35 jaar of zo, die in een “christelijk” land woonde en altijd naar de Kerk ging, en toch nog nooit een Bijbel had gezien. Hoe is het mogelijk? Hij werd een ware christen en een leider in de gemeente, wonderlijk!

Meestal duurde de studie zo’n 1½ uur, waarna er koffie geschonken werd en de vragen loskwamen. Wat zegt de Bijbel over de Paus? Is hij echt onfeilbaar? Hoe staat het met het bidden tot moeder Maria en de heiligen? Wat staat er in de Bijbel over het vagevuur? En hoe staat het met de miss? En zo ging het door en leek het alsof we nog een Bijbelstudie hielden. Ik toonde hen de teksten die antwoord gaven op hun vragen en zij stonden echt verbaasd over wat Gods woord leerde. Dit ging dikwijls door tot 12 uur ‘s avonds of zelfs 1 uur. Sommigen gingen vroeger naar huis, terwijl anderen bleven vragen stellen. Het waren opwindende avonden. Velen werden echt wedergeboren en na enige tijd gingen we dan op een zondagnamiddag naar Beerse voor een doopdienst. Eén echtpaar wist dat ze zich moesten laten dopen, maar voelden er nog niet voor en namen hun kampeerwagen en reden naar Frankrijk voor het weekend. Maar de wagen kreeg een mankement en ze moesten terugkeren naar huis en lieten zich de volgende dag dopen, prijs de Heer! Gods Geest was bezig en iedere week kwamen er mensen tot geloof. Ik moet denken aan de woorden van Psalm 118:23, “”Van de Heere is dit geschied, het is wonderlijk in onze ogen.” Maar, …….. er waren ook problemen………………! (Ga naar Overpeinzingen).

Nr.150 eindigde met: “Na drie maanden zat deze kamer zo vol dat we genoodzaakt waren een tweede studie te beginnen in een andere plaats en woonkamer, maar dat is voor de volgende keer……….!” (Zie richardandmarina.net).

Een heel fijn echtpaar in de oude stad Ieper, in ‘Flanders Fields’, stelden hun woonkamer ter beschikking voor een wekelijkse Bijbelstudie. Aan het eind van de eerste wereldoorlog was er niets meer over van deze stad, maar het is herbouwd en men kan de stad binnengaan door de mooie Menenpoort waarop de namen van bijna 55.000 gevallen soldaten staan. Iedere avond sinds 1927 wordt om 20.00 uur de “Last Post” geblazen. Verschrikkelijke gevechten hebben in en om de stad plaats gevonden met honderd duizende doden, waardoor er bijna 150 begraafplaatsen zijn in en buiten de stad. Enkele hebben maar een handvol graven maar er is er één met 12.000.

Nu vond er een andere strijd plaats, een geestelijke. Een aantal mensen van de eerste Bijbelstudie kwamen naar deze nieuwe studie en brachten vrienden en familieleden mee. De man die gezegd had, “je ziet me nooit meer” was ook aanwezig en samen met zijn vrouw, werd een echte wedergeboren christen. Het duurde niet lang voordat de grote woonkamer al weer bijna vol zat. Wat een fantastische tijd was dat! Het is niet mogelijk alles te vertellen wat daar allemaal plaats vond, maar één ding komt op in mijn gedachten omdat het echt Gods tussenkomst aantoont. De studie werd op zondagavond gehouden en er was een avond dat ik niet kon komen omdat ik een andere afspraak had. Ik vroeg een lieve broeder van een andere gemeente om de studie te geven. Ik vroeg hem ook om niet de doop te vernoemen omdat er nieuwe mensen aanwezig gingen zijn, en dat zou hen kunnen afschrikken.

Wel, de broeder kwam en gaf zijn studie vanuit Jozua, de overtocht van de rivier de Jordaan. Een rivier betekent water en dus gaf hij een uitleg over de christelijke doop. Ik weet niet waarom hij dat deed en hoe het kon dat hij vergeten was wat ik hem gezegd had. De vrouw des huizes, die de twee nieuwe echtparen uitgenodigd had zat met haar hoofd in haar handen te bidden, zich afvragende hoe zij zouden reageren. Natijd werd er niets over gezegd, maar enige dagen later kwam zij deze mensen tegen en vroeg heel voorzichtig hoe zij de Bijbelstudie ervaren hadden, waarop zij antwoordden dat ze het heel goed gevonden hadden. Zij vroeg opnieuw heel voorzichtig wat zij van de uitleg over de doop gevonden hadden. Zij keken haar aan met een vragende uitdrukking op hun gezicht. En nu bleek dat zij daarvan niets gehoord hadden, heel wonderlijk, de Heer moet hun oren gesloten hebben voor dat deel! Ja, God zelf was aan het werk, en wacht maar, er komt nog veel meer. En nu terugkijkende, dank ik de Heer dat wij deel mochten hebben aan Zijn wonderlijke werking………! (Ga naar Overpeinzingen).

Nr.149 eindigde met: “Ze kwamen overeen om mij vier avonden te laten komen. Ik reed naar huis, mij afvragende wie er de volgende week bij zou zijn……….!” (Zie richardandmarina.net).

Toen ik de week daarop bij Tony arriveerde, was ik verrast te zien dat allen terug waren gekomen behalve de man die gezegd had, “dit is tegen de Kerk, je ziet me hier nooit meer.” Maar een paar andere mensen waren meegekomen en dat was bemoedigend. Ik ging door met mijn studie in het Johannes evangelie en we hadden een gezegende tijd. Natuurlijk, zoals altijd, kwam de vraag weer naar boven, “hoe kunt u toch zo zeker zijn dat u naar de hemel gaat als u sterft. Bent u dan zoveel beter dan anderen? Hebt u dan zoveel goede werken gedaan?” En opnieuw, ook zoals altijd, moest ik van binnen glimlachen en tegelijkertijd medelijden hebben met deze oprechte godsdienstige mensen die geen zekerheid hadden aangaande hun eeuwige bestemming.

Wat een voorrecht hen het ware evangelie uit te leggen en hen te kunnen vertellen dat ik niet beter was dan wie dan ook en dat ik zeker ook niet genoeg goede werken had gedaan om mij een plaats in de hemel te verdienen. Ik toonde hen hoe dat Jezus op het kruis mijn schuld had betaald, en hoe dat vergeving en/of eeuwig leven Gods geschenk is. In Ef.2:8-9 staat er dat we behouden worden door genade, Gods onverdiende goedheid, door geloof, in wat Christus op het kruis gedaan heeft, en dat het niet uit onszelf is, het is een gave van God, niet uit werken, opdat niemand roeme. Niemad die in de hemel aankomt zal kunnen zeggen, “Ik ben hier want ik heb dit of dat gedaan.” Allen zullen uitroepen, “Wij zijn hier omdat Jezus voor ons gestorven is en opgestaan.”

“Ja maar, men heeft ons altijd voorgehouden dat we goede werken moeten doen om de hemel te verdienen” zei iemand. Ik antwoordde dat de Kerk de dingen heeft omgedraaid, ze zegt, doe goede werken en ge zult (misschien) naar de hemel gaan, terwijl de Bijbel leert dat de hemel Gods geschenk is, en wanneer we dat geschenk aanvaarden, we goede werken gaan doen om onze dankbaarheid te tonen. Ik voelde aan dat sommigen dit echt begrepen en ik moedigde hen aan hun zonden aan Jezus te belijden en Hem in hun hart aan te nemen als Gods geschenk.

De vier weken gingen snel voorbij en allen stemden in om door te gaan. En die studie ging door voor zo’n acht jaar en dikwijls waren er 40-50 mensen aanwezig. Na drie maanden zat deze kamer zo vol dat we genoodzaakt waren een tweede studie te beginnen in een andere plaats en woonkamer, maar dat is voor de volgende keer……….! (Ga naar Overpeinzingen).

Nr.148 eindigde met: “Ik krijg nu nog tranen in mij ogen als ik aan die dag terug denk, ik voelde Gods aanwezigheid. En er zou nog veel gebeuren, binnen 5 jaar zouden er 5 nieuwe gemeenten zijn in West Vlaanderen met vele, vele nieuwe christenen en het begon allemaal in deze woonkamer, ongelooflijk! Jammer dat ik nu stoppen moet, ik vertel u meer de volgende keer…….!” (Zie richardandmarina.net).

Voordat ik vertrok zei ik tegen Tony en Christiane dat zij Bijbelstudie nodig hadden en ik bood aan om iedere week te komen om hen Bijbeluitleg te geven, waar zij wel voor te vinden waren. Maar er was één voorwaarde, ik zei tegen Tony dat hij al zijn broers en zusters moest uitnodigen om er bij te zijn. Hij was de jongste van een gezin met acht kinderen. Hij lachtte hardop en antwoordde dat er niemand zou komen, want zei hij, “ze zijn allemaal voor mij aan het bidden dat ik terug naar de Kerk zou gaan”, aangezien hij niet meer ging en nogal een zekere reputatie had. Ik vertrok met de overeenkomst dat zij de familieleden zouden uitnodigen en ik reed als een blijde man naar huis, maar me wel afvragende wat hier van komen zou.

We hadden een datum gezet en toen ik die avond arrveerde waren er acht mensen aanwezig, of wel broers en zusters, of hun partners. Enige tijd later ontdekte ik dat ze gekomen waren omwille van de geweldige verandering in Tony’s leven, dat had hen nieuwsgierig gemaakt. En ze waren dan ook gekomen om te zien wat die transformatie teweeg gebracht had. Ik stelde mezelf voor en gaf iedereen een Bijbel. Voor de meesten, misschien wel allemaal, was dit de eerste maal dat ze een Bijbel in handen kregen. Ik legde hen een deel van het eerste hoofdstuk van het evangelie van Johannes uit en vroeg toen of ze vragen hadden. Het was even stil en toen zei een van hen, “Dit is toch wonderlijk, zo hebben we de Bijbel nog nooit horen uitleggen.” Een schoonbroer van Tony zei, “Dit is tegen de Katholieke Kerk, je gaat mij hier nooit meer zien.” En hij kwam ook niet terug tot een aantal maanden later en hij is nu oudste in één van de gemeenten, wonderlijk! Het eigenaardige was dat ik niets over de Kerk gezegd had, ik had die zelfs niet vernoemd.

We hadden nog een korte discussie, niet erg lang want de meesten hadden tijd nodig om alles wat ze die avond gehoord hadden te verwerken. Ik sloot af met gebed en deed toen een voorstel, ik zei, “wat zou u er van denken moest ik nu eens vier weken achtereen komen om u de Bijbel uit te leggen, waarna u kunt beslissen of u door wilt gaan, of, als u het niet eens bent met wat ik leer, te stoppen en u zult mij nooit meer weer zien.” Ze kwamen overeen om mij vier avonden te laten komen. Ik reed naar huis, mij afvragende wie er de volgende week bij zou zijn……….! (Ga naar Overpeinzingen).