Month: November 2014

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.100

Standard

Nr.99 ended with: “It was late when we left their apartment and drove to Beerse and then on to Antwerp where a very important decision was going to be made……….!” (See richardandmarina.net).

But before I say anything more about this important decision, let me tell you about the next visit with Martin and Lydie in Peer. This time there was a Catholic priest present. I liked the man and found him very sympathetic and honest. But we discovered that he knew very little about the Bible. I asked him for example whether he knew that Jesus had brothers and sisters. He didn’t and I showed him several scriptures which he had never seen before. I also asked him whether he knew that Peter, according to his belief, the first Pope, was married. He was very surprised and I showed him Mark chapter 1 where Jesus healed Peter’s mother in law, which of course meant that he was married. We went on like that for a while and then he admitted that in seminary they had never really studied the Bible that much, but rather books about the Bible. I really appreciated his honesty. It was late again when I left the house. Sometime later a Bible study was started in the Peer area and also one a bit further south in Zolder.

Because of these studies in Limburg and in the Beerse area, I had to do a lot of driving. This, plus the fact that the work in Antwerp was doing great, the question arose as to whether we should not be moving. We believed the Lord had brought us to Belgium to start churches. In fact, when my future co-worker from Canada, Henk Gelling was visiting us, he came along to a prayer meeting where we prayed and asked the Lord to start 10 churches in 10 years. Henk couldn’t believe what he heard, but the reality is that not 10 churches were started in 10 years, but 20 in 15 years! God was at work and we were privileged to be part of that. And so we sought the Lord as to a possible move and the starting of a new church in Beerse! How would He lead? Excitement was growing……..! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.100

Standard

Nr.99 eindigde met: “Het was heel laat toen we hun appartement verlieten en terug naar Beerse reden en ik doorreed naar Antwerpen waar een hele belangrijke beslissing genomen zou worden…….!” (Zie richardandmarina.net).

Maar voordat ik iets zeg over die belangrijke beslissing, laat me iets vertellen over het tweede bezoek met Martin en Lydie in Peer. Deze keer was er een Katholieke priester aanwezig. Ik mocht die man wel, ik vond hem sympathiek en eerlijk. Maar we ontdekten dat zijn kennis van de Bijbel echt beperkt was. Ik vroeg hem bijvoorbeeld of hij wist dat Jezus broers en zusters had. Dat was hem onbekend en ik toonde hem verschillende Bijbel passages die hij nog nooit gezien had. Ik vroeg hem ook of hij wist dat Petrus, volgens zijn geloof de eerste Paus, getrouwd was. Hij was heel verrast en ik toonde hem Marcus 1 waar Jezus Petrus’ schoonmoeder genas, wat natuurlijk inhield dat hij getrouwd was. We bleven zo een tijdje doorgaan totdat hij op een bepaald ogenblik toegaf dat hij in het seminarie nooit echt de Bijbel bestudeerd had, maar eigenlijk meer boeken over de Bijbel. Ik waardeerde zijn eerlijkheid. Het was weer laat toen ik vertrok en naar huis reed. Enige tijd later begon ik met een Bijbel studie in Peer en ook een iets meer zuidelijk in Zolder.

Maar omdat deze plaatsen nogal ver van Antwerpen lagen, legde ik heel wat kilometers af. Dit, gepaard gaande met het feit dat de gemeente in Antwerpen goed groeide, drong de vraag zich op of het niet tijd was om te verhuizen. We geloofden dat de Heer ons naar België gebracht had om gemeenten te stichten. Toen onze toekomstige medewerker, Henk Gelling uit Canada bij ons op bezoek was, kwam hij mee naar een bidstond. Daar baden wij en vroegen de Heer om in 10 jaar 10 gemeenten te stichten. Henk kon zijn oren niet geloven, maar de realiteit is dat er niet 10 gemeenten in 10 jaar ontstonden, maar 20 in 15 jaar. Gods Geest was aan het werk en wij hadden het voorrecht daaraan deel te mogen hebben. En dus zochten wij Gods aangezicht ivm een mogelijke verhuis en de oprichting van een nieuwe gemeente in Beerse. Hoe zou Hij ons leiden? Onze verwachting en opwinding groeiden………! (Ga naar Overpeinzingen).

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.99

Standard

Nr.98 ended with: “Sometime later I visited the couple in Peer and that visit was just as interesting, maybe even more……!” (See richardandmarina.net).

When I left the home where I had met the two couples, the lady, let’s call her Leen, who later told me she had accepted the Lord that night, asked me to come to their home and they would invite relatives and friends. I will come back to this later. But that night I drove home almost all the way with tears in my eyes just praising and thanking the Lord that He had called me into this ministry. What a joy to teach and preach His word to people who had never seen a Bible and had never heard the true gospel, and to be able to present such a wonderful message. I felt so privileged! I came home much after midnight, as I often did, hardly ever before 12 o’clock and most of the time at 1, 2, 3 and a few times even at 4 and 5 o’clock in the morning. But it was worth it! In the years to come I would see so many come to know Him, so many transformations, so many happy faces, what a joy, not only for me but also in heaven, see Luke 15.

Sometime later I went with the young couple from close to Beerse to their friends in Peer. The names of these friends? I have permission to use them and I will tell you in a moment why, they were Martin and Lydie Symons. What an evening it was! They were good Catholic people, but as so many others, a bit confused as there were so many changes taking place in the Catholic Church, while this Church had always claimed to be the one and only true unchanging Church. The questions kept coming, while I showed them the answers in the Bible. I had no idea at that time that I was in the home of a couple, two wonderful people, who in time to come, would become our first Flemish full-time workers, that’s why I am allowed to use their names. It was late when we left their apartment and drove to Beerse and then on to Antwerp where a very important decision was going to be made……….! (Go to Musings)

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.99

Standard

Nr.98 eindigde met: “Enige tijd later bezocht ik het echtpaar in Peer en dat bezoek was al net zo interessant, misschien zelfs meer……….!” (Zie richardandmarina.net).

Toen ik het huis waar ik met de twee echtparen samen was geweest verliet, vroeg de vriendin, laten we haar Leen noemen, die mij later vertelde dat ze die avond de Heer Jezus aangenomen had, of ik bij hen thuis zou willen komen, zij zouden dan familieleden en vrienden uitnodigen. Ik kom hier later op terug. Ik reed de hele weg naar huis met tranen in mijn ogen, de Heer dankende en lovende dat Hij mij geroepen had in Zijn dienst. Wat een vreugde zijn woord te prediken en leren aan mensen die nog nooit een Bijbel gezien hadden en het ware evangelie nog nooit gehoord hadden, en om dan zulk een mooie boodschap te mogen verkondigen. Ik voelde mij zo bevoorrecht! Ik kwam die avond na middernacht thuis, zoals dat zo dikwijls gebeurde. Ik was bijna nooit thuis voor 12 uur en heel dikwijls pas om 1, 2 of 3, en zelfs enkele malen om 4 en 5 uur ’s morgens. Maar het was de moeite waard! In de komende jaren zou ik zoveel mensen tot de Heer zien komen, zoveel veranderde levens en zoveel blijde gezichten; wat een vreugde, en niet alleen voor mij, maar ook in de hemel, zie Lucas 15.

Enige tijd later ging ik met het jonge koppel van dicht bij Beerse naar hun vrienden in Peer. De namen van die vrienden? Ik heb toestemming die te geven en ik zal u daar zo de reden voor geven. Het waren Martin en Lydie Symons. Wat een interessante avond! Het waren goede Katholieke mensen, maar als zovelen, een beetje gefrustreerd met de vele veranderingen in de Katholieke Kerk, een Kerk die altijd had beweerd de enige onveranderlijke Kerk te zijn. De vragen bleven maar komen terwijl ik hen de antwoorden in de Bijbel toonde. Ik had geen idee dat ik die avond in het huis was van een koppel, twee fantastische mensen die uiteindelijk onze eerste Vlaamse voltijdse werkers zouden worden. Daarom mag ik hun namen gebruiken. Het was heel laat toen we hun appartement verlieten en terug naar Beerse reden en ik doorreed naar Antwerpen waar een hele belangrijke beslissing genomen zou worden…….! (Ga naar Overpeinzingen)

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.98

Standard

Nr.97 ended with: “You may not see it that way, that’s o.k. We have our convictions and respect others who have different views.” (See richardandmarina.net).

We must now go back a bit, to the winter of ‘73/’74. We were still living in Edegem, a suburb of Antwerp. The church in Antwerp was growing and doing well. My co-worker was doing a great job, while I was still active in that assembly too, but at the same time turning my attention eastwards towards Beerse and even further. I now had two Bible studies in the Beerse area and I had also started two studies in the eastern province of Limburg. These had come about through contacts of a young couple close to Beerse. The man had a friend in a town called Peer, to which he introduced me and he also had an older brother a bit further south. The brother and his wife invited me to their home and when I arrived, there was another couple, friends whom they had invited to be present.

It turned out to be a very interesting evening, as I explained the Bible to them. We actually had sort of a mini Bible study, which was totally new to them. It must have lasted about 3 hours, and then I mentioned that I needed to go home as I had at least an 1½ hour drive home. I asked permission to close the evening with prayer, as I did in every home I was invited to. Never has that been refused! I prayed and when I was finished it was very quiet and they looked at me not knowing what to say. I believe the Holy Spirit had touched their hearts, in fact I know He did, because the lady friend told me later that as I was praying she knew this was it, this is what she needed and that same evening she accepted the Lord. I wanted to get up, but all at once the questions came, why did you not make the sign of the cross, and why did you not pray the “Lord’s Prayer” and  “Hail Mary”? It took another hour to explain all that.

Sometime later I visited the couple in Peer and that visit was just as interesting, maybe even more……! (See richardandmarina.net).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.98

Standard

Nr.97 eindigde met: “Jullie zien dat misschien anders, dat is o.k. Wij hebben onze overtuiging en respecteren anderen die het anders zien.” (Zie richardandmarina.net).

We moeten nu even terug, naar de winter van ‘73/74. Wij woonden nog steeds in Edegem, een buitenwijk van Antwerpen. De gemeente in Antwerpen groeide en ging echt vooruit. Mijn medewerker was er heel actief en terwijl ik daar ook nog meewerkte, ging mijn aandacht meer en meer oostwaarts richting Beerse en nog verder. Ik had nu twee Bijbelstudies in Beerse en omgeving en ik was ook met twee studies begonnen in de provincie Limburg. Deze waren ontstaan door contacten van een jong echtpaar dicht bij Beerse. De man had een vriend in Peer, aan wie hij mij voorstelde, en hij had ook een oudere broer iets meer zuidelijk. Deze broer en zijn vrouw hadden mij uitgenodigd bij hen thuis en toen ik daar arriveerde, was er een tweede echtpaar, vrienden van hen, aanwezig.

Het werd een heel interessante avond en er werd goed geluisterd terwijl ik de Bijbel uitlegde. Eigenlijk was het een soort kleine Bijbelstudie, wat volledig nieuw was voor hen. Na ongeveer drie uur merkte ik op dat ik naar huis moest omdat ik nog zo’n 1½ moest rijden. Ik vroeg of ik de avond mocht afsluiten met gebed, zoals ik dat altijd deed in ieder huis dat ik bezocht. Het is me nooit geweigerd! Ik bad gewoon zoals altijd en toen ik “amen” zei was het heel stil. Ze keken mij aan en wisten niet wat te zeggen. Ik kon aanvoelen dat de Heilige Geest hen aangeraakt had en dat werd later ook duidelijk toen de vriendin mij vertelde dat terwijl ik aan het bidden was, zij aanvoelde dat dit echt was en dat ze dit nodig had, en ze heeft diezelfde avond nog de Heer Jezus aangenomen had. Ik wou opstaan. Maar plots kwamen de vragen, waarom ik het kruisteken niet gemaakt had en waarom ik het “Onze Vader” niet gebeden had en het “Wees Gegroet”? Er ging nog een uur voorbij om dit allemaal uitteleggen.

Enige tijd later bezocht ik het echtpaar in Peer en dat bezoek was al net zo interessant, misschien zelfs meer……….! (Zie richardandmarina.net).

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.97

Standard

Nr.96 ended with: “But some strange things also happened at times at those baptisms……..! (See richardandmarina.net).

I’m fast forwarding for a moment. When these baptisms took place, the strangest stories were told by some of the town’s people. I heard that it was going around that we were baptizing people naked behind a sheet that was being held up. Imagine! Well, I can assure you, that, of course, never happened. The closest we ever came to that was when someone had forgotten to tell a young man who recently had become a Christian what to wear when baptized. We did not use special gowns but told folk that they were saved in plain clothes and that we would baptize them in plain clothes. But someone had slipped up, and imagine my surprise when this young man came out of the dressing room in his swimming trunks. I looked at my co-worker with a question mark all over my face, but he was in the water already being baptized. I’m quite sure the angels in heaven smiled.

Another time, an elderly man who had been gloriously saved after leaving the RC Church totally disillusioned, came to be baptized. And again, someone had not instructed him and he came out of the dressing room in beautiful striped pajamas! No problem, again, I believe, the angels smiled, rejoicing in the fact that an old sinner had been saved and was being obedient to the Lord. But when he started coming up out of the water, I noticed that the elastic in his pajama pants was not really tight enough and I saw his wet pants slowly going down. I jumped over and grabbed him with one hand and his pants with my other and everything was fine, we all rejoiced. Oh those baptisms were wonderful times. The most we ever baptized in one afternoon was 34, praise the Lord. They were feasts, with buns and coffee afterwards, and what a “buzzing”, just as I had been told. We believe that the Bible teaches that baptism is a picture of us being buried with Christ and resurrected to new life, and that immersion is the best picture of this. You may not see it that way, that’s o.k. We have our convictions and respect others who have different views. (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.97

Standard

Nr.96 eindigde met: “Maar er gebeurden gedurende die doopdiensten wel eens wat rare dingen……!” (Zie richardandmarina.net).

Even kort vooruit blikken. De vreemdste verhalen deden de ronde in het dorp ivm de doopdiensten. Ik hoorde dat er verteld werd dat wij mensen naakt doopten achter een opgehouden laken, stel je voor! Ik kan jullie verzekeren dat zoiets nooit gebeurd is. We zijn er wel één keer dicht bijgekomen. Wij gebruikten geen formele gewaden om mensen te dopen, we vertelden hen dat ze tot de Heer gekomen waren in hun gewone kleren en dat we ze ook zo zouden dopen. Maar iemand moet vergeten zijn een jonge man die pas christen geworden was te vertellen wat hij moest aanhebben, en plots zag ik hem uit de kleedkamer komen in zijn zwembroek. Ik keek mijn medewerker aan met een groot vraagteken op mijn gezicht, maar voordat we het wisten was hij al in het water en werd gedoopt. Ik ben er zeker van dat de engelen in de hemel geglimlacht hebben.

Op een andere keer kwam een tamelijk oudere ongetrouwde man om zich te laten dopen. Hij was glorieus tot de Heer gekomen nadat hij de R.K. Kerk ontgoocheld had verlaten. Ook deze maal moet iemand vergeten zijn om hem te vertellen wat hij aan moest hebben, en kwam hij uit de kleedkamer in heel mooie gestreepte pyjama’s. Geen probleem, ik denk dat opnieuw de engelen geglimlacht en gejuicht hebben, zich verheugende dat zulk een oude zondaar tot bekering gekomen was. Maar toen hij uit het water klom merkte ik dat het elastiek in zijn broek niet al te strak zat en zag ik zijn natte broek langzaam zakken. Ik sprong naar voren greep hem met één hand en zijn broek met de andere en alles verliep goed, we waren allemaal heel blij! Die doopdiensten waren echte feesten met broodjes en koffie natijd, en het “gonsde” er van mensen zoals mij gezegd was geweest. Het hoogste aantal op één zondagmiddag gedoopt was 34, prijs de Heer! Wij geloven dat de Bijbel leert dat de doop een beeld is van ons begraven zijn met Christus en het opstaan tot nieuw leven, en dat onderdompeling het beste beeld daarvan is. Jullie zien dat misschien anders, dat is o.k. Wij hebben onze overtuiging en respecteren anderen die het anders zien. (Ga naar Overpeinzingen).