Month: December 2014

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.104

Standard

Nr.103 ended with: “But then something very strange happened…..!” (See richardandmarina.net).

Much work was being done to the mill. Two men from Operation Mobilization (OM) came to help. One of them, Martin Luesink, had been best man at our wedding. They fixed the large flat roof, and what a job it was! Two young men from Beerse dug a large hole in the hall, which would become the baptism tank and in which hundreds and hundreds of people from all over Flemish Belgium, plus a few of my family members from Holland would later be baptized. What a job that digging was, as the ground was like clay. A young Christian, who was a mason, came to build the tank. And there was much, much more to do, both inside and outside.

Work during the day and Bible studies and visitation at night. And then I had this strange experience. One night going to Limburg, driving through a wooded area, a voice came from the back of my Volkswagen bus, saying “You need to move again.” I was shocked! Whether it was a real voice or just something in my head, I’m not sure, I am very careful with these things, but it was so real that I did look back to see where this voice came from. When I got home late that night, I told my wife about this and she said she had also felt that day that we needed to move again.

But this was ridiculously, we had just moved and now again? I argued with the Lord and told Him we couldn’t do this, but the strong impression continued and wouldn’t leave us. And as the inner conviction grew, so also did the need in Limburg. The Bible studies increased, people were converted and we took quite a number to be baptized in a church in Brussels. But now, a local church needed to be planted, but who could do that? I told the Lord that we wanted to be absolutely sure He was prompting us, and that if this really was from Him, He would have to provide a house and a meeting place for us in Limburg, I would not look for anything myself.

And then, sometime later, we received a phone call……! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.104

Standard

Nr.103 eindigde met: “Maar toen gebeurde er iets heel vreemds……!” (Zie richardandmarina.net).

Er was heel veel werk aan de molen. Twee mannen van Operatie Mobilisatie (OM) kwamen helpen. Een van hen, Martin Luesink, was mijn getuige geweest op onze huwelijksdienst. Zij herstelden het grote platte dak van de zaal, en wat een werk dat was! Twee jonge mannen uit Beerse groeven een groot gat in de zaal, voor het toekomstige doopvont, waarin later honderden en nog eens honderden mensen van uit heel Vlaams België en zelfs enkele van mijn familieleden uit Nederland gedoopt zouden worden. Het graven was zwaar werk omdat de grond zo kleiachtig was. Een jonge christen die metselaar was, is het doopvont komen metsen. En er was nog veel, veel meer werk, zowel binnen als buiten.

Ik werkte mee overdag en ’s avonds hield ik Bijbelstudies en bezocht mensen. En toen die vreemde ervaring! Op een bepaalde avond ging ik naar Limburg en terwijl ik door een bebost gedeelte reed kwam er plotseling een stem van achter mij in mijn Volkswagen busje, “Je moet weer verhuizen.” Ik schrok nog al, en of het nu een echte stem was of iets in mijn hoofd, ik ben niet zeker, ik ben heel voorzichtig met zulke dingen, maar het was wel zo echt dat ik om keek. Toen ik die avond laat thuis kwam, vertelde ik mijn vrouw hierover en zij zei dat ze die dag ook gevoeld had dat we weer verhuizen moesten. Maar dat was belachelijk, we waren nog maar pas verhuisd en nu opnieuw?

Ik argumenteerde met de Heer en vertelde Hem dat dit niet mogelijk was; maar de sterke innerlijke drang ging niet weg, maar nam eerder toe en zo ook de nood in Limburg. De Bijbelstudies daar groeiden, mensen kwamen tot geloof en een hele groep jonge gelovigen liet zich dopen in een gemeente in Brussel. Maar nu moest er eigenlijk een nieuwe gemeente gesticht worden, maar wie kon dat doen? Ik vertelde de Heer dat we heel zeker wilden zijn dat Hij het was die ons die innerlijke drang gaf, en als dit echt van Hem was, Hij ons dan ook een huis en een samenkomstplaats in Limburg moest vinden, ik zou er zelf niet voor gaan zoeken.

Enige tijd later kregen we telefoon…..! (Ga naar Overpeinzingen).

 

 

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.103

Standard

Nr.102 ended with: “However when the wedding and the feast were over and people went home, something very tragic happened…….!” (See richardandmarina.net).

Because the wedding took place in the mill and not in the Catholic Church, the parents and other family members of the bride did not attend, which was very sad. But the groom’s parents and his grandfather were there, the grandfather remarking how he enjoyed the service. After the wedding, when the parents drove the grandfather home, a car from a side street ran a stop sign and they crashed into it, throwing the grandfather from the back seat onto the front windshield. They were all taken to hospital were the grandfather passed away some time later. We were all heartbroken! You can well imagine how this was talked about in the town, some even suggesting that this was God’s punishment for not marrying in the RC Church, how ridiculous! We really sorrowed with the family.

However, life went on and so did our little church. We had now started meeting in the round room of the mill. We came together in a very simple way, with a table in the middle on which a loaf of bread and a cup of wine were placed. We would have a time of singing first, after which the children went to their Sunday school rooms in our house and the adults would continue with readings from scripture, singing and praying, thus worshipping the Lord. Different ones would take part and it was wonderful to see and hear these young believers. The service would end with a short message. Teaching was given in Bible studies during the week. I wonder whether the early Christians did not meet like this. We know that in many parts of the world where there is no freedom of religion, Christians still meet in this way, in attics, in basements, in the woods and other secret places. We need to be thankful for and make good use of our freedom. Jesus said “I must work the works of Him who sent me while it is day; the night is coming when no one can work,” John 9:4. How we need to take these words to heart and follow His example!

But then something very strange happened…..! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.103

Standard

Nr.102 eindigde met: “Maar toen het feest afgelopen was en de mensen naar huis trokken gebeurde er iets heel tragisch…..!” (Zie richardandmarina.net).

Omdat de huwelijksdienst plaats vond in de molen en niet in de Katholieke Kerk, wilden de ouders en andere familieleden van de bruid niet aanwezig zijn, wat heel droevig was. Maar de ouders en de grootvader van de bruidegom waren er wel, en de grootvader vertelde ons dat hij echt van de dienst genoten had. Maar toen de ouders hem natijd naar huis reden, kwam er een auto uit een zijstraat die een stopteken negeerde en zij er hard tegen aan botsten. Door de geweldige klap vloog de grootvader van de achterbank tegen de vooruit. Alle drie werden naar het ziekenhuis gebracht waar enige tijd later deze lieve man overleed. We waren er allemaal kapot van! U kunt zich wel voorstellen dat hier veel over gesproken werd in het dorp, er waren er zelfs die zeiden dat dit Gods straf was omdat ze niet in de kerk getrouwd waren, gewoonweg belachelijk! We leden en leefden met de familie mee.

Maar het leven ging door, en zo ook onze kleine gemeente. We kwamen nu samen in het rond van de molen, op een heel eenvoudige manier. Een tafel in het midden met daarop een brood en een glas wijn. Eerst werd er een tijdje gezongen, waarna de kinderen naar de zondagsschool in ons huis gingen, terwijl de anderen door bleven gaan met het voorlezen van Schriftgedeelten, gebeden en zang, op die manier de Heer aanbiddende. Er werd geëindigd met een korte boodschap. Onderwijs werd door de week op Bijbelstudies gegeven. Het was een echte vreugde jonge gelovigen te zien deelnemen aan dit alles. Ik vraag me af of de eerste christenen ook niet op deze wijze samenkwamen. Ik weet dat in vele delen van de wereld, waar er geen godsdienstvrijheid is, Gods kinderen op zulke manier bijeenkomen, op zolders, in kelders, in bossen en andere geheime plaatsen. Wij dienen dankbaar te zijn voor, en goed gebruik te maken van onze vrijheid. Jezus zei, “Wij moeten werken de werken desgenen, die Mij gezonden heeft, zolang het dag is; er komt een nacht, waarin niemand werken kan.” Laten we deze woorden ter harte nemen!

Maar toen gebeurde er iets heel vreemds……! (Ga naar Overpeinzingen).

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.102

Standard

Nr.101 ended with: “A lot of work would have to be done to the house part of the mill before we would be able to move in during July or August. However, there was one real problem……! (See richardandmarina.net)

Our house in Antwerp was rented with a 3 year contract. If we got out before the 3 years were , we would have to pay at least 3 months’ rent. This is 42 years ago, contracts may be different now. That was a real problem for us as we did not have much money, and we needed every cent to fix up the house in Beerse. What to do? After praying about this and talking it over with our co-worker, he and his wife decided to rent our house. So together we went to see the landlord to talk with him about our move. We told him that we had a couple who would like to rent the house and take over the contract. It took some talking, but after some time he decided to let us go, since we had been very nice to him and kept the house in a very good condition. Thank God, what a relief, not having to pay anything, praise the Lord!

And so we started getting things ready to move. Two youths, from our home church in Canada and just out of high school came over towards the end of June. The girls stayed with us for about 3 months. They were a tremendous help in getting ready for the move and then, after we had moved, they scraped off and cleaned the outside walls of the mill and repainted the whole place, what a job! How thankful we were for them. They slept high up in the round tower, going up two narrow stairs to their “bedroom.” Other people helped us fix up the house, painting, wall papering, putting in central heating, etc. Finally the place was ready and we moved in. One of the first services was the wedding of a young couple from Beerse, right in our living room. It went real well but caused a lot of talk in the town. However when the wedding and the feast were over and people went home, something very tragic happened…….! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.102

Standard

Nr.101 eindigde met: “Maar er zou nog hard gewerkt moeten worden om het huisgedeelte van de molen woonklaar te maken. Er was echter één groot probleem..!” (Zie richardandmarina.net).

Ons huis in Antwerpen was gehuurd met een contract van 3 jaar. We konden er niet uit voordat die 3 jaren voorbij waren, anders zouden we minstens 3 maanden huur of zelfs meer moeten betalen. Dit is 42 jaar geleden, misschien zijn de contracten nu anders. Dit was een groot probleem voor ons, daar we niet veel geld bezaten en we iedere cent nodig hadden voor de renovatie van het huis in de molen in Beerse. Wat te doen? Na veel gebed en het besproken te hebben met onze medewerker, besloten hij en zijn vrouw het huis te huren. En dus gingen we samen naar de eigenaar en vertelden hem over onze verhuizing, en ook dat we een echtpaar hadden die zijn huis wilden huren en ons contract wilden overnemen. We hebben heel wat moeten praten, maar uiteindelijk besloot hij ons te laten gaan, daar wij altijd een goede relatie met hem gehad hadden en het huis in heel goede conditie gehouden hadden. God zij dank, wat een opluchting, we hoefden niets te betalen, geprezen zij de Heer!

En zo begonnen we aan de voorbereiding van onze verhuizing. Twee meisjes, juist uit “high school”, leden van onze Canadese thuisgemeente kwamen eind juni bij ons voor bijna 3 maanden. Ze hebben ons geweldig geholpen met onze verhuizing en eenmaal in Beerse, hebben ze de buitenmuren van de molen volledig afgeschraapt, schoon gemaakt en opnieuw geschilderd, wat een werk! We waren geweldig dankbaar voor hun inzet. Ze sliepen ’s nachts hoog in de toren en moesten twee nauwe trappen op om in hun “slaapkamer” te komen. Anderen hebben ons geholpen met het opknappen van het huisgedeelte, verven, behangen, nieuwe verwarming installeren, enz. Uiteindelijk was alles klaar en konden we er in trekken. Een van de eerste samenkomsten was een huwelijkdienst van een jong koppel uit Beerse, dat plaats vond in onze woonkamer. Het verliep allemaal heel goed, niet alleen de dienst maar ook een feestje natijd. Er werd nogal over gesproken in het dorp. Maar toen het feest afgelopen was en de mensen naar huis trokken gebeurde er iets heel tragisch…..! (Ga naar Overpeinzingen).

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.101

Standard

Nr.100 ended with: “And so we sought the Lord as to a possible move and the starting of a new church in Beerse! How would He lead? Excitement was growing.!” (See richardandmarina.net).

We prayed, but at the same time we worked hard, not only holding Bible studies and visiting people, but also fixing up the mill in Beerse so as to get it ready to start a new church. And work there was, beginning with fixing some of the places where the water was coming in. We did not start with the large flat roof above the hall, but worked on the round tower first, and we soon had the place dry. Then there was the painting, putting in a decent floor and floor covering and we were pretty well ready to start meeting there. It was exciting indeed! Several people from Antwerp helped and also some from in and around Beerse and from even further away.

The inner conviction for a move increased, as did the need, because of all the driving I did to Beerse and Limburg for studies and visitation. And because of the growing interest in Limburg, I already was praying and planning for a church there. We prayed much, alone and with others, and confirmation from others also strengthened our conviction. We read God’s word and nothing came up that seem to indicate that we were on the wrong path. The more we read the Word, the greater the inner peace. All the while praying the words of Exodus 33:15, “If Thy presence go not with us, carry us not up hence.” We really meant that, it wasn’t an easy way of saying, “Oh well, if the Lord doesn’t want us to move He’ll stop us.” No, it was the constant cry of our hearts. We discussed it time and again with our co-worker and some of the people of the Antwerp church and they were all in agreement and so the decision was made to move to Beerse after the children finished the school year in June. A lot of work would have to be done to the house part of the mill before we would be able to move in during July or August. However, there was one real problem……! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.101

Standard

Nr.100 eindigde met: “En dus zochten wij Gods aangezicht ivm een mogelijke verhuis en de oprichting van een nieuwe gemeente in Beerse. Hoe zou Hij ons leiden? Onze verwachting en opwinding groeiden………!” (Zie richardandmarina.net).

We baden, maar tegelijkertijd werd er ook hard gewerkt, niet alleen met het geven van Bijbelstudies en mensen bezoeken, maar ook met het renoveren van de molen in Beerse zodat we daar een nieuwe gemeente konden stichten. Er was heel veel werk, beginnende met het droogmaken van het gebouw. Het grote platte dak boven de zaal werd even met rust gelaten, er werd begonnen met de ronde toren die we al vlug droog hadden. Toen moest er geverfd worden, een nieuwe vloer en vloerbedekking gelegd worden en we waren klaar om daar samen te komen. Het was echt opwindend en we hadden hulp van mensen in en rond Beerse, uit Antwerpen en ook van nog verder weg.

De innerlijke overtuiging om te verhuizen nam toe, als ook de nood er voor, daar ik zoveel kilometers aflegde voor de studies en bezoeken in Beerse en Limburg. En door de groeiende interesse van mensen in Limburg was ik ook al aan het bidden en denken aan een gemeente daar. We baden veel, alleen, maar ook met anderen, en de bemoedigingen van anderen sterkten onze overtuiging. We lazen Gods woord, maar niets sprak onze overtuiging tegen, integendeel, hoe meer we het Woord lazen, hoe groter de innerlijke vrede dat we op het juiste pad waren. Ons aanhoudend gebed was, “Indien Gij zelf niet meegaat, doe ons van hier niet optrekken,” Exodus 33:15. En we meenden dat echt, het was niet een soort uitvlucht van, “O wel, als dit niet van de Heer is dan moet Hij ons maar stoppen.” Nee, het was de oprechte en constante roep van ons hart. Vele malen werd het besproken met onze medewerker en enkele mensen van de Antwerpse gemeente, en ze waren allemaal eenstemmig akkoord. En zo werd de beslissing genomen om in juli of augustus, nadat het schooljaar in juni afgesloten was, naar Beerse te verhuizen. Maar er zou nog hard gewerkt moeten worden om het huisgedeelte van de molen woonklaar te maken. Er was echter één groot problem…..! (Ga naar Overpeinzingen).