Inleiding: Ik ben in de zeventig en mijn kleindochters zeggen dat ik oud ben. Dat denk ik niet, maar in hun ogen is dat wel zo. Dus laten we het daar maar bij. Ik weet dat ik nog steeds jong van hart ben en dat is het belangrijkste. Ik zal altijd “Oudere” tussen aanhalingstekens zetten. Zij lachten toen ze mij op Facebook zagen en zeiden, “Dat is cool.” In feite, één van hen zei, wij hebben een “hip” grandpa. Geweldig! Als ik mensen vertel dat ik Facebook gebruik glimlachen sommigen, anderen lachen en weer anderen fronsen hun wenkbrauwen. Geweldig! Nu ga ik ook op deze website posten. Mijn vrouw en ik waren onlangs 50 jaar getrouwd en hebben al die jaren samen de Heer gediend. Wij willen graag een aantal van onze ervaringen en antwoorden op gebed doorgeven om te tonen dat God echt, echt is! Iedere keer zal ik twee posten hebben, één in het Engels en één in het Nederlands. Ik zal ze ook nummeren; dit is nummer 1, en zo kun je blijven volgen. Er zullen er waarschijnlijk 1 of 2 per week komen, “We zullen zien.” Als u er iets aan hebt, en we hopen dat, geef ze dan a.u.b. door aan anderen. (Wordt vervolgd). P.S. Voor Nederlanders: Ik ben Canadees en 38 jaar evangelist en gemeentestichter geweest in België. Omwille van hartproblemen zijn mijn vrouw en ik in oktober 2009 teruggekeerd naar Canada. (Ga naar Overpeinzingen)

In juli zal het 53 jaar geleden zijn dat ik christen werd, of liever een volgeling van Jezus, want het woord christen betekent niet veel in deze tijd. Om u een klein beetje achtergrond te geven, ik ben in Nederland geboren (sorry Belgen, ik had daar niets mee te doen) met klompen aan en tulpen in mijn oren. 🙂  Ik heb de Tweede Wereldoorlog ervaren als een kleine bange jongen. Op 18 jarige leeftijd had ik een diploma van een Landbouwcollege op zak en emigreerde ik naar Canada. Waarom? In de eerste plaats omdat ik wou gaan boeren en dat was niet mogelijk in Nederland, een van dichtsbevolkte landen ter wereld, daarom ben ik zo lang geworden, men kan daar niet in de dikte groeien, alleen maar in de lengte, 🙂 De eerste twee jaren waren nogal wilde jaren met veel drank en alles wat daarbij komt. Ik heb eerst op twee boerderijen in Harriston, Ont. gewerkt en daarna in de huizenbouw in Walkerton, Ont. Maar ik werd daar moe van het leven en had het gevoel dat mijn leven leeg was en geen zin had. Ik verdiende goed, kreeg het op vrijdagavond, maar op maandagmorgen was het meeste al weer weg. Sommige van mijn vrienden waren getrouwd, hadden kinderen, waren ook al weer gescheiden en waren echt ongelukkig. Ik begon mij af te vragen of dit alles was dat het leven te bieden had, en begon ernstig te denken aan zelfdoding. Terugkijkend besef ik nu dat God toen al aan het werk was in mijn hart, mij naar de rand drijvende, zodat ik Hem zou zoeken en vinden. Ik weet nu ondertussen ook uit ervaring dat God veel meer bezig is dan wij beseffen, achter de schermen werkende.(Ga naar Overpeinzingen)

 No.2 eindigde met: “Terugkijkend besef ik nu dat God toen al aan het werk was in mijn hart, mij naar de rand drijvende, zodat ik Hem zou zoeken en vinden. Ik weet nu ondertussen ook uit meer dan 50 jaar ervaring dat God veel meer bezig is dan wij beseffen, achter de schermen werkende.” Misschien is God ook aan het werk achter de schermen in uw leven. Misschien tracht Hij uw aandacht te krijgen. Misschien is Hij bezig u tot de rand van wanhoop te brengen, zodat u Hem zou zoeken en vinden. Gebeuren er vreemde onverklaarbare dingen in uw leven? Zou Hij dat kunnen zijn? Op een avond liep ik een café binnen waar de jukebox een hit lied aan het spelen was, “What am I living for, if not for you?” Dat pakte mij en liet mij maar niet los. “What am I living for?” “What am I living for?” (Waar leef ik voor, of, waar besta ik voor?) Ik ging terug naar de boerderij waar ik het laatst gewerkt had en kwam daar een jonge man tegen, de broer van wat was mijn beste vriend, maar met wie ik niet veel contact meer had omdat zijn ouders vonden dat ik een slechte invloed had op zijn leven. Deze jonge man zei tegen mij dat ik de bijbel eens moest lezen. Ik lachte, bijbel lezen is voor oude grootmoeders en kleine kinderen. Gedurende mijn studie tijd aan het Landbouw College, verbleef ik enige tijd bij mijn grootouders. Mijn grootvader had de gewoonte om iedere dag na het eten een hoofdstuk uit de bijbel te lezen, zoals dat de gewoonte was in vele Hollandse gezinnen, maar voor mij was dat het vervelendste en saaiste moment van de dag. Maar de woorden, “Je moet de bijbel lezen” bleven weerklinken in mijn hoofd. Uiteindelijk zocht ik het Nieuwe Testament op dat mijn moeder mij had gegeven bij mijn vertrek uit Holland. De helft van debladzij was in het Nederlands, de andere helft in het Engels. Ik begon er in te lezen , maar begreep er niet veel van. Het eigenaardige was dat hoe meer ik las, hoe meer ik wilde lezen, er scheen een soort mysterieuze kracht van uit te gaan. En niet alleen werd ik gedrongen om meer te lezen, het begon ook iets te doen in mijn hart. Het was het begin van een ware strijd. (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.3 eindigde met: “Het eigenaardige was dat hoe meer ik las (in de bijbel), hoemeer ik wilde lezen, er scheen een soort mysterieuze kracht van uit te gaan. En niet alleen werd ik gedrongen om meer te lezen, het begon ook iets te doen in mijn hart. Het was het begin van een ware strijd.” En hoe meer ik las, hoe meer ik aanvoelde dat God achter me aanzat. Toch was ik eigenlijk helemaal niet zeker of er wel een God was. Ik was nog nooit in een evangelische kerk geweest en wist niets af van het ware evangelie of de termen, behouden zijn, wedergeboren, enz. Maar dat innerlijke gevoel dat God me wilde hebben begon toe te nemen, en eigenaardig genoeg, ik kan het eigenlijk niet uitleggen, voelde ik ergens diep binnen in mij dat ik me aan Hem moest overgeven. Maar ook, en hoe ik daar bijkwam weet ik niet, wist ik dat als ik dat deed, Hij mij zou roepen om predikant te worden en daarvoor schrok ik me dood! De enige predikanten die ik ooit gekend had waren er in een vrijzinnige kerk, mannen met heel ernstige gezichten die niet lachten noch ooit een mop vertelden, waarvan ik juist zoveel hou. 🙂 Dat was het beeld dat ik had van een predikant, en dat nooit! Toch bleef ik doorlezen, ik kon gewoon niet stoppen, wat kwam, dat zie ik nu, doordat mijn moeder dagelijks voor mij bad. Veel later ontdekte ik dat zij een echte bekeringservaring gehad had op 16 jarige leeftijd, maar daar nooit over sprak omdat ze geen heilszekerheid had en ook omdat er over zulke dingen in haar kerk niet gesproken werd. Ik wist ook niet dat enkele studenten op een Bijbelcollege in Saskatchewan voor mij baden. Een van hen was de jonge man die mij gezegd had de bijbel te lezen, de broer van Martin, die voorheen mijn beste vriend was. Zij baden regelmatig voor hem en zijn wilde vriend. Ik wist toen ook niet dat één van die studenten, een jonge vrouw, later mijn vrouw zou worden, en zij wist niet dat de wilde vriend voor wie zij bad en wiens naam zij niet eens kende later haar man zou worden! (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.4 eindigde met: “Ik wist toen ook niet dat één van die studenten, een jonge vrouw, later mijn vrouw zou worden, en zij wist niet dat de wilde vriend voor wie zij bad en wiens naam zij zelfs niet kende later haar man zou worden!” Terug op de boerderij vond er een echte strijd plaats in mijn hart. De kleine, stille stem die zei, geef je over. Ik besefte toen heel goed dat God alles wou of niets, maar niet dat half en half gedoe. Hij is de Schepper en heeft recht op mij. Maar mijn respons was, Nee! En zo ging het dag na dag, Ja, Nee, Ja, Nee. Als ik ’s morgens opstond was het daar, Ja, Nee. Als ik de koeien aan het melken was, Ja, Nee. Op het veld, Ja, Nee. Waarom bleef ik maar Nee zeggen? Omdat ik bang was voor wat er zou gebeuren als ik Ja zou zeggen. Later heb ik ontdekt dat er veel mensen zijn die zich niet aan God willen overgeven omdat ze bang zijn dat Hij hen iets heel moeilijks zal vragen. Maar de bijbel zegt dat God het goede met ons voor heeft. Om eerlijk te zijn, ik voelde me echt miserabel, en, om het verhaal kort te houden, op een dag, buiten op het veld heb ik mij eindelijk overgegeven en gezegd, Ja God, als U er werkelijk bent, U mag mij hebben en doen met mij wat Ge ook maar wilt. En toen gebeurde het wonder! De bijbel noemt het de (weder) nieuwe geboorte, hetgeen betekent, nieuw leven, en dat ervoer ik op wonderlijke wijze. Jezus zei dat zonder die nieuwe geboorte je niet zien kunt. En dat ervoer ik ook, plotseling kon ik zien, niet met mijn letterlijke ogen, maar met innerlijke ogen. God was er! Hoe had ik zo blind kunnen zijn? En God zegt ook in Zijn Woord, “Een nieuw hart zal ik u geven en een nieuwe geest in uw binnenste; het hart van steen zal Ik ….verwijderen en Ik zal u een hart van vlees geven.” En oh, dat was zo waar en echt! Voor jaren had ik geen traan laten vallen, mijn hart was hard geworden, maar nu huilde ik als een kleinkind. Wat een transformatie! Zou dat zo kunnen blijven? (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.5 eindigde met: “Wat een transformatie! Zou dat zo kunnen blijven?” Ja, wat een verandering, gewoon ongelooflijk! Ik had inderdaad een nieuw “hart” gekregen, iets nieuws van binnen, nieuw leven, verbazingwekkend en het was zo echt! Opeens kon ik in zekere zin God “zien” en “voelen” en “horen” en “proeven” en begrijpen. Het was alsof ik een zesde zintuig had ontvangen. Te vergelijken met radiogolven in de kamer waar je bent, je kunt de muziek en stemmen niet horen, maar ze zijn er wel. Wanneer je de radio aanzet, hoor je de muziek en de stemmen. Wij kunnen de radiogolven niet ontvangen met onze 5 zintuigen, we hebben iets, een radio, buiten ons zelf nodig om die golven om te zetten in iets dat onze oren kunnen opvangen. Zo is het ook met God, we kunnen Hem niet waarnemen met onze 5 zintuigen, we hebben iets buiten onszelf nodig om Hem gewaar te worden. We hebben Zijn Geest nodig die in ons komt wonen en dan beginnen we God te ervaren. Mensen zeggen wel eens tegen mij, ik zie God niet, voel Hem niet, hoor Hem niet, ruik Hem niet, proef Hem niet en begrijp Hem ook niet. Ik zeg hen dan dat zij bewijzen wat de bijbel zegt, wanneer het spreekt over ons geestelijk dood zijn. Een dode kan niet zien, voelen, horen, ruiken, proeven of begrijpen. Ik werd levend en wat bracht dat een verandering teweeg. En het was zo echt! En dat nieuwe leven kende zo’n honger dat ik de bijbel bijna begon te verslinden. Maar ik werd ook gedrongen om over dat nieuwe leven te spreken. Sommige avonden reed ik met mijn auto de weg op en af om te zien of ik een lifter kon vinden zodat ik met hem over God kon spreken. De mensen in mijn omgeving begonnen de geweldige verandering in mijn leven op te merken en vroegen zich af wat er met die wilde vliegende Hollander was gebeurd. Zij zagen de verandering aan de buitenkant, maar ik was me veel meer bewust van de verandering in mijn binnenste. Tegelijkertijd wist ik eigenlijk niet wat er precies met mij gebeurd was. O, ik wist dat ik me aan God overgegeven had en dat Hij in mij gekomen was, maar voor de rest was ik nog echt onwetend. Het was pas toen ik naar een Youth for Christ samenkomst ging dat ik ontdekte wat er eigenlijk plaatsgevonden had……..! (Ga naar Overpeinzingen)

 

Nr.6 eindigde met: “Het was pas toen ik naar een Youth for Christ samenkomst ging dat ik ontdekte wat er eigenlijk plaatsgevonden had……..!” Dat was voor mij de eerste evangelische samenkomst die ik bijwoonde en het was fantastisch! Het zingen and the atmosfeer waren geweldig, het raakte mij heel diep. Maar toen vroeg de leider voor getuigenissen. Dat woord, in het Engels ‘testimonies’, had ik nog nooit gehoord, het wordt niet gebruikt op de boerderij of in de huizenbouw waar ik gewerkt had J. Ik stootte de jongen naast mij aan en vroeg hem wat een ‘testimony’ (getuigenis) was. Hij vertelde mij dat mensen naar voren gaan en zeggen wat God voor hen betekende of wat Hij in hun leven gedaan had. “Mag ik ook gaan?” vroeg ik hem. “Zeker” antwoordde hij. Dus ging ik naar voren, een beetje trillende, nam de microfoon en vertelde de mensen dat ik ongeveer twee weken geleden op het veld mijn leven aan God had gegeven en dat Hij in mijn hart was gekomen en dat dit echt fantastisch was. Dat is alles wat ik zeggen kon en ik ging weer zitten. Na de samenkomst kwam er een oudere vrouw naar me toe, en ik kan je zeggen dat ze echt oud was, en ook ontzettend mager. Ze zag er uit alsof ze al halfweg in het graf was. Ze duwde me op een stoel, zette haar magere, knokige vinger op mijn borst en zei, “Nu, Richard, ben je behouden.” Ik keek haar stomverbaasd aan en vroeg, “Behouden, van wat?” Toen begon ze me het evangelie uit te leggen en te zeggen  dat ik gezondigd had, alsof ik dat al niet wist! Maar dat God Zijn Zoon gezonden had, Jezus, die voor mij aan het kruis gestorven was en geboet had voor mijn zonde. “En”, zei ze, “Jezus is ook opgestaan uit de doden en is nu in jou komen wonen.” Wauw, dat was geweldig goed nieuws, ik was er ondersteboven van! Natuurlijk vertelde ze me nog veel meer, waarna ik vol blijdschap naar huis reed. Ik had een volkomen nieuw en vreugdevol leven ontdekt, ongelooflijk! En toch was er iets vreemds, iets wat ik niet begreep………! (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.7 eindigde met: “Ik had een volkomen nieuw en vreugdevol leven ontdekt, ongelooflijk! En toch was er iets vreemds, iets wat ik niet begreep………!” Ik had nu geproefd van de gemeenschap met andere christenen en begon daarom naar iedere samenkomst te gaan die ik vinden kon, 3 keer op zondag en ook door de week. Ik kon er maar niet genoeg van krijgen, ik had een zodanige geestelijke honger! Maar in de predikingen hoorde ik nogal dikwijls dat we onze zonden moeten belijden en de Heer Jezus vragen om in ons hart te komen. Dat zat me dwars, want ziet u, dat had ik niet gedaan daar buiten op het veld. Ik had mijn zonden niet beleden en Jezus niet gevraagd om in mijn hart te komen. Ik had mij gewoon aan God overgegeven en Hem gezegd dat Hij mij hebben kon. En daarom vroeg ik me af of ik wel echt christen was. Tegelijkertijd, mijn ervaring van God en de geweldige verandering in mijn leven waren zo echt en zo radicaal dat er maar één verklaring voor was, een drieletter woordje, GOD.! Maar nu begrijp ik het. Ziet u, alle zonde, of het nu liegen, stelen, overspel of wat dan ook is, is ongehoorzaamheid aan God, het is opstandigheid tegen God. Romeinen 5:10 zegt dat wij vijanden van God zijn; opstandelingen, ook al zien we onszelf niet zo. En wat daar in het veld gebeurd was, was dat een rebel, een opstandeling zich overgegeven had aan God. Dat is wat echte bekering inhoudt. Wij hebben onszelf god gemaakt, wij doen wat wij willen, “ik, mij mezelf” de heilige Drievuldigheid van de mens! Bekering betekent dat we onszelf en ons leven overgeven aan God. Ik ontmoet veel mensen die zeggen dat ze christen zijn, maar dat ze weinig van God ervaren in hun leven, en ik geloof dat het misschien is door een gebrek aan overgave. O ja, ze hebben de Heer Jezus aangenomen, maar ze leven nog steeds hun leven zoals ze zelf willen. Hoe is dat met u? Ik had afgedaan met mijn eigen leven te leiden en nu stond ik op het punt te ontdekken wat het betekent om de Heer mijn leven te laten leiden, opwindend, op zijn minst! Mijn eerste stappen van geloof en mijn eerste ervaring met een God die gebed verhoort en in mijn noden voorziet………..! (Ga naar Overpeinzingen)

 

Nr.8 eindigde met: “Ik had afgedaan met mijn eigen leven te leiden en nu stond ik op het punt te ontdekken wat het betekent om de Heer mijn leven te laten leiden, opwindend, op zijn minst! Mijn eerste stappen van geloof en mijn eerste ervaring met een God die gebed verhoort en in mijn noden voorziet………..!”

Maar voordat ik begin te vertellen over mijn opwindend avontuur met God, heb ik eerst een kleine waarschuwing. Het is gebeurd dat nadat ik mijn verhaal ergens verteld heb, er iemand naar mij toegekomen is die zei, “Richard, jij doet mij twijfelen of ik wel christen ben want ik heb niet zo’n ervaring gehad als jij.” Pas op! Waarom hebben wij niet allemaal dezelfde ervaring? 1. Omdat we allemaal verschillend zijn, vooral ook psychologisch en daarom God en geestelijke dingen op verschillende manieren ervaren. 2. God handelt met een ieder verschillend. Denk maar aan Saulus, later Paulus in Hand.9 en Lydia in hand.16. Saulus had een verblindend licht van de hemel en hoorde de stem van Jezus, terwijl in Lydia’s geval er staat, “en de Here opende haar hart.” 3. Het ligt ook gedeeltelijk aan hoezeer we de Here weerstaan hebben en hoe intens onze overgave was. Saulus vocht tegen God, Lydia was een stille aanbidder. Ik vocht tegen de Heer, mijn vrouw nam Jezus aan toen ze nog een jong meisje was. Mijn ervaring was veel dramatischer dan de hare, maar zij is evenveel christen als ik!

Een van de belangrijkste redenen voor mijn weerstand tegen God was, omdat ik diep van binnen “wist” dat Hij mij zou roepen om te gaan prediken en daar was ik doodsbenauwd voor. Hoe wist ik dat? Ik weet het niet, ik “wist” dat gewoon. Dus hier was ik nu, en ik vroeg de Heer, hier ben ik, wat nu? Ik nam contact op met mijn vroegere vriend Martin en nog een jonge man, Henry die het eerste jaar van het Bijbel College in Saskatchewan al gedaan had. We spraken en baden samen en schreven voor de toelatingsformulieren. De grote vraag was, zouden ze mij accepteren terwijl ik nog maar net christen geworden was, en dat niet alleen, maar waar ging ik het geld vandaan halen om het allemaal te kunnen betalen? Ik had niets………..! (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.9 eindigde met: “We spraken en baden samen en schreven voor de toelatings- formulieren. De grote vraag was, zouden ze mij accepteren terwijl ik nog maar net christen geworden was, en dat niet alleen, maar waar ging ik het geld vandaan halen om het allemaal te kunnen betalen? Ik had niets………..!”

Wel, ik ging niet zitten wachten op de terugkeer van de toelatingsformulieren, omdat ik wist dat ik aangenomen zou worden. De Heer zou daar voor zorgen, aangezien Hij mij geroepen had! En dus begon ik plannen te maken om zo ongeveer half september samen met Martin en Henry naar Saskatchewan te rijden in Henry’s Volkswagen Kever. Ik vertelde de boer voor wie ik op dat ogenblik werkte dat ik dan zou vertrekken. Hij was nogal verbaasd dat zijn knecht ging studeren om predikant te worden. Ik denk dat hij het een soort grap vond en glimlachte maar. 🙂

Maar nu moest ik het financiële probleem aanpakken, waar ging ik het geld vandaan halen om te kunnen gaan? Ik had niets behalve wat kleine schulden! Ik kon nog een paar maanden werken en ik had een oude auto die ik verkopen kon, maar die wel niet veel zou opbrengen. Dus begon ik te bidden en de Heer om hulp te vragen. Ik herinnerde Hem aan het feit dat ik ging studeren omdat Hij mij geroepen had en vroeg Hem om op de een of andere manier te voorzien in mijn nood.

Het eerste wat Hij tegen mij zei was, dat ik moest stoppen met geld om te zetten in rook die ik de lucht in blies. Hoe wist ik dat Hij het was die me dat zei? Dat ga ik nu niet uitleggen, daar kom ik later wel een keer op terug. Ik rookte heel veel, wat nog al kostelijk was. Ik had al eerder verschillende malen geprobeerd te stoppen, maar het lukte niet. Alleen mensen die zelf verslaafd zijn of zijn geweest aan iets, weten wat ik bedoel. Nu pas op, ik veroordeel niemand die rookt, dat is een persoonlijke zaak, maar ik moest stoppen als ik wou dat de Heer zou voorzien. Dus vertelde ik de Heer dat ik niet stoppen kon, maar wel wilde, zou Hij mij kunnen helpen? En zo werd ik geconfronteerd met de eerste test van mij geloof, zou mijn geloof in God werkelijk een verschil kunnen maken………….? (Ga naar Overpeinzingen)