Month: February 2016

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN”. Nr.173.

Standard

Nr.172 ended with, “ Scripture mentions about 25 gifts of the Spirit, do you know yours and are you using yours? What are you living for and what are you really here for…………? (See richardandmarina.net).

“But He said to them, “Let us go into the next towns, that I may preach there also, because for this purpose I came forth.” Mark 1:38. Jesus knew why He was here, He knew what His purpose was. What about you, do you know why you are here, do you know what your, or rather, God’s purpose is for you? “Let us go into the next towns” Jesus said, and in Matt.9:35 we read, “Then Jesus went about ALL the cities and villages,” teaching, preaching and healing! Wow! What a missionary He was. When we went to Belgium it was our desire to see a church started in every city and town. I still have that desire, and oh, how I wish I could be back in Belgium, preaching in cities and towns, but that is not possible and we have to leave it to others to do that. And they are. We have heard of more people being saved, baptized and added to the churches in Belgium, and we have also heard of new workers coming in and new assemblies being started, praise God. It showed that it was not our work, but His, and it would carry on without us, praise God!

Even though I was happy to preach and hold Bible studies in assemblies in different places, our hearts were burdened for church planting as we believed the Lord had called us to that. And I was, and still am, firmly convinced that the planting of churches the best and fastest way is to evangelize the world and therefore it was a joy to help some established churches grow. The full-time worker at Woodside Bible Chapel here in Elmira left and I was able to assist the elders in visitation and preaching. But what about a new church? Would the Lord use us here to start a new church as we had done in Belgium? It was my constant prayer. I talked to one of the elders at our home church, a dear brother, Abner Frey, who is now, after a battle with cancer, with the Lord, and he had a vision for that too. We talked and prayed together and I started visiting people in and around Alma, Ontario, not far from Elmira. After some time there were a number of people interested in starting up a new work. Towards the end of 1988 and into ’89, we started meeting on Monday evenings in a hall in Alma and I led a study on church doctrines and practices, and after the study we would discuss these. It was an exciting time, what would come of this and was this really of the Lord……….?

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.173.

Standard

Nr.172 eindigde met: ” De Schrift vernoemt ongeveer 25 verschillende gaven van de Heilige Geest, kent u de uwe en gebruikt u die ook? Waar leeft u voor en wat doet u hier eigenlijk……..? (Zie richardandmarina.net).

“En Hij zeide tot hen, laten wij elders heengaan, naar de naburige plaatsen, opdat Ik ook daar predike; want daartoe ben ik uitgegaan (gekomen).” Marcus 1:38. Jezus wist waarom Hij hier was, Hij wist waarom Hij gekomen was. Hoe staat het met u? Weet u waarom u hier bent en wat Gods doel met u is? “Laten we elders heengaan, naar de naburige plaatsen” zei Hij. In Matt.9:35 lezen we, “En Jezus ging ALLE steden en dorpen langs” en leerde en verkondigde en genas. Wauw! Wat een geweldige zendeling was Hij. Toen wij naar België gingen was het ons verlangen een gemeente te stichten in iedere stad en ieder dorp. Ik heb nog steeds dat verlangen en o, wat zou ik graag terug zijn in België om in steden en dorpen te prediken. Maar dat is niet mogelijk en we moeten het nu overlaten aan anderen. En zij doen het ook! Wij hebben gehoord dat er meer mensen de Heer hebben leren kennen, gedoopt en aan de gemeenten in België toegevoegd zijn. Er zijn nieuwe werkers bijgekomen en nieuwe gemeenten gesticht, prijs de Heer. Het toont dat het niet ons werk was of is, maar Zijn werk, en dat het kan doorgaan ook zonder ons. Geloofd zij de Heer!

Ook al was ik blij met het mogen prediken en bijbelstudies houden in gemeenten in verschillende plaatsen, onze harten gingen uit naar gemeentestichting omdat we geloofden dat de Heer ons daartoe geroepen had. En ik was toen, en ben nog steeds, rotsvast overtuigd dat gemeentestichting de beste en snelste manier is om de wereld te bereiken met het evangelie, en daarom was het ook een vreugde al bestaande gemeenten te mogen helpen groeien. De voltijdse werker van de Woodside Bible Chapel hier in Elmira ging weg en ik mocht de oudsten bijstaan met huisbezoeken en prediken. Maar wat van een nieuwe gemeente? Het was mijn aanhoudend gebed. Ik sprak met één van de oudsten van onze thuisgemeente, een geliefde broeder, Abner Frey, die nu, na zijn strijd met kanker, bij de Heer is, en hij had visie voor wat er op mijn hart lag. We spraken met elkaar en baden samen en ik begon mensen in de omgeving van Alma, niet zo ver van Elmira, te bezoeken. Na enige tijd waren er een aantal mensen geïnteresseerd in het opstarten van een nieuwe gemeente. Tegen eind van 1988 en begin ’89 hielden we samenkomsten in een zaal in Alma en gaf ik studies over gemeentebeginselen en praktijken, en daar werd dan samen over gediscussïeerd. Het was een opwindende tijd, waartoe zou dit leiden en was dit echt van de Heer…………….?

 

 

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.172.

Standard

Nr.171 eindigde met: ” Het was heel moeilijk, voor Marina en mij, maar vooral ook voor Rosa. Maar God………! (Zie richardandmarina.net).

Omdat de mens zich van het begin af aan al van God afgekeerd heeft, leven we nu op een gebroken planeet met veel miserie, pijn en dood. Dit is moeilijk te begrijpen, maar we weten dat we met God veel aankunnen. Hij verlost ons niet noodzakelijk uit onze problemen, maar Hij geeft ons wel de kracht om er door te geraken. We zien dat met onze dochter Rosa, zij heeft al gezegd dat, moest zij de Heer niet gekend hebben, ze waarschijnlijk allang een eind aan haar leven zou hebben gemaakt en zij begrijpt waarom velen dat wel doen, omdat ze het niet meer aan kunnen. Wij verheugen ons in haar standvastig geloof.

“Maar God……….!” En wij? Het was heel moeilijk voor ons, terwijl we ons afvroegen wat onze toekomst inhield, maar van één ding waren we zeker, we wisten dat meer dan 25 jaar geleden de Heer ons geroepen had de onnaspeurlijke rijkdom van Christus te verkondigen. En daarna zond Hij ons naar België, waar Hij wonderlijke dingen deed die onze roeping bevestigden. Maar nu waren we terug in Canada. We wisten dat er niets veranderd was aangaande onze oorspronkelijke roeping en daarom gingen we door met Hem te dienen, waar Hij open deuren gaf. En die kwamen er. Ik werd gevraagd om een wekelijkse Bijbelstudie te geven in een gemeente in Toronto, om samenkomsten te houden in Beamsville, en om in verschillende kerken te prediken. Ook sprak ik op een zendingsconferentie hier in Elmira en bracht ik ook twee weken door in de provincie Alberta, waar ik in een paar gemeenten sprak en op een mannenconferentie.

Marina bleef bij Rosa en ik vloog naar België voor twee maanden, terwijl ik ook een aantal gemeenten in Wales bezocht en waar ik mocht overnachten in het huis van professor John Lennox in Cardiff. Je kunt hem op YouTube vinden waar hij debatteerd met Richard Dawkins en andere atheïsten en hij ook heel interessante lezingen geeft. Ik was in Wales om mensen bekend te maken met de nood in België en een oproep te doen voor gebed. In Belgie was het heel fijn vele gelovigen te bezoeken en ook onze twee dochters, Lily en Rini, die we geweldig misten. Zendelingen gezinnen worden vaak opgesplitst, hetgeen heel moeilijk is. Het betekent offers brengen, maar we zijn er van overtuigd dat de Heer uiteindelijk allen voor wie het iets gekost heeft, zal zegenen en belonen.

En zo bleven wij de Heer dienen met de geestelijke gaven die Hij ons gegeven had. Als u een echte wedergeboren christen bent, bent u ook behouden om te dienen en zult ge uw grootste vreugde en voldoening daarin vinden. De Schrift vernoemt ongeveer 25 verschillende gaven van de Heilige Geest, kent u de uwe en gebruikt u die ook? Waar leeft u voor en wat doet u hier eigenlijk……..? (Ga naar Overpeinzingen).

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN”. Nr.172.

Standard

Nr.171 ended with, “It was not easy, not for Marina and me and certainly not for Rosa. But God…………!” (See richardandmarina.net).

Because of man’s turning away from God right from the beginning until now, we live on a broken planet, with many miseries, much pain and death. Much of this is difficult to understand, but we know that with God we can handle a lot, He does not necessarily deliver us out of the problems, but He does give us the strength to go through them. We see that with our daughter Rosa, she has said that if she would not have known the Lord, she probably would have ended her life a long time ago and she understands why many do just that, they can’t take it anymore. We rejoice in her strong faith.

“But God…….!” What about us? It was difficult for us, wondering what the future would hold, but one thing was sure, we knew that more than 25 years ago God called us to proclaim the unsearchable riches of Christ. Then He sent us to Belgium, where He did wonderful things confirming our calling. But now we were back in Canada. We knew that nothing had changed as far as His original call was concerned and so we continued to serve Him wherever He opened a door. And doors were opened. I was asked to hold a weekly Bible study in an assembly in Toronto, and to hold meetings in Beamsville and to preach in a number of churches. I spoke at the Woodside Missionary Conference here in Elmira that year and spent two weeks in Alberta speaking in a couple churches and at a men’s conference.

While Marina stayed with Rosa, I flew to Belgium and spent two months there, also visiting a number of assemblies in Wales, one night staying over with professor John Lennox in Cardiff. You can find him on YouTube debating Richard Dawkins and other atheists and lecturing on many interesting subjects, which are excellent. I was in Wales to create an interest and find prayer support for the work in Belgium. It was also good to visit many believers in Belgium and our two daughters Lily and Renee, whom we missed very much. Missionary families often get split up and it is hard on everyone. It often means real sacrifice, but we are convinced that ultimately the Lord will bless and reward those who have paid a price.

So we continued to serve the Lord with the spiritual gifts He had given us. If you are a true born again Christian, you are also saved to serve and you will find your greatest joy and satisfaction in doing just that. Scripture mentions about 25 gifts of the Spirit, do you know yours and are you using yours? What are you living for and what are you really here for…………? (Go to Musings).

 

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN”. Nr.171.

Standard

Nr.170 ended with,” Yes God is real indeed, we can certainly testify to that, He can be trusted. My trip to Belgium was to be repeated and that summer Marina and I, and Rosa, who was still well enough at that time, would travel to Europe for something very special………………..!” (See richardandmarina.net).

Wedding bells were ringing! Yes, our second daughter Lily was going to get married to a fine Belgian young man, Bart Vanhyfte, on August the 6th, 1988. So in July, Marina, Rosa and I flew to Belgium to prepare for the wedding, but also to move everything out of our house in Lovendegem, where we had lived for about 12 years. Lily and Renee had been living there the last 1 1/2  years, but now Lily was moving out and Renee also, who was moving into a student house in Ghent, not far from where Lily and Bart had rented a house. We took all our stuff to the church building in Eeklo, which had a large attic where everything could be stored. Some of this was done before the wedding and the rest after. Renee was a tremendous help as she really knows how to pack. We are always amazed as to how much she can get into a suitcase or back pack.

The wedding took place on one of the hotter days of that summer in Belgium in an upstairs meeting room above a restaurant. There were many people present, including relatives from Holland. In Belgium people get married officially at the city hall, after which usually a church service follows. It also happens that people get married “before the law” (as some call it) on Friday and in church on Saturday, after which there is the wedding feast. We had a wonderful service and experienced the Lord’s presence and blessing, how thankful we were. There was a reception afterwards. Lily and Bart went on their honeymoon and after they came back, Marina and Rosa returned to Canada and I stayed to help Renee get settled in and she helped finishing up packing and storing things, after which I flew back to Canada. The separation was difficult for us all.

It was at the beginning of September that I left Belgium with a heavy heart, wondering when we would be back and even, whether we would come back. Arriving in Canada and living in an apartment with a dear daughter who had an unknown illness, for which there seem to be no help, I spent many evening hours walking the streets of Elmira, crying to God for help and asking Him what His will was for us. Was this the work of the enemy to keep us out of Belgium? The apostle Paul wrote to the Thessalonians that he “wanted to come to them time and again, but Satan hindered us” and, strangely enough, God allowed it. It was not easy, not for Marina and me and certainly not for Rosa. But God…………! (Go to Musings).

 

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.171.

Standard

Nr.170 eindigde met: ” Ja, God is echt, daar kunnen wij waarlijk van getuigen, Hij kan vertrouwd worden. Mijn verblijf in België zou herhaald worden en die zomer reisden Marina, Rosa, die toen nog sterk genoeg was, en ik naar Europa voor iets heel belangrijks………….! (Zie richardandmarina.net).

Er was een bruiloft op komst. Ja, onze tweede dochter Lily ging op 6 augustus 1988 trouwen met Bart Vanhyfte, een fijne Belgische jongeman. En zo vlogen Marina, Rosa en ik naar België om die bruiloft voor te bereiden, maar ook om alles uit het huis in Lovendegem waar we zo’n 12 jaar hadden gewoond, en waar Lily en Rini de laatste 1 1/2 jaar hadden verbleven, te verhuizen naar de zolder van het gebouw van de christengemeente in Eeklo. Omdat Lily ging trouwen en Rini in een studentenhuis in Gent niet ver van waar Bart en Lily een huis gehuurd hadden, ging wonen en wij teruggingen naar Canada, hadden we dat huis niet meer nodig. Een deel van deze verhuis gebeurde voor de trouw en een deel daarna. Rini was een geweldige hulp, daar zij weet hoe dingen in te pakken. We staan altijd weer verbaasd hoeveel zij in een koffer of rugzak weet te krijgen.

De bruiloft vond plaats op één van de warmste dagen die zomer in België in een zaal boven een restaurant. Er waren veel mensen aanwezig, waaronder ook familieleden van mij uit Nederland. In België huwen mensen voor de wet in het stadhuis, waarna er een kerkdienst volgt. Sommigen trouwen voor de wet op vrijdag en in de kerk op zaterdag, waarna het feest volgt. We hadden een fantastische dienst en ervoeren echt de aanwezigheid en zegen van de Heer, we waren heel dankbaar. Na de dienst was er een receptie. Bart en Lily gingen op huwelijksreis en na hun terugkeer vertrokken Marina en Rosa terug naar Canada. Ik bleef om Rini te helpen met het gereedmaken van haar kamer in het studentenhuis en zij hielp mij om de laatste dingen van ons huis naar Eeklo te brengen, waarna ik terugvloog naar Canada. Het uiteengaan was moeilijk voor ons allen.

Het was begin september toen ik België verliet met een bezwaard hart, mij afvragende wanneer we hier terug zouden komen, en, of we wel zouden terugkeren. In Canada op een appartement wonen met een lieve dochter die een onbekende ziekte had, waarvoor er geen hulp scheen te zijn, wandelde ik vele avonden de straten van Elmira, tot God roepende voor hulp en voor Zijn wil voor ons. Was dit het werk van de vijand die ons uit België wilde houden? De apostel Paulus schreef aan de Thessalonicenzen dat hij dikwijls bij hen had willen komen, maar “verhinderd werd door de Satan” en God stond dit toe. Het was heel moeilijk, voor Marina en mij, maar vooral ook voor Rosa. Maar God………! (Ga naar richardandmarina.net).