Nr.65 eindigde met: “Herb en ik begonnen van deur tot deur te gaan om te zien wat mensen in België geloofden. Twee dingen verrasten ons geweldig, of moet ik zeggen, choqueerden ons………!”

Maar voordat ik daar over spreek wil ik eerst vermelden hoe verrast wij waren met de voorzieningen van de Heer. Wij waren uit Canada vertrokken zonder salaris of belofte van volledige steun. Onze thuisgemeente steunde ons maandelijks, maar dat was altijd minder dan de helft van wat wij nodig hadden. Waar ging de rest van komen? Wij hadden geen idee, maar we wisten dat we in de wil van de Heer waren en dat Hij zou voorzien. En nu dat we 6 maand in Europa waren, konden we werkelijk zeggen dat er iedere maand genoeg giften binnenkwamen, zelfs van mensen die we helemaal niet kenden, wonderlijk, geloofd zij de Heer. Hij is getrouw en er kan op Hem gerekend worden!

Wat waren nu die dingen die ons zo choqueerden? De eerste was het feit dat tenminste 90 tot 95% van de mensen nog nooit een Bijbel gezien hadden. Dat was voor ons werkelijk ongelooflijk voor een “Christelijk” land. Een buurvrouw vertelde ons dat haar vader vroeger een Bijbel had, maar die moest afstaan toen de locale priester op bezoek kwam. Ik heb datzelfde verschillende malen gehoord. Men vertelde ons dat de Bijbel een verboden boek was. Ik heb het opgezocht en dit gevonden: Op het Concilie van Trente werd de Bijbel op de lijst van verboden boeken geplaatst, en werd het mensen verboden de Bijbel te lezen zonder een vergunning van een katholieke bisschop. Het Concilie stelde: “Dat als iemand durft het te lezen of het in bezit heeft, zonder zulk een vergunning, hij geen absolutie kan ontvangen totdat hij het afgegeven heeft.” Voorgaande Concilies hadden dat standpunt ook zo ingenomen. Natuurlijk is dit nu veranderd en in katholieke scholen hebben de kinderen nu een Bijbel, maar er wordt hen meteen verteld dat de Bijbel vol fouten staat, hoe kan het dan vertrouwd worden? Het zal u verassen of zelfs choqueren als u hoort wat een katholiek seminarie professor die later bisschop werd mij vertelde……….! (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.64 eindigde met: “……toen zij eenmaal een beetje ingeburgerd waren gingen wij hen verschillende malen bezoeken. Er werd veel samen gebeden en gesproken en langzaam aan begonnen wij Gods leiding te ervaren……….!” (Zie richardandmarina.net)

Het begon voor ons vieren duidelijk te worden dat de Heer ons aan het samenbrengen was om gemeentestichtend werk te doen in België. En nu hadden we inderdaad de drie dingen waarvoor we gebeden hadden: 1. Een sterke thuisgemeente, Wallenstein Bible Chapel. 2. Vele gebedspartners over heel Canada. En nu, 3. Bekwame medewerkers. En dus waren we klaar om naar België te verhuizen, heel blij te weten dat dit Gods wil voor ons was. België, in West Europa, zogenaamd christelijk Europa. We wisten dat er mensen in Canada waren die zich afvroegen waarom wij als zendelingen naar Europa waren gegaan. Afrika had zendelingen nodig, en Azië en Latijns Amerika, maar Europa? Was het evangelie niet van Europa gekomen? Waren er niet veel goede Amerikaanse predikanten die van Europa gekomen waren? Iemand heeft ooit eens gezegd, “Geen land is zo donker als waar het licht is uitgegaan.” Probeer het zelf maar eens, ga naar uw donkere slaapkamer en zie hoe snel uw ogen aan de duisternis wennen, maar doe het licht aan, en dan weer uit en het zal veel langer duren voordat u dingen zult onderscheiden in het duister. In Europa is het licht uitgegaan, toch in een groot deel, vooral het Katholieke deel.

We konden al snel een huis huren in Edegem, een buitenwijk van Antwerpen en zo zijn we op 23 december van Nederland naar België verhuisd. Het was opnieuw een hele aanpassing. Onze medewerkers, de Schindelka’s woonden op ongeveer 20 minuten van ons aan de andere kant van Antwerpen. We waren in contact gekomen met een kleine christengemeente in Mechelen, ten zuiden van Antwerpen en bezochten de samenkomsten daar voor een aantal maanden, terwijl we tegelijkertijd aan het evangeliseren waren in Antwerpen. Omdat Lillian Schindelka in België geboren was, waren er contacten met familie en een neef en zijn vrouw kwamen tot geloof. Herb en ik begonnen van deur tot deur te gaan om te zien wat mensen in België geloofden. Twee dingen verrasten ons geweldig, of moet ik zeggen, choqueerden ons………! (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.63 eindigde met: “Door het geloof is Abraham, toen hij geroepen werd  in gehoorzaamheid getrokken….en hij vertrok, zonder te weten waar hij komen zou.” Hij nam gewoon één stap, en dat deden wij ook. Het was heel opwindend, om het maar eenvoudig uit te drukken……!”

Familieleden kwamen ons afhalen op Schiphol en brachten ons naar de boerderij van een oom en tante in Gelderland waar we een week verbleven. Heel wonderlijk, er stonden drie kleine fietsjes voor onze meisjes. Ook al was ik in Nederland geboren, het voelde allemaal toch heel vreemd aan, en meer nog voor Marina en onze dochtertjes. Zij begonnen met Nederlands te leren en we hebben dikwijls moeten lachen. Bidden in het Nederlands leek ook zo vreemd, maar de Heer hoorde toch! 🙂

Na die week reden we naar ons appartement in een plaatsje ten zuiden van Amsterdam en woonden daar voor ongeveer zes maanden. We dienden in de kleine gemeente en hielden ook een Bijbelclub voor kinderen. Op een zekere morgen werd Marina wakker met een opgezwollen knie en kon ze er niet op staan of gaan. Ik was mijn stem kwijt doordat we drie jonge koppels van vrijdagavond tot zondagavond bij ons hadden gehad. We deden bijna aan een stuk door Bijbelstudie en sliepen weinig. De volgende dag hadden we Bijbelclub, maar omdat Marina niet kon lopen en ik niet kon spreken, droeg ik Marina met mijn goede benen naar de club en zij met haar goede stem en in eenvoudig Nederlands leerde de kinderen en zong met hen terwijl ze haar accordeon bespeelde. Fantastisch!

Een van mijn nichtjes nodigde ons uit terug naar de boerderij te komen om daar een jeugdweekend te houden. Ik gaf drie Bijbelstudies per dag, maar dat was een beetje teveel van het goede voor sommigen en we beseften dat het een volgende maal anders zou moeten.

In augustus kwam er een gezin uit Canada aan op Schiphol. Ik had bij hen gelogeerd toen ik samenkomsten in Edmonton, Alberta had gehouden. Herb en Lillian Schindelka en hun vier kinderen waren op weg naar België om daar evangelisatiewerk te doen. Wij brachten hen van Schiphol naar België en toen zij eenmaal een beetje ingeburgerd waren gingen wij hen verschillende malen bezoeken. Er werd veel samen gebeden en gesproken en langzaam aan begonnen wij Gods leiding te ervaren……….! (Ga naar Overpeinzingen)

 

Nr.62 eindigde met: “En Ik zal u geven de schatten der duisternis en de rijkdommen der verborgen plaatsen.” En de Heer heeft ons vele, vele kostbare zielen in België gegeven, “schatten der duisternis” die in het Licht gekomen zijn……!” (Zie richardandmarina.net).

Op zondag, 6 juni reden een aantal families met ons mee naar het vliegveld in Toronto, wat echt bemoedigend en gezegend was. We gingen in geloof, vertrouwende op de Heer om ons te leiden en te voorzien in al onze noden. En we kunnen getuigen dat Hij echt getrouw is geweest in het voorzien in onze behoeften gedurende de 38 jaar in België. Het begon eigenlijk al voordat wij vertrokken. Marina’s oude getrouwe accordeon was versleten, het had geen zin hem mee te nemen. Ongeveer een week voor ons vertrek kregen we telefoon uit Toronto. Een zendingsechtpaar op terugweg naar Zuid Amerika moest plots in Canada blijven omdat de man een hersenbloeding had gekregen. Zij hadden een gloed nieuwe accordeon, maar hij kon het niet meer bespelen en gaf het aan ons. Wat een geschenk van de Heer! En wat is die veel gebruikt geweest in België, omdat er in het begin geen andere muziek instrumenten waren. En zo zagen we hoe de Heer voorzag op het juiste moment!

Wie zegt dat in God geloven en Hem dienen saai is? Het is het meest opwindende leven dat er bestaat, ook al is het lang niet altijd gemakkelijk. En we zagen niet alleen God voorzien in noden, maar we waren ook getuigen van hoe God harten en levens van honderden en nog eens honderden mensen veranderde in België, maar ook in andere landen in Europa, daar ik in vele conferenties in minstens 12 Europese landen gesproken heb en keer op keer Gods Geest aan het werk gezien heb.

We waren nu op weg naar Nederland, maar België was niet uit onze gedachten. Niettemin, we lieten ons stap voor stap leiden door de Heer. De woorden van Hebr.11:8 werden op ons hart gelegd, “Door het geloof is Abraham, toen hij geroepen werd  in gehoorzaamheid getrokken….en hij vertrok, zonder te weten waar hij komen zou.” Hij nam gewoon één stap, en dat deden wij ook. Het was heel opwindend, om het maar eenvoudig uit te drukken……! (Ga naar Overpeinzingen)

Nr.61 eindigde met: “In april, na afscheid genomen te hebben van Marina’s familie, reden we terug naar Drayton, ON en WBC om ons voor te bereiden op ons vertrek naar Europa…….!” (Zie Overpeinzingen).

Wij arriveerden in Ontario in april 1971. Marina en ik waren in september 1970 vier weken in Nederland geweest om voor een open deur te zoeken, maar we hadden niets gevonden. Enige tijd later kregen we contact met mijn eerste kamergenoot op het Bijbel College, Henry, en zijn vrouw Lillian die de Heer dienden in Nederland met de Bible Christian Union. Zij zouden voor 6 maanden naar Canada teruggaan en schreven ons om te vragen of wij in hun appartement wilden wonen en in hun kerk wilden dienen. We namen dit als Gods leiding en begonnen ons voor te bereiden om naar Nederland te verhuizen.

Ongeveer een maand voordat we vertrokken kreeg Marina longontsteking en ontdekten de dokters een plek op haar longen. Ik moest voor een week van speciale samenkomsten naar Peterborough. Onze dokter vond dat Marina naar het ziekenhuis moest, maar zij wou de kinderen niet achterlaten en bleef thuis. Ze was heel zwak en lag een deel van de dag op de sofa. Ze zei tegen de mensen die haar kwamen bezoeken dat ze zelf hun koffie moesten inschenken. Was dit nog eens een aanval van de vijand om ons tegen te houden? Ik dacht van wel! Overal in Canada waren er mensen voor haar aan het bidden. Toen ik eenmaal thuis was zei ik, “Plek of geen plek, we gaan.” Vier dagen voordat we vertrokken toonden de röntgenfoto’s dat de plek weg was, prijs de Heer! Maar omdat Marina nog zwak was kon ze op zondag, 6 juni, de dag waarop we naar Nederland vlogen, niet aanwezig zijn op de laatste zondagmorgen samenkomst. Die morgen gaf de Heer haar een tekst in Jesaja, hfdst.45:2-3, “Ik zelf zal vóór u uitgaan en de oneffenheden effenen; koperen deuren zal Ik verbreken en ijzeren grendels verbrijzelen. En Ik zal u geven de schatten der duisternis en de rijkdommen der verborgen plaatsen.” En de Heer heeft ons vele, vele kostbare zielen in België gegeven, “schatten der duisternis” die in het Licht gekomen zijn……! (Zie Overpeinzingen)