Nr.98 eindigde met: “Enige tijd later bezocht ik het echtpaar in Peer en dat bezoek was al net zo interessant, misschien zelfs meer……….!” (Zie richardandmarina.net).

Toen ik het huis waar ik met de twee echtparen samen was geweest verliet, vroeg de vriendin, laten we haar Leen noemen, die mij later vertelde dat ze die avond de Heer Jezus aangenomen had, of ik bij hen thuis zou willen komen, zij zouden dan familieleden en vrienden uitnodigen. Ik kom hier later op terug. Ik reed de hele weg naar huis met tranen in mijn ogen, de Heer dankende en lovende dat Hij mij geroepen had in Zijn dienst. Wat een vreugde zijn woord te prediken en leren aan mensen die nog nooit een Bijbel gezien hadden en het ware evangelie nog nooit gehoord hadden, en om dan zulk een mooie boodschap te mogen verkondigen. Ik voelde mij zo bevoorrecht! Ik kwam die avond na middernacht thuis, zoals dat zo dikwijls gebeurde. Ik was bijna nooit thuis voor 12 uur en heel dikwijls pas om 1, 2 of 3, en zelfs enkele malen om 4 en 5 uur ’s morgens. Maar het was de moeite waard! In de komende jaren zou ik zoveel mensen tot de Heer zien komen, zoveel veranderde levens en zoveel blijde gezichten; wat een vreugde, en niet alleen voor mij, maar ook in de hemel, zie Lucas 15.

Enige tijd later ging ik met het jonge koppel van dicht bij Beerse naar hun vrienden in Peer. De namen van die vrienden? Ik heb toestemming die te geven en ik zal u daar zo de reden voor geven. Het waren Martin en Lydie Symons. Wat een interessante avond! Het waren goede Katholieke mensen, maar als zovelen, een beetje gefrustreerd met de vele veranderingen in de Katholieke Kerk, een Kerk die altijd had beweerd de enige onveranderlijke Kerk te zijn. De vragen bleven maar komen terwijl ik hen de antwoorden in de Bijbel toonde. Ik had geen idee dat ik die avond in het huis was van een koppel, twee fantastische mensen die uiteindelijk onze eerste Vlaamse voltijdse werkers zouden worden. Daarom mag ik hun namen gebruiken. Het was heel laat toen we hun appartement verlieten en terug naar Beerse reden en ik doorreed naar Antwerpen waar een hele belangrijke beslissing genomen zou worden…….! (Ga naar Overpeinzingen)