Nr.148 eindigde met: “Ik krijg nu nog tranen in mij ogen als ik aan die dag terug denk, ik voelde Gods aanwezigheid. En er zou nog veel gebeuren, binnen 5 jaar zouden er 5 nieuwe gemeenten zijn in West Vlaanderen met vele, vele nieuwe christenen en het begon allemaal in deze woonkamer, ongelooflijk! Jammer dat ik nu stoppen moet, ik vertel u meer de volgende keer…….!” (Zie richardandmarina.net).

Voordat ik vertrok zei ik tegen Tony en Christiane dat zij Bijbelstudie nodig hadden en ik bood aan om iedere week te komen om hen Bijbeluitleg te geven, waar zij wel voor te vinden waren. Maar er was één voorwaarde, ik zei tegen Tony dat hij al zijn broers en zusters moest uitnodigen om er bij te zijn. Hij was de jongste van een gezin met acht kinderen. Hij lachtte hardop en antwoordde dat er niemand zou komen, want zei hij, “ze zijn allemaal voor mij aan het bidden dat ik terug naar de Kerk zou gaan”, aangezien hij niet meer ging en nogal een zekere reputatie had. Ik vertrok met de overeenkomst dat zij de familieleden zouden uitnodigen en ik reed als een blijde man naar huis, maar me wel afvragende wat hier van komen zou.

We hadden een datum gezet en toen ik die avond arrveerde waren er acht mensen aanwezig, of wel broers en zusters, of hun partners. Enige tijd later ontdekte ik dat ze gekomen waren omwille van de geweldige verandering in Tony’s leven, dat had hen nieuwsgierig gemaakt. En ze waren dan ook gekomen om te zien wat die transformatie teweeg gebracht had. Ik stelde mezelf voor en gaf iedereen een Bijbel. Voor de meesten, misschien wel allemaal, was dit de eerste maal dat ze een Bijbel in handen kregen. Ik legde hen een deel van het eerste hoofdstuk van het evangelie van Johannes uit en vroeg toen of ze vragen hadden. Het was even stil en toen zei een van hen, “Dit is toch wonderlijk, zo hebben we de Bijbel nog nooit horen uitleggen.” Een schoonbroer van Tony zei, “Dit is tegen de Katholieke Kerk, je gaat mij hier nooit meer zien.” En hij kwam ook niet terug tot een aantal maanden later en hij is nu oudste in één van de gemeenten, wonderlijk! Het eigenaardige was dat ik niets over de Kerk gezegd had, ik had die zelfs niet vernoemd.

We hadden nog een korte discussie, niet erg lang want de meesten hadden tijd nodig om alles wat ze die avond gehoord hadden te verwerken. Ik sloot af met gebed en deed toen een voorstel, ik zei, “wat zou u er van denken moest ik nu eens vier weken achtereen komen om u de Bijbel uit te leggen, waarna u kunt beslissen of u door wilt gaan, of, als u het niet eens bent met wat ik leer, te stoppen en u zult mij nooit meer weer zien.” Ze kwamen overeen om mij vier avonden te laten komen. Ik reed naar huis, mij afvragende wie er de volgende week bij zou zijn……….! (Ga naar Overpeinzingen).