Day: September 11, 2015

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.150.

Standard

Nr.149 ended with: “They agreed to have me come for four evenings. I drove home wondering who would be there the next week………..!” (See richardandmarina.net).

When I arrived at Tony’s the next week, I was surprised to see that they were all back except the man who had said “this is against the Church, you’ll never see me again.” But a few others had come along, which was encouraging. I continued with the study of the Gospel of John and we had a blessed time. Of course, as always, the question came up again, “how can you be so sure you are going to heaven when you die? Are you so much better than others? Have you done so many good works?” And again, as always, I smiled inwardly and at the same time felt so sorry for these folk who were so religious and yet had no assurance at all as to their eternal destiny.

What a privilege to explain the true gospel to them and tell them that I was no better than anyone else and that I had not done that many good works to earn a place in heaven. I showed them how that Jesus had paid my debt on the cross, and how forgiveness and eternal life were a gift from Him. In Eph.2:8-9 it says that we are saved by grace, which is God’s unmerited favor, through faith, in what Christ has done on the cross, and that it is not of ourselves, but the gift of God, not of works, lest anyone should boast. No one who enters heaven will be able to say, “I am here because I have done this or that.” All will declare, “We are here because Jesus died for us and rose again.”

“Yes, but we have always been told that we have to do good works to earn our place in heaven,” someone said. So I explained that the Church had turned things around, it says, do good works and you will  (maybe) go to heaven, while the Bible teaches that heaven is God’s gift and after we have received that gift, we will do good works to show how thankful we are. I sensed that some were really understanding this and I encouraged them to confess their sinfulness to Jesus and accept Him in their hearts as God’s gift.

The four weeks went by quickly and all were in agreement that we should continue, in fact, that Bible study went on eight years and often there were between 40 and 50 people present. After three months this living room became too small and we had to start a second study in another place and living room, but that is for next time…………! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.150.

Standard

Nr.149 eindigde met: “Ze kwamen overeen om mij vier avonden te laten komen. Ik reed naar huis, mij afvragende wie er de volgende week bij zou zijn……….!” (Zie richardandmarina.net).

Toen ik de week daarop bij Tony arriveerde, was ik verrast te zien dat allen terug waren gekomen behalve de man die gezegd had, “dit is tegen de Kerk, je ziet me hier nooit meer.” Maar een paar andere mensen waren meegekomen en dat was bemoedigend. Ik ging door met mijn studie in het Johannes evangelie en we hadden een gezegende tijd. Natuurlijk, zoals altijd, kwam de vraag weer naar boven, “hoe kunt u toch zo zeker zijn dat u naar de hemel gaat als u sterft. Bent u dan zoveel beter dan anderen? Hebt u dan zoveel goede werken gedaan?” En opnieuw, ook zoals altijd, moest ik van binnen glimlachen en tegelijkertijd medelijden hebben met deze oprechte godsdienstige mensen die geen zekerheid hadden aangaande hun eeuwige bestemming.

Wat een voorrecht hen het ware evangelie uit te leggen en hen te kunnen vertellen dat ik niet beter was dan wie dan ook en dat ik zeker ook niet genoeg goede werken had gedaan om mij een plaats in de hemel te verdienen. Ik toonde hen hoe dat Jezus op het kruis mijn schuld had betaald, en hoe dat vergeving en/of eeuwig leven Gods geschenk is. In Ef.2:8-9 staat er dat we behouden worden door genade, Gods onverdiende goedheid, door geloof, in wat Christus op het kruis gedaan heeft, en dat het niet uit onszelf is, het is een gave van God, niet uit werken, opdat niemand roeme. Niemad die in de hemel aankomt zal kunnen zeggen, “Ik ben hier want ik heb dit of dat gedaan.” Allen zullen uitroepen, “Wij zijn hier omdat Jezus voor ons gestorven is en opgestaan.”

“Ja maar, men heeft ons altijd voorgehouden dat we goede werken moeten doen om de hemel te verdienen” zei iemand. Ik antwoordde dat de Kerk de dingen heeft omgedraaid, ze zegt, doe goede werken en ge zult (misschien) naar de hemel gaan, terwijl de Bijbel leert dat de hemel Gods geschenk is, en wanneer we dat geschenk aanvaarden, we goede werken gaan doen om onze dankbaarheid te tonen. Ik voelde aan dat sommigen dit echt begrepen en ik moedigde hen aan hun zonden aan Jezus te belijden en Hem in hun hart aan te nemen als Gods geschenk.

De vier weken gingen snel voorbij en allen stemden in om door te gaan. En die studie ging door voor zo’n acht jaar en dikwijls waren er 40-50 mensen aanwezig. Na drie maanden zat deze kamer zo vol dat we genoodzaakt waren een tweede studie te beginnen in een andere plaats en woonkamer, maar dat is voor de volgende keer……….! (Ga naar Overpeinzingen).