Day: January 26, 2014

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.57

Standard

Nr.56 eindigde met: “We ontvingen genoeg om van te leven, maar hadden niets extra en toen onze drie meisjes vroegen voor driewielertjes hebben we dat in gebed bij de Heer gebracht. Enkele dagen later kregen we telefoon……..!”

Ik nam op en een vrouwenstem vroeg hoe het met ons ging en of wij ook een driewielertje konden gebruiken. Zeer verrast antwoordde ik, “ja, ik denk van wel!” Zij vroeg om bij haar te komen. Daar aangekomen nam zij mij mee naar de garage en tot mijn grote verbazing stonden daar drie tweedehandse driewielertjes, ongelooflijk! Ik vroeg hoeveel zij kosten, en zei antwoordde “niets.” Ik nam ze mee naar huis en zonder ze onze dochtertjes te tonen kocht ik eerst wat verf en na ze schoongemaakt te hebben, verfde ik ze en zagen ze er uit als nieuw. Je had onze meisjes moeten zien, wat een opwinding! Na samen de Heer gedankt te hebben sprongen ze erop en daar gingen ze, ons achterlatende met tranen in de ogen. Opnieuw hadden we ervaren dat God zelfs geïnteresseerd is in de kleine dingen van ons leven. Wat een wonderlijke hemelse Vader hebben wij toch!

Terwijl wij doorgingen met onze dienst voor de Heer in die streek, door het houden van evangelisatiesamenkomsten, huis-Bijbelstudies, sommigen met in de buurt wonende Nederlanders, prediken in gemeenten, enz, bleef de last op ons hart voor Europa groeien. Op iedere bidstond bij WBC bleven wij gebed vragen voor Europa. Uiteindelijk besloten wij een reis te maken naar Nederland om “het land te verkennen” en te zien of de Heer ergens een open deur zou geven. Goede vrienden boden aan voor onze dochtertjes te zorgen, waarna Marina en ik naar het land dat ik meer dan 12 jaar geleden verlaten had te vliegen. Het was geweldig mijn familie na al die tijd weer te zien en hen Marina te laten ontmoeten. Mijn jongere broer en zijn vrouw hadden een Volkswagen Kever en reden met ons door heel Nederland, naar familie, gemeenten en speciale samenkomsten, terwijl wij voordurend aan het bidden waren dat de Heer een deur voor ons zou openen. Maar na vier weken vlogen wij terug naar Canada, een beetje ontmoedigd omdat er niets gebeurd was. Wij begonnen ons af te vragen of we wel op het juiste pad waren…….! (Ga naar Overpeinzingen)

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.57

Standard

Nr.56 ended with: “We continued to trust the Lord for all our needs and did not make those needs known. We had enough to live on but nothing extra and so when our three little girls asked for tricycles, we prayed. A few days later we received a phone call ……!”

I picked up the phone and a woman’s voice asked how we were and whether we could use a tricycle. Surprised I answered, “I think so!” She then asked whether I could come over. When I got there, she took me into the garage and there, amazingly stood three used tricycles, unbelievable! I asked how much they would cost and she answered that they were free. I took them home, not showing them to our girls until I had bought some paint and given them a fresh paint job after which they looked like new. You should have seen our girls, what an excitement! We thanked the Lord together and off they went, leaving us with tears in our eyes! Again we had experienced that our God is interested in small things, what a wonderful heavenly Father we have.

While continuing to minister in the area in different ways, holding evangelistic meetings, home Bible studies, some with Dutch people and preaching in assemblies, the burden on our hearts for Europe continued to grow. At every prayer meeting at WBC we would ask to pray for Europe. Finally we decided to make a trip to Holland to “spy out the land” and see whether and where the Lord would open a door. So after leaving the girls with good friends, Marina and I flew to the country I had left more than 12 years before. It was great to see my family and have them meet Marina. My younger brother and his wife had a Volkswagen Beetle and they drove us all over Holland, visiting family, churches and special meetings, while all the while we were praying and looking to the Lord to open a door for us. But after four weeks we returned to Canada a bit discouraged as nothing had opened up. We were starting to wonder whether we were on the right track……..! (Go to Musings)