Nr.17 eindigde met: “Maar, in de wil van de Heer, ga je eerst nog veel meer van mij horen, want er was nog iets dat ik ontdekte, iets tamelijk ernstigs……!”

Ik heb nog niet veel verteld over het College. Welk woord beschrijft mijn leven als een nieuw christen tot nu toe? Ontdekking! Ik had ontdekt dat God echt, echt is, dat Hij te vertrouwen is, dat christenen echt kunnen lachen en dat we een vreugdevol en zingend geloof hebben. Hetzelfde gold voor het College. Ik ontdekte het ene na het andere, het was gewoon geweldig! Maar ik was nog een jonge christen en nogal speels. Ik heb al eerder vernoemd dat ik niet graag studeerde en nu, na zo’n vrij leven op de boerderij, om iedere dag een aantal uren les te moeten volgen en daarna nog meer studie omdat we huiswerk kregen, was een beetje teveel voor mij. God zij dank er was een sporthal en iedere avond speelden er een aantal studenten volleybal. Omdat ik nogal lang ben, hield ik van die sport en was ik er dus iedere avond bij. En daar was eigenlijk niets mis mee, behalve dat er eerst gestudeerd diende te worden. Enkele studenten hadden me daar al over aangesproken en ook een of twee leraren, maar ik kon de drang niet weerstaan om daar ’s avonds te gaan spelen. Tot op een avond de Heer ingreep, tenminste, zo zie ik dat. We waren aan het spelen en ik sprong op om de bal over het net te slaan, maar tegelijkertijd sprong er een jongen achter mij ook op en botste tegen mij aan. Ik viel met mijn rechterschouder op de grond en voelde een geweldige pijnscheut en merkte dat mijn schouder ontwricht was. Een van de stafleden en een student reden mij naar het ziekenhuis in de stad, iets meer dan 60 km, een zeer pijnlijke rit. Het gevolg was, geen volleybal meer, maar studeren! En zo ontdekte ik weer iets nieuws, de betekenis van Hebr.12:6, “De Heer tuchtigt wie Hij liefheeft.” Wat een les! (Ga naar Overpeinzingen)