Nr.126 eindigde met:“Terwijl we naar de zaal liepen waar koffie en broodjes klaar stonden, voelden we de eerste regendruppels, en het regende de rest van de dag, en de volgende. Inderdaad, een echt wonder…..! Alle eer aan de Heer!”

Inderdaad, alle eer aan de Heer. Maar dat niet alleen, de begrafenis had vele harten geraakt. Ik denk vooral aan een vrouw die geweldig onder de indruk was, vooral door Robert zijn houding, in plaats van te rouwen, verheugde hij zich in de Heer. Zij woonde in een naburig dorp en toen ze thuis kwam reed ze meteen naar een vriendin om haar hierover te vertellen, wat later resulteerde in een wekelijkse Bijbelstudie en nog later in een nieuwe gemeente, maar daar kom ik nog wel op terug. We gaan eerst de draad oppakken in Canada.

In de tweede helft van juni waren we van Luxemburg, via IJsland naar New York gevlogen omdat dat toen het goedkoopste was. Op het vliegveld in New York stond Ollie Shantz, de broeder die ons een nieuwe gehuurde auto had gebracht, nadat de eerste in een ongeluk in elkaar was gereden (zie nr.107), en zijn vrouw Elsie ons op te wachten. Ze hadden de dag daarvoor meer dan 800 km gereden, in een motel geslapen en waren nu klaar om ons naar Ontario te rijden, waar we zouden verblijven bij goede vrienden op een boerderij niet ver van onze thuisgemeente. Er zaten 7 mensen plus al onze bagage in de auto, een grote Chevrolet, dus geen probleem, gewoon heel gezellig. 🙂

En dus nu waren we thuis “op verlof”, wat nu “home assignment” (“thuisopdracht”) wordt genoemd, omdat het woord verlof het idee geeft van vakantie, en dat is het zeker niet. Het betekent een hoop reizen om in verschillende gemeenten te spreken, om ondersteuners, familie en vrienden te bezoeken, terwijl er dikwijls bijna iedere nacht in een ander bed geslapen wordt. Veel zendelingen zijn blij terug op het zendingsveld te zijn, omdat ze daar een meer geregeld leven kunnen lijden. En voor velen wordt het zendingsveld meer “thuis” dan het “thuisland.” Veel zendingskinderen hebben een identiteitsprobleem, de onze ook, “Zijn wij Canadezen of Belgen?” Sommige kinderen hebben hier niet zo’n probleem mee, maar anderen wel en daarom dienen we voor hen te bidden. Bij ons was er dan nog een bijkomend probleem, want waar was “thuis”? In België, of in Ontario waar onze thuisgemeente was en vele vrienden, of in het Westen van Canada waar onze meisjes geboren waren en waar Marina’s familie woonde…………? (Ga naar Overpeinzingen).