Day: May 5, 2015

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.124

Standard

Nr.123 ended with: “After having spent time with her I returned to the kitchen and Robert, with eyes wide open asked me, “Well, did she tell you…….?”(See richardandmarina.net).

“Tell me what?” I asked. “That I got born again last night” he answered, “I accepted Jesus in my heart, but, I’m not leaving the Church.” “That’s o.k.” I said “you just do what the Lord tells you.” Only one week later he told me that he had left the Church. I was really surprised and asked what had caused him to do that. He told me that he had invited the priest to come over and he had asked the priest why he had never told him all these years that he had been a faithful churchgoer, the good news of the gospel. The priest didn’t know what to say, it made Robert so upset that he decided not to go back to that Church. Imagine going to the “true” Church all these years and never hearing the “true” gospel.

Miriam was a tremendous testimony. People from all over came to visit and comfort her, but she did the comforting. The priest came to see her, but instead of him praying with her, she prayed with him, unbelievable! One day when I was with her she told me that she wanted to plan her whole funeral with me. She gave me an envelope, I asked what it was and she answered that it contained enough money for an airplane ticket for me in case she died before we returned from Canada. “I want you to lead my funeral and preach the gospel and tell the people that I am in heaven with Jesus.” We looked at each other with tears in our eyes and were very quiet for a few moments as we both realized that when I would leave for Canada, we would probably not see each other on earth anymore. It was a real emotional moment for both of us.

So we started planning her funeral, the songs to be sung, the scriptures to be read, and she had already started writing her testimony to be given out as her obituary. She would ask one of the men of our church, who was a carpenter, to make her a very simple wooden coffin which was to be carried by men from our church, from her house to the graveyard. The service would be held in her house with about 100 people in the living room and the rest standing in the garden, with loudspeakers outside. As we talked about this, we were both quite moved and excited and I said to her, “Oh Miriam, this is really going to be something, I wish you could be there.” She laughed out loud………! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.124

Standard

Nr.123 eindigde met: “Na enige tijd doorgebracht te hebben met haar, ging ik terug naar de keuken, waar Robert mij met grote ogen aankeek en vroeg, “En, heeft ze het u verteld….……?” (Zie richardandmarina.net).

“Wat zou ze me verteld moeten hebben?” vroeg ik. “Dat ik gisteravond wedergeboren ben geworden” antwoordde hij, “Ik heb Jezus in mijn hart aangenomen, maar, ik ga niet uit de Kerk weg.” “Dat is o.k.” zei ik, “doe maar wat de Heer op je hart legt.” Het was maar een week later dat hij mij vertelde dat hij de Kerk verlaten had. Ik stond stom verbaasd en vroeg wat er gebeurd was. Hij vertelde mij dat hij mijnheer pastoor bij hem thuis uitgenodigd had en hem gevraagd had waarom hij hem in al die jaren dat hij een getrouwe kerkganger was geweest, nooit het echte evangelie had verteld. De pastoor had daarop niets te zeggen en Robert was daar zo ontdaan van dat hij besloot om niet meer naar die Kerk terug te gaan! Stelt u voor, al die jaren naar de “ware “ Kerk gaan en nooit het “ware” evangelie te horen hebben gekregen!

Miriam was een geweldig getuigenis. Van overal kwamen er mensen om haar te troosten, maar zij was degene die hen troostte. De pastoor kwam, maar in plaats van dat hij met haar bad, bad zij met hem, ongelooflijk! Op een dag toen ik bij haar was zei ze dat ze haar hele begrafenis met mij wilde plannen. Ze gaf me een envelop, ik vroeg haar wat het was en zij antwoordde dat er geld in zat voor een vliegtuig ticket voor mij in geval ze zou sterven voordat wij terug waren. “Ik wil dat jij mijn begrafenis leidt en het evangelie predikt en de mensen vertelt dat ik in de hemel bij Jezus ben.” We keken elkaar aan met tranen in onze ogen en we waren heel stil voor een paar minuten omdat we beiden beseften dat wanneer ik naar Canada vertrok, wij elkaar hoogstwaarschijnlijk hier op aarde niet meer zouden zien. Het was voor ons beiden een heel ontroerend moment.

En zo begonnen we haar begrafenisdienst te plannen, de liederen, de Bijbelgedeelten, en ze was ook al begonnen met haar getuigenis te schrijven dat zou dienen als haar overlijdensbericht. Ze zou één van de mannen van onze gemeente, die timmerman was, vragen een eenvoudige houten kist te maken die door broeders van de gemeente naar het kerkhof gedragen zou worden. De dienst zou aan huis plaatsvinden, er konden ongeveer 100 mensen in de woonkamer en de anderen zouden buiten in de tuin staan, met luidsprekers. Terwijl we dit samen bespraken, raakten we allebei nogal bewogen en opgewonden en ik zei tegen haar, “O Miriam, dit gaat echt iets worden, ik wou dat je er bij kon zijn.” Ze begon hardop te lachen……..! (Ga naar Overpeinzingen).