MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.125

Standard

Nr.124 ended with: “As we talked about this, we were both quite moved and excited and I said to her, “Oh Miriam, this is really going to be something, I wish you could be there.” She laughed out loud………!” (See richardandmarina.net).

Startled, I looked at her and she laughed again and said, “But Richard, I AM going to be there!” Imagine a 7 months old Christian talking like that, amazing! Doesn’t it show the reality of the living God? Then I also laughed realizing that here was someone ready to meet her Lord and Savior. Inwardly I was just praising God for this miracle of grace and thanking Him to allow me to be a witness of the work of His Spirit. I left the house that day with great joy in my heart, as a fairly young woman was ready to leave this earth, and a husband who had just been born into God’s family and kingdom. A wife loosing temporary life and her husband gaining eternal life! It wasn’t much later until we said goodbye and we left for Canada. I will talk about our time there later, let me just continue with this.

On the first Sunday of September I was preaching for the last time in our home church in Canada, as we would be returning to Belgium about 1½ weeks later. While I was speaking, someone walked up to me and handed me a note. I opened it and read these words, “Call Belgium as soon as possible.” I knew what this meant and explained to the congregation what was going on. Right after the meeting we went back to the place we were staying and I called Belgium. Yes, Miriam had passed into glory, could I come as quickly as possible?

A flight was booked for Monday evening and I arrived in Belgium Tuesday morning. I was picked up and we drove straight to Peer where I met Robert and we hugged each other. He was very positive as the Lord gave him strength. Everything was planned for the funeral the next day. So after having talked and prayed I was brought home. Marina and the children would come on their own the next week. I had quite a few things to do and also prepare for the next day, going over my sermon notes, which I had been preparing along the way. I went to bed exhausted as I had not been able to sleep on the plane the night before. I fell asleep thinking about the funeral service and the fact that most people would be standing outside. The next morning I woke up hearing the rain coming down and as I drove to Peer, it rained almost all the way………! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.125

Standard

Nr.124 eindigde met: “Terwijl we dit samen bespraken, raakten we allebei nogal bewogen en opgewonden en ik zei tegen haar, “O Miriam, dit gaat echt iets worden, ik wou dat je er bij kon zijn.” Ze begon hardop te lachen……..!” (Zie richardandmarina.net).

Geschrokken keek ik haar aan en ze lachte opnieuw en zei, “Maar Richard, ik GA er toch bij zijn?!” Stelt u voor, een 7 maanden oud christen die zo sprak, ongelooflijk! Toont dit de echtheid van de levende God niet? Toen lachte ik ook, beseffende dat hier was iemand klaar om haar Heer en Heiland te ontmoeten. Innerlijk was ik de Heer aan het loven voor dit wonder van genade en dankte ik Hem dat Hij mij toeliet getuige te zijn van het werk van Zijn Geest. Ik verliet het huis die dag met grote vreugde in mijn hart omdat een nog tamelijk jonge vrouw klaar was om deze wereld te verlaten en een man die nog maar juist in Gods familie en koninkrijk geboren was geworden. Een vrouw die het tijdelijke leven hier verloor en haar man die hierdoor eeuwig leven had ontvangen. Korte tijd later namen we afscheid en vertrokken wij naar Canada. Ik zal later vertellen over ons verblijf daar, laat me eerst even doorgaan met deze geschiedenis.

Op de eerste zondag van september, terwijl ik voor de laatste maal in onze thuisgemeente in Canada aan het prediken was, kwam er iemand naar mij toe met een papiertje waarop stond, “Bel België zo spoedig mogelijk.” Ik wist onmiddellijk wat dit betekende en gaf uitleg aan de gemeente hierover. Meteen na de dienst reden we naar het huis waar we verbleven en belde ik België. En ja, Miriam was heengegaan naar de hemel, en of ik zo spoedig mogelijk kon komen?

Ik kon een vlucht bespreken voor maandagavond en ik arriveerde dinsdagmorgen in België. Ik werd afgehaald en we reden rechtstreeks naar Peer, waar Robert en ik elkaar omhelsden. Hij was heel positief door de kracht van de Heer. Alles was gepland voor de begrafenis de volgende dag. En zo, na de dingen besproken te hebben en gebeden te hebben, bracht men mij naar huis. Marina en de kinderen zouden de volgende week terugreizen. Ik had heel wat dingen te doen, waaronder het voorbereiden van de dienst en mijn prediking waaraan ik al eerder had gewerkt. Ik ging uitgeput naar bed omdat ik de vorige nacht op het vliegtuig geen oog had dicht gedaan. Ik viel in slaap met de begrafenis in gedachten en het feit dat zoveel mensen buiten zouden staan. De volgende morgen werd ik wakker en hoorde de regen en bijna de hele weg naar Peer bleef het maar regenen……………!
(Ga naar Overpeinzingen).