Nr.124 eindigde met: “Terwijl we dit samen bespraken, raakten we allebei nogal bewogen en opgewonden en ik zei tegen haar, “O Miriam, dit gaat echt iets worden, ik wou dat je er bij kon zijn.” Ze begon hardop te lachen……..!” (Zie richardandmarina.net).

Geschrokken keek ik haar aan en ze lachte opnieuw en zei, “Maar Richard, ik GA er toch bij zijn?!” Stelt u voor, een 7 maanden oud christen die zo sprak, ongelooflijk! Toont dit de echtheid van de levende God niet? Toen lachte ik ook, beseffende dat hier was iemand klaar om haar Heer en Heiland te ontmoeten. Innerlijk was ik de Heer aan het loven voor dit wonder van genade en dankte ik Hem dat Hij mij toeliet getuige te zijn van het werk van Zijn Geest. Ik verliet het huis die dag met grote vreugde in mijn hart omdat een nog tamelijk jonge vrouw klaar was om deze wereld te verlaten en een man die nog maar juist in Gods familie en koninkrijk geboren was geworden. Een vrouw die het tijdelijke leven hier verloor en haar man die hierdoor eeuwig leven had ontvangen. Korte tijd later namen we afscheid en vertrokken wij naar Canada. Ik zal later vertellen over ons verblijf daar, laat me eerst even doorgaan met deze geschiedenis.

Op de eerste zondag van september, terwijl ik voor de laatste maal in onze thuisgemeente in Canada aan het prediken was, kwam er iemand naar mij toe met een papiertje waarop stond, “Bel België zo spoedig mogelijk.” Ik wist onmiddellijk wat dit betekende en gaf uitleg aan de gemeente hierover. Meteen na de dienst reden we naar het huis waar we verbleven en belde ik België. En ja, Miriam was heengegaan naar de hemel, en of ik zo spoedig mogelijk kon komen?

Ik kon een vlucht bespreken voor maandagavond en ik arriveerde dinsdagmorgen in België. Ik werd afgehaald en we reden rechtstreeks naar Peer, waar Robert en ik elkaar omhelsden. Hij was heel positief door de kracht van de Heer. Alles was gepland voor de begrafenis de volgende dag. En zo, na de dingen besproken te hebben en gebeden te hebben, bracht men mij naar huis. Marina en de kinderen zouden de volgende week terugreizen. Ik had heel wat dingen te doen, waaronder het voorbereiden van de dienst en mijn prediking waaraan ik al eerder had gewerkt. Ik ging uitgeput naar bed omdat ik de vorige nacht op het vliegtuig geen oog had dicht gedaan. Ik viel in slaap met de begrafenis in gedachten en het feit dat zoveel mensen buiten zouden staan. De volgende morgen werd ik wakker en hoorde de regen en bijna de hele weg naar Peer bleef het maar regenen……………!
(Ga naar Overpeinzingen).