P.S. Hebt u nr.126 gelezen en opgemerkt dat God nog steeds wonderen doet?

Nr.127 eindigde met: “Bij ons was er dan nog een bijkomend probleem, want waar was “thuis”? In België, of in Ontario waar onze thuisgemeente was en vele vrienden, of in het Westen van Canada waar onze meisjes geboren waren en waar Marina’s familie woonde…………?” (Zie richardandmarina.net).

We hadden “thuis” in België voor korte tijd verlaten en waren nu “thuis” in Ontario waar we tijd doorbrachten met onze thuisgemeente, waar ik sprak in verschillende gemeenten en we vrienden bezochten. Na enige tijd begonnen we aan onze reis naar ons “thuis” in het Westen, terwijl we in een aantal steden zoals Sault Ste Marie, Thunderbay en Winnipeg stopten om in gemeenten te spreken. Van daar reden we naar Gouldtown, Saskatchewan, naar Marina’s ouders. We logeerden daar voor enige tijd waarna we in samenkomsten spraken in Moose Jaw, Regina en Saskatoon, en daar familie en vrienden bezochten. Toen naar Glaslyn, ten noorden van North Battleford, waar Marina’s oudste broer woonde en waar we in het verleden hele fijne Vakantie Bijbelscholen hadden gehouden. We reden door naar de provincie Alberta waar ik sprak in gemeenten in Edmonton, Red Deer en Calgary en waar we ook familie en vrienden bezochten.

U vraagt zich misschien af of het nodig was om al deze gemeenten en mensen zowel in Ontario als ook in het Westen te bezoeken. Het antwoord is, jazeker! U moet niet vergeten dat dit de mensen waren die voor ons gebeden hadden en ons van tijd tot tijd ook financieel gesteund hadden. Wij hebben nooit een salaris gehad, maar hebben op de Heer vertrouwd om in onze noden te voorzien, wat Hij ook gedaan heeft, door mensen en gemeenten te gebruiken. Sommigen gaven regelmatig, anderen één of meerdere keren per jaar. Voor hen was het geweldig te horen dat God hun gebeden verhoord had en dat hun dollars goed gebruikt waren. En ook al was het een drukke en vermoeiende tijd, het was zulk een vreugde deze mensen te mogen ontmoeten. Zonder hen hadden we Gods werk in België niet kunnen doen, het was echt team werk. Zij waren zo verheugd te horen wat de Heer aan het doen was en wij waren zo blij hen te kunnen vertellen over levens die totaal veranderd waren door Gods Woord. Keer op keer citeerden wij Paulus zijn woorden aan de Romeinen, “Ik schaam mij het evangelie niet want het is een kracht Gods tot behoud.” En dit was zo overduidelijk, het evangelie van Christus is het krachtigste middel om niet alleen het zondige hart van de mensen te veranderen, maar ook de maatschappij. Zij waren zo bemoedigd, en wij ook! Alle eer aan de Heer!

Tot nu toe was ’76 een veelbewogen jaar geweest, maar er ging nog veel meer gebeuren……!(Ga naar Overpeinzingen).