Nr.136 eindigde met: “Bent u wedergeboren? Zijn uw familieleden wedergeboren? En uw buren? Misschien zou het goed zijn stukken van deze Overpeinzingen met hen te delen…….!” (Zie richardandmarina.net).

Er is altijd blijdschap als er een kindje geboren is; wij hebben al heel veel blijdschap ervaren met de geboorte van zoveel geestelijke kindjes over heel Vlaams België, fantastisch! Maar niet alleen dat, er is ook vreugde wanneer die kindjes groeien naar geestelijke volwassenheid en zelfs leiderschap.

Omdat onze woonkamer gewoon te klein werd begonnen we een gebouw te zoeken om in samen te komen, maar dat was niet zo eenvoudig. Er was niets geschikts in Lovendegem, dus begonnen we rond te zien in andere plaatsen en vonden uiteindelijk iets in Eeklo, ongeveer 13 km boven Lovendegem, een stad van ongeveer 25.000 mensen zonder enige evangelische kerk, zoals het geval is in de meeste steden en dorpen in België. Eeklo was ook de stad waar een paar later onze drie dochters naar een Katholieke middelbare school zouden gaan, die 3.000 studenten telde.

Na enige tijd verhuisde de gemeente naar de oude gehuurde winkel die we opgeknapt hadden. Het winkelgedeelte werd gebruikt voor de samenkomsten, terwijl het woongedeelte boven diende voor zondagschoolklasjes. Enkele mensen van Gent, en van Maldegem, een plaats ten westen van Eeklo, maakten deel uit van de gemeente. Er zouden in die plaatsen ook Bijbelstudies begonnen worden en uiteindelijk nieuwe gemeenten.

Terwijl we heel wat te doen hadden in onze eigen omgeving, bleef ik ook een paar keer per week teruggaan naar Limburg voor Bijbelstudies en om mensen te bezoeken. Ook hielp ik in Beerse van tijd tot tijd. Maar er waren ook andere activiteiten. Het is natuurlijk niet mogelijk alles te vertellen wat er zoal gebeurde, maar laat me toch een paar dingen vernoemen. Voor zo’n 4 a 5 jaar hielden we jaarlijks op Hemelvaartsdag een picknick in een park niet ver van Beerse. Dat waren hele fijne dagen met dikwijls tussen de 150 en 300 mensen. We hadden dan allerlei spelletjes, of mensen zaten gewoon met elkaar te praten. We aten samen en later in de namiddag werd er goed gezongen, terwijl Marina haar accordeon bespeelde en een aantal mensen hun guitaren. De dag werd dan afgesloten met een korte boodschap van Henk of mezelf. Dit waren bijzondere dagen om zo contact met elkaar te houden en om gemeenschap met elkaar te hebben. Uiteindelijk zijn we hiermee gestopt omdat verschillende gemeenten hun eigen picknicken begonnen te houden.

En dan waren er de kampen en conferenties……..! (Vervolg op vrijdag, 26 juli). (Ga naar Overpeinzingen).