Nr.121 eindigde met: “Hij stemde in, maar “voor deze ene keer en niet meer” benadrukte hij. En zo op één van de laatste dagen van december zat ik bij hen in de woonkamer……….!” (Zie richardandmarina.net).

We hadden een discussie die zo’n twee a drie uur duurde, maar het was wel een beetje een eenrichtingsgesprek. Robert vertelde me onmiddellijk dat hij een goede Katholiek was en dat zijn kerk de enige ware kerk van Christus op aarde was. Ik antwoordde hem met te zeggen dat zijn kerk in het begin nadat de apostelen het gesticht hadden de ware kerk was, maar dat het door de eeuwen heen veel veranderd was. Miriam had mij gezegd dat haar man bereid was mij te ontvangen, maar dan ook maar eenmaal en niet meer, dus realiseerde ik mij dat dit waarschijnlijk de enige kans was om met hem te spreken.

En zo, voor meer dan twee uur gebruikte ik de Bijbel om hem aan te tonen hoe fout zijn kerk zat. Het was totaal verkeerd te zeggen dat Petrus de eerste Paus was geweest, want dat was gewoon niet zo. En het was net zo verkeerd de Paus “vader” te noemen, omdat Jezus zelf gezegd had, “En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want één is uw Vader, Hij, die in de hemelen is.” Matt.23:9. Natuurlijk bedoelde Jezus hier niet onze aardse vaders mee. En het was ook totaal verkeerd tot Maria te bidden, daar zij een zondares was net zoals wij. En het vagevuur wordt helemaal niet in de Bijbel gevonden. En zo bleef ik maar doorgaan, eindigende met hem te vertellen dat de kerk het mis had te leren dat we het eeuwige leven kunnen verdienen, daar de Bijbel ons leert dat Jezus het voor ons verdiend heeft op het kruis. “Daarom ben ik zo zeker dat ik naar de hemel ga als ik sterf, terwijl u dat helemaal niet bent.” Zes maanden later bracht deze conversatie vrucht voort.

Robert zat stilletjes te luisteren, wat kon hij zeggen? Veel van dit was totaal nieuw voor hem. Ik voelde aan dat het tijd was te vertrekken. Hij keek me aan en zei, “Ik moet toegeven dat u iets hebt dat ik niet heb, maar ik ben het niet eens met wat er gaande is hier in Peer.” Dat was het en ik vertrok. Ondertussen ging Miriams gezondheidstoestand achteruit en werd het moeilijk voor haar om de Bijbelstudies bij te wonen. Een dokter had Robert verteld dat zijn vrouw waarschijnlijk niet al te lang meer te leven had, dus toen Miriam vroeg of de Bijbelstudies bij hen thuis mochten doorgaan, wat kon hij zeggen……..?

P.S. Ik ga waarschijnlijk twee episodes per week schrijven, zo let op de volgende. Ze gaan misschien ook iets langer worden, anders ben ik over 100 jaar nog niet klaar, :-). (Ga naar Overpeinzingen).