Nr.43 eindigde met: “Toen reden we naar mijn schoonouders, maar…..!”

…..halfweg merkte ik plotseling dat onze benzine bijna op was. Is u dat ooit overkomen? Ik fluisterde in Marina’s oor, onze benzine is bijna op, bid! We hadden niets geen geld meer en we hadden het geschenk van 20 dollar aan Marina’s zuster gegeven. Hoe kon God nu in het midden van de eindeloze prairies voorzien? Eigenlijk, zonder het zelf te realiseren ging mijn hand omhoog en voelde ik in het bovenste zakje van mijn jasje en ziedaar, ik trok er een 5 dollar biljet uit, dat nu ongeveer 35 dollar waard zou zijn. Ik heb totaal geen idee hoe dat daar geraakt is, ik weet alleen dat ik het er nooit ingestoken had. Bestaan er engelen? Ik geloof van wel. Lees Hebr.1:14. Bij het volgende eenzame benzinestation kochten we benzine en reden naar het ouderlijk huis. Vandaar reden we terug naar ons eigen huisje. Toen we daar aankwamen werden we door het Noorse echtpaar uitgenodigd voor het avondeten. Toen ik het kopje en schoteltje van mijn bord nam lag er 15 dollar op mijn bord. Die avond bezochten wij de leider van de zondagsschool in het nabijgelegen dorp en planden wij samen enkele activiteiten. Toen we vertrokken gaf hij ons een enveloppe met 70 dollar. We hadden een 20 dollar huwelijksgeschenk weggegeven en nu hadden we 85 dollar terug! Is God getrouw of niet? Hij is niemands schuldenaar. Prijs Zijn naam. “Geef en u zal gegeven worden.”

Gedurende onze tijd daar kregen we terug contact met mijn Californische vrienden die ons vroegen voor hen te komen werken van maart tot eind juni. En dus laden we onze auto op en reden we naar Californië, waar we een fantastische tijd hadden met het snoeien van perzik bomen, het oogsten van amandelen en het voeden en vangen van duizenden kalkoenen. We verdienden genoeg om door de zomermaanden te geraken en terug te keren naar het College voor mijn derde jaar. Gedurende juli en augustus hadden we opnieuw Vakantie Bijbelscholen in vele plaatsen en zagen we wonderlijke dingen gebeuren in de levens van veel kinderen en jonge mensen. In één plaats echter, Piapot, waren we aan het eind van de eerste dag ten einde raad…….! (Ga naar Overpeinzingen)