OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.42

Standard

Nr.41 eindigde met: “We reden bij een drukkerij langs, waar we 250 servetjes hadden laten drukken voor onze receptie. Maar we hadden helemaal geen geld meer en kochten nooit iets op krediet……….!” Ik begrijp nog steeds niet waarom ik de winkel in ben gegaan daar ik toch niet kon betalen. Er stond een jonge man achter de toonbank en ik vroeg hem of de servetjes voor Richard en Marina klaar waren. Hij keek rond en zei, ja hier zijn ze. Ik vroeg hem hoeveel ze kosten. Hij antwoordde dat hij dat niet wist en dat er geen rekening bij zat. Hij zei dat de baas maandag terug zou zijn. De enige informatie die hij had was dat wij Richard en Marina heten, geen familienaam, adres, telefoonnummer, niets, en toch liet hij ons gaan. Misschien was hetgeen op de servetjes gedrukt stond, “Richard en Marina, verenigd om de Heer te dienen. Ps.121:8” voldoende om ons te vertrouwen. Ik liep terug naar de auto en riep naar Marina, de Heer heeft het op de rekening gezet. ’s Maandags zijn we teruggegaan om te betalen.

De volgende dag, zaterdag, 15 september was een mooie, zonnige dag en zijn we getrouwd in een klein houten kerkje op de prairies in een piepklein dorpje, Gouldtown. Er waren bijna 200 aanwezigen, hetgeen heel wat was, aangezien er niemand van mijn familie bij was. De directeur van het College sprak over Jes.58:11a, “En de Heer zal u voortdurend leiden.” Marina’s zuster zong van Ruth 1:16, “Waar gij zult heengaan, zal ik heengaan.” En zo werden we verenigd om de Heer te dienen, hetgeen we nu al meer dan 51 jaar gedaan hebben. En de Heer is getrouw geweest en heeft gedurende al die jaren in al onze noden voorzien. De dames van de kerk hadden een fantastische lunch klaargemaakt voor iedereen en allen genoten van de huwelijkstaart. We hadden geen geld voor een honeymoon, behalve dat we de eerste nacht in een hotel geslapen hebben en daarna ’s zondags ’s avond laat naar ons kleine huisje op de boerderij gereden zijn. Toen we daar aankwamen was het licht in het grote huis uit, het oude Noorse echtpaar lag al in bed en ons kleine huisje zat op slot en we hadden geen sleutel……..! (Ga naar Overpeinzingen)

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.