Nr.40 eindigde met: “Eind augustus kwamen we thuis, platzak en uitgeput, twee weken voor ons huwelijk en er was nog bijna niets klaar….!”

We waren overtuigd dat het Gods wil was dat we zouden huwen. Ons voordurend gebed was, “Indien Gijzelf niet medegaat, doe ons van hier niet optrekken.” Ex.33:15. En we meenden dit met geheel ons hart. Voor de uiteindelijke beslissing was genomen, had ik nogmaals een hele dag doorgebracht in vasten en gebed in de heuvels dicht bij Marina’s thuis. Ik had de Heer vurig gezocht en ontving opnieuw de zekerheid dat we ons inderdaad in het centrum van Zijn wil bevonden. En nu hadden we twee weken om alles klaar te maken. Het was echt wonderlijk Gods voorziening te ervaren, in grote en kleine dingen. Toen we aankwamen bij Marina’s thuis was er post voor ons met enkele financiële gaven, één van mijn ouders in Nederland om een nieuw pak voor mij te kopen. Marina had al een heel mooie trouwjurk gekregen om te gebruiken. Een oud echtpaar afkomstig uit Noorwegen, die een boerderij met wat vee hadden boden ons het huisje van hun vroegere knecht aan. Wij mochten daar gratis in wonen zolang we hun vee tweemaal per dag voederden. Tegelijkertijd zagen we ook Gods hand in kleinere dingen en detailles. Een vriendin bakte een huwelijkstaart van drie lagen voor ons, die door één van Marina’s tantes gedecoreerd werd. Toen we de taart gingen ophalen om naar Marina’s tante te brengen, stopten we bij een lieve vriendin die dicht bij de Heer leefde. Toen we bij haar weggingen zei ze dat de Heer haar gezegd had ons iets te geven, maar ze vond het een beetje dwaas. Haar dochter was enkele weken daarvoor getrouwd en had wat spullen bij haar gelaten. Ze gaf ons een papieren zakje en toen we dat opendeden zagen we een aantal kleine “pilaartjes” die dienden om tussen de  lagen van de taart te staan. Wij hadden daar helemaal niet aangedacht, in feite niemand had daarvan gesproken, maar de Heer had het wel in gedachten, hoe wonderlijk! We reden bij een drukkerij langs, waar we 250 servetjes hadden laten drukken voor onze receptie. Maar we hadden helemaal geen geld meer en kochten nooit iets op krediet……….! (Ga naar Overpeinzingen)