Nr.21 eindigde met: “Waarom gebeuren deze dingen? Er zijn waarschijnlijk verschillende verklaringen voor, maar laat mij er één vernoemen. Er was eens een jong echtpaar met een achtjarig dochtertje, Christine…….!”

Iedere morgen ging de vader naar zijn werk op de bus, om de hoek. Christine bracht hem naar de bushalte en rende dan naar huis om naar school te gaan. Iedere namiddag om 5 uur ging zij haar vader halen van de busstop. Hij had altijd wat snoep bij zich voor haar. Maar deze morgen vertelde hij haar dat hij geen snoepjes meer had en er op zijn werk ook geen kon kopen, dus als zij hem die dag zou komen afhalen, hij geen snoep bij zich zou hebben. Die namiddag zat de vader op de bus zich af te vragen of Christine er zou zijn. De bus stopte en de vader stapte uit en keek om zich heen, maar geen Christine. Het hart zonk hem in de schoenen terwijl hij naar huis begon te wandelen. Maar toen plots om de hoek kwam Christine aanrennen en sprong hem in de armen. De vader was overgelukkig en wist nu dat zij van hem hield niet omwille van de snoepjes maar omdat hij haar vader was.

Ik denk dat er momenten zijn dat de Heer onze mooie gevoelens (snoepjes) wegneemt om te zien of wij Hem liefhebben omdat Hij onze Vader is, of omwille van die goede gevoelens. Hij weet dat natuurlijk al, maar Hij wil dat wij dat ook weten, en leren om uit geloof te leven, vertrouwende op Hem, of we Hem nu voelen of niet. Dat is wat echt geloof is. Hij is er en Hij is te vertrouwen. Hij verlangt er zo naar dat wij dit weten. Wat een les om te leren. En nu naar Californië, USA……….! (Ga naar Overpeinzingen)