Nr.183 eindigde met: “Jezus was Zijn gemeente in Belgie aan het bouwen, stap voor stap, en op dat ogenblik, zonder mijn inbreng, geweldig………!” (Zie richardandmarina.net).

De Heer had verschillende nieuwe werkers aan ons team toegevoegd. In 1990, Rosario en Anita Anastasi, actief in Limburg. In ’91, kwamen Eric en Lut Rutten van Limburg in West Vlaanderen helpen, een goed werk verrichtende met Bijbelsudies, prediking en counseling. Eric Shrapen en zijn vrouw kwamen meewerken in 1992, in evangelisatie en onderwijs, voornamelijk in Limburg. En er zouden er nog meer volgen. We waren heel dankbaar voor hen allen, vooral na mijn twee hartinfarcten en rugoperatie. Ik merkte heel goed dat ik niet meer dezelfde energie had als hiervoor. en het duurde nogal voordat ik me weer echt kon inzetten.

Door verschil van mening over leerstellige zaken, verliet een kleine groep gelovigen de gemeente in Gentbrugge in de herfst van ’94, hetgeen heel pijnlijk was omdat deze mensen ons zeer dierbaar waren. Maar deze dingen gebeuren nu eenmaal, denk eens aan die twee grote apostelen, Paulus en Barnabas die uiteen gingen door verschil van mening.

We waren heel dankbaar voor Pete en Joanna Gifford die met ons samenwerkten in Gent. Zij waren voornamelijk betrokken bij de gemeente in Gentbrugge, terwijl Marina en ik ons meer toelegden op Mariakerke. Pete was ook heel actief met jeugdwerk bezig, met de zomerkampen en jeugdweekenden. Marina was ook vele jaren actief met kampwerk, zowel kinderkamp als jeugdkampen. Zij had natuurlijk altijd haar accordion mee waarmee zij meestal de zang begeleidde, maar ook sommige kinderen en jonge mensen speelden er graag mee.

In 1996 zijn wij naar Canada geweest voor een “home assignment” van april tot Juli. Het was heel fijn Rosa weer te zien na bijna 3 jaar en ook tijd de kunnen doorbrengen met onze thuisgemeente en andere gemeenten en personen die voor ons baden en ons ondersteunden. Het was altijd zo bemoedigend voor hen te horen wat de Heer aan het doen was in België door hun gebed en ondersteuning.

Enige tijd geleden schreef ik het volgende, “De oorspronkelijke bedoeling van “Overpeinzingen” was niet zozeer een verhaal te schrijven over het werk, maar over ons persoonlijke leven, waar het werk natuurlijk deel van uit maakt. Het is “ons” verhaal, ons getuigenis over hoe wij de echtheid van God ervaren, Zijn tegenwoordigheid, Zijn leiding, Zijn voorzieningen, Zijn bescherming, Zijn trouw en Zijn zegen.” We zijn nu aan nr.184 en ik denk er aan om te stoppen bij nr.200. Ik wil nog een heel aantal hoogtepunten aanhalen uit de volgende jaren en vertellen hoe de Heer ons geleid heeft, Marina gespaard heeft en in onze noden voorzien heeft, heel interessant, wacht maar………………………..!