Nr.176 eindigde met: “De volgende dag kregen zij telefoon van een familielid, een vrouw in Elmira die Rosa bijstond. Zij vroeg of zij niet twee weken voor een jonge vrouw wilden zorgen terwijl haar ouders naar het Westen reisden. Burt vroeg waar die jonge vrouw woonde en kreeg als antwoord, in Elmira, downtown……………..!”

Ja, God is heel echt, en Hij spreekt ook heel echt tot ons op vele verschillende manieren. Soms legt Hij woorden op ons hart zoals bij Burt, andere keren krijgen we een sterke indruk in onze gedachten, zoals ik dat kreeg in de herfst van 2014, toen ik met de oudsten samenkwam om het rooster van de zondagpredikingen van 2015 samen te stellen. Er werden mij acht zondagen toegewezen en ik nam die aan, maar tegelijkertijd had ik een gevoel van ongemak, in het Engels noemen we dat soms een “check.” Iets zei in mijn hart, “nee, je gaat er niet zijn.” Ik voelde me heel onbehagelijk, maar wat moest ik tegen de oudsten zeggen, dat ik volgend jaar dood ging zijn? En nee, ik stierf niet, maar ik had wel een heel ernstige inzinking in februari zodat ik werkelijk dat jaar niet meer prediken kon. We dienen Gods stem te leren herkennen en naar Hem te luisteren, Hij spreekt veel meer tot ons dan we beseffen.

Toen Marina en ik terugkeerden van ons korte bezoek aan de familie in het Westen, vertelden Burt en Elaine ons dat de Heer hen had ingegeven om voor een onbepaalde periode bij Rosa te blijven, uiteindelijk werd dat 2 1/2 jaar. Wij waren natuurlijk geweldig dankbaar dat Rosa in goede handen was en dat de Heer dit zo geregeld had. En zo vlogen wij in september terug naar België. We konden voor enige tijd op de bovenverdieping van het gemeentegebouw in Eeklo verblijven, waar ook onze spullen opgeslagen waren. Twee echtparen van een gemeente boden ons een renteloze lening aan om een huis te kunnen kopen, wat een geweldig offer van die mensen was. Opnieuw ervoeren we Gods voorziening.

En dus begonnen wij te zoeken naar een huis, hetgeen niet zo eenvoudig was, maar uiteindelijk vonden we toch iets in een welgesteld dorp ten zuiden van Gent. Wij woonden wel niet in de sjieke buurt, maar in de  buurt van woningen van lagere stand. Naar algemene gewoonte in België wou de eigenaar een deel in het zwart doen, zodat er alleen maar belasting betaald wordt op het bedrag dat op de verkoopovereenstemming staat. Ik zei tegen hem dat ik christen was en dat niet wilde doen. Hij vloekte geweldig en zei, “xxxxx, ik ben ook christen.” Ha, dat had hij dan juist wel bewezen! Ik vertelde hem dat ik hem een extra bedrag zou geven als we alles eerlijk zouden doen en hij stemde daar mee in. We tekenden en hadden dus nu een eigen huis, maar……………! (Ga naar Overpeinzingen).