Nr.168 eindigde met: “ Hij is getrouw en zegende ons wonderlijk, ondanks de moeilijke omstandigheden. Meer hierover de volgende maal………….!” (Zie richardandmarina.net).

Zoals velen van u al zullen weten, wij ervoeren een geweldige zegen enkele dagen geleden toen de chirurg, die op 16 december Marina had geopereerd aan darmkanker, ons vertelde dat ze kankervrij was, gezien de lymphklieren niet kankerachtig waren. Dus geen chemo, en geen bestraling, alleen maar een bloedtest iedere 6 maand en een CT Scan ieder jaar. We loofden de Heer en vele anderen die voor ons gebeden hadden deden dat ook.

Maar er kwamne enkele vragen naar boven, waarom werden wij zo gezegend en anderen niet? Waarom was Marina’s kanker op tijd ontdekt, terwijl anderen in phases 2, 3 en zelfs 4 zijn? Ik ben zeker dat sommigen die dit lezen ook strijden met kanker, of familieleden en vrienden hebben met die ziekte. Zij hebben ook gebeden en er is voor hen gebeden, maar zij zijn nog steeds ziek. Ik leef echt met hen mee, mijn hart gaat naar hen uit. Betekent het dat wij beter zijn dan hen? Zeer zeker niet! Was het omdat er meer mensen voor ons gebeden hebben dan voor hen? Dat geloof ik zeker niet. Ik weet van een man voor wie letterlijk duizende mensen over de gehele wereld gebeden hebben en die toch aan kanker gestorven is. Waarom geneest de een dan wel en de ander niet? Waarom genas Jezus die ene man bij het bad van Betesda en niet al de anderen die daar lagen? Ik weet het niet, maar ik ken wel 1Kor.13:12, “Want nu zien wij nog door een wazige spiegel, in raadselen, ……… nu ken ik onvolkomen, maar dan……”

Sommigen zeggen misschien, “Ja Richard, nu zijn jullie blij, maar hoe waren jullie voordat jullie wisten dat Marina kankervrij was?” Wel, we kunnen eerlijk zeggen dat van het ogenblik dat we te horen kregen dat Marina kanker had, wij vrede in ons hart hadden, we wisten dat we in Gods hand waren. Sta me toe iets te citeren uit “Ons Dagelijks Brood”, “Toen de piloot die dat vliegtuig in 2009 veilig op de Hudson rivier in de VS heeft doen landen, gevraagd werd naar zijn leven of doods beslissing daar in de lucht, antwoordde hij, “Ik bezie het zo, voor 42 jaar heb ik kleine, regelmatige stortingen gedaan op de bank van ervaring, ontwikkeling en opleiding. Op die dag was het saldo zo toereikend dat ik een zeer grote opname kon doen.”

Zo hebben Marina en ik door de jaren heen vele kleine, regelmatige stortingen gedaan op Gods geloofsbank en toen de crisis kwam, was ons saldo zo toereikend dat wij ook een grote opname konden doen en vrede ervoeren. Bent u ook bezig kleine, regelmatige stortingen te doen op Gods geloofsbank…….? (Ga naar Overpeinzingen).