MUSINGS OF AN “OLDER” MAN”. Nr.167.

Standard

Due to the Marina’s cancer surgery and slow recovery, and the extra care that comes with it, plus my own tiredness, this is going to be a shorter edition. Trust you understand.

We will now go on with where we left off in nr.162, where I talked about the different workers being added to the work by the Lord. I will be saying more about that later as there were others added yet and some changes happened also.

However, the original purpose of “Musings” was not so much to write a story about the work, but rather about our personal lives, which of course includes the work. It is “our” story, our witness to how we experienced the reality of the living God, His presence, His guidance, His provisions, His protection, His faithfulness and His blessings.

I’m going to have to go a little faster or we will never get done with this story. In 1983 we had been in Canada visiting relatives, friends, our home church and a number of other churches. It was always so encouraging to meet each other and rejoice together in what the Lord was doing through their prayers and support. But now in ’84 we were back to the battle in Belgium and in the next three or four years all kinds of things happened. There was much to be done, both in evangelism and training of leaders and teachers. The churches were growing, what a joy, but not always without pain, as is usually the case with growth.

Our daughters were growing too. Rosa, the oldest had gone to Capernwray Bible School in Germany and in England. In ’84 our second daughter Lily attended the school in Germany and in ’85, our third one, Renee went to Capernwray both in Germany and England. It was quite costly, but we felt it to be worthwhile to give our girls a good foundation before they went into the world.

In 1987 we returned to Canada, this time for quite an extended, and also a difficult and trying period, when our faith was severely tested, but more about that next time………! (Go to Musings).

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.167.

Standard

Door Marina’s kanker operatie, het trage herstel en de extra zorg die daar bij komt, plus mijn eigen oververmoeidheid, gaat dit een kortere editie zijn. Hopende dat jullie dit begrijpen.

We gaan nu verder met waar we gebleven waren in nr.162, waar ik sprak over de verschillende werkers die aan ons toegevoegd werden door de Heer. Ik zal daar later nog meer over zeggen, omdat er nog werkers bijkwamen en er ook enkele veranderingen waren.

De oorspronkelijke bedoeling echter van “Overpeinzingen” was niet zozeer een verhaal te schrijven over het werk, maar over ons persoonlijke leven, waar het werk natuurlijk deel van uit maakt. Het is “ons” verhaal, ons getuigenis over hoe wij de echtheid van God ervaren hebben, Zijn tegenwoordigheid, Zijn leiding, Zijn voorzieningen, Zijn bescherming, Zijn trouw en Zijn zegen.

Maar ik ga iets sneller moeten gaan anders raken we nooit aan het eind van het verhaal. In 1983 waren we in Canada geweest om familie, vrienden, onze thuisgemeente en andere gemeenten te bezoeken. Het was altijd zo bemoedigend deze vrienden te ontmoeten en ons samen te verheugen over what de Heer aan het doen was door hun gebed en steun. Maar nu in ’84 zijn we terug in de strijd in Belgie en er gebeurde van alles gedurende de volgende 3 tot 4 jaar. Er was veel te doen, evangelistie, opleiding van oudsten en leraars, enz. De gemeenten groeiden, wat een vreugde was, maar het ging niet altijd zonder pijn, zoals met alle groei.

Onze kinderen groeiden ook. Rosa, de oudste was naar Capernwray Bible School geweest, in Duitsland en Engeland. In ’84 bezocht onze tweede dochter, Lily de school in Duitsland, en in ’85 ging Rini naar de school in Duitsland en Engeland. Het was nogal kostelijk, maar wij vonden dat het de moeite waard was onze kinderen een goede basis te geven voordat ze de wereld introkken.

In 1987 keerden we terug naar Canada, deze keer voor een langere, en ook moeilijker periode, en werd ons geloof werkelijk op de proef gesteld, maar meer daarover de volgende maal………..! (Ga naar Overpeinzingen).