Door Marina’s kanker operatie, het trage herstel en de extra zorg die daar bij komt, plus mijn eigen oververmoeidheid, gaat dit een kortere editie zijn. Hopende dat jullie dit begrijpen.

We gaan nu verder met waar we gebleven waren in nr.162, waar ik sprak over de verschillende werkers die aan ons toegevoegd werden door de Heer. Ik zal daar later nog meer over zeggen, omdat er nog werkers bijkwamen en er ook enkele veranderingen waren.

De oorspronkelijke bedoeling echter van “Overpeinzingen” was niet zozeer een verhaal te schrijven over het werk, maar over ons persoonlijke leven, waar het werk natuurlijk deel van uit maakt. Het is “ons” verhaal, ons getuigenis over hoe wij de echtheid van God ervaren hebben, Zijn tegenwoordigheid, Zijn leiding, Zijn voorzieningen, Zijn bescherming, Zijn trouw en Zijn zegen.

Maar ik ga iets sneller moeten gaan anders raken we nooit aan het eind van het verhaal. In 1983 waren we in Canada geweest om familie, vrienden, onze thuisgemeente en andere gemeenten te bezoeken. Het was altijd zo bemoedigend deze vrienden te ontmoeten en ons samen te verheugen over what de Heer aan het doen was door hun gebed en steun. Maar nu in ’84 zijn we terug in de strijd in Belgie en er gebeurde van alles gedurende de volgende 3 tot 4 jaar. Er was veel te doen, evangelistie, opleiding van oudsten en leraars, enz. De gemeenten groeiden, wat een vreugde was, maar het ging niet altijd zonder pijn, zoals met alle groei.

Onze kinderen groeiden ook. Rosa, de oudste was naar Capernwray Bible School geweest, in Duitsland en Engeland. In ’84 bezocht onze tweede dochter, Lily de school in Duitsland, en in ’85 ging Rini naar de school in Duitsland en Engeland. Het was nogal kostelijk, maar wij vonden dat het de moeite waard was onze kinderen een goede basis te geven voordat ze de wereld introkken.

In 1987 keerden we terug naar Canada, deze keer voor een langere, en ook moeilijker periode, en werd ons geloof werkelijk op de proef gesteld, maar meer daarover de volgende maal………..! (Ga naar Overpeinzingen).