Nr.198 eindigde met: “Er waren zoveel reizigers die morgen dat er twee wagons aan de trein toegevoegd moesten worden en dat duurde even, maar het gaf ons de mogelijkheid om toch nog op tijd in de trein te raken………! Prijs de Heer! En toen begonnen we te lachen……! En wanneer we daaraan terugdenken lachen we opnieuw……..! (Zie richardandmarina.net).

Van de trein naar het vliegtuig en weg naar Canada. Afscheid nemen van onze kinderen en kleinkinderen was heel moeilijk voor ons allen, maar wetende dat we in de wil van God en in de handen van God waren, maakte een groot verschil. En zo arriveerden we in Canada op donderdag, 15 oktober, 2009. De eerste twee weken verbleven we bij vrienden terwijl ons appartement geverfd werd en er nieuwe tapijten gelegd werden. Ik had een auto gehuurd om er ergens een te kunnen kopen. Omwille van mijn rugproblemen moest ik iets hebben met een verhoogde zetel. Nieuwe wagens waren te duur en de juiste tweedehandse te vinden was niet eenvoudig. Ik weet niet meer hoeveel autoverkopers ik bezocht heb, maar ik begon het echt moe te worden. Op zaterdag reed ik naar Guelph, en om het verhaal kort te houden, binnen een half uur vond ik de juiste wagen voor de juiste prijs, $500.- minder dan wat ik gekregen had voor onze auto in België, fantastisch. Onze dochter Rosa vertelde me later dat ze gebeden had dat de Heer een auto “in mijn schoot zou laten vallen.” Ik kan getuigen dat Hij dat echt gedaan heeft. Prijs de Heer.

Twee weken nadat we in onze condo waren ingetrokken, arriveerden onze dozen uit België. En terwijl de koelkast, sofa, bed en TV nieuw gekocht werden, andere meubels en benodigdheden werden tweedehands aangeschaft. We hadden veel plezier met het bezoeken van Leger des Heils winkels in Kitchener/Waterloo waar we van alles aan een heel goedkope prijs konden kopen.

We zijn hier nu al bijna zeven jaar, ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Het was geweldig een 9000 km trip te maken naar het Westen om Marina’s familie te bezoeken, plus vrienden en gemeenten die ons door de jaren nu en dan gesteund hebben. Uitgezonderd de laatste 1½  jaar, heb ik iedere zondag gepredikt en ook op doordeweekse samenkomsten. Marina heeft heel veel tijd besteed aan het telefoneren en kaartjes schrijven naar mensen in België. Verleden jaar heb ik een ernstige inzinking gehad en moest ik alle activiteiten stoppen, maar ik begin langzaam aan wat kracht terug te krijgen en begin ook weer te prediken. In decenber had Marina een darmkanker operatie  maar is nu volledig schoon. Ze heeft ondertussen ook haar tweede pacemaker gekregen. Ik heb in mei een prostaatoperatie ondergaan die goed verlopen is. We missen de kracht en energie die we vroeger hadden, en dat is wel eens frustrerend, maar we moeten onze beperkingen aan vaarden, zo is het leven. De Heer blijft voorzien in onze noden, soms op wonderlijke wijze, waarvoor we Hem heel dankbaar zijn.

Volgende week komt episode nr.200 en dat zal voor het ogenblik de laatste zijn………………! (Zie richardandmarina.net).