Day: August 12, 2016

MUSINGS OF AN “OLDER” MAN”. Nr.197.

Standard

Nr.196 ended with: “After more discussion with our friends there, a few days later I was on a plane to Toronto………….!” (See richardandmarina.net).

Why the hurry? Because there were others interested in this condo. Our friends had asked the person responsible, to wait and give me a chance to see it. I arrived in Toronto, was picked up and together with our friends went to see the place. I walked through it, took a good look at it and knew this was for us. The financial side had to be arranged which took time and then, on the fourth day I flew back to Belgium owning a condo in Elmira, praise the Lord! Marina and I decided not to move until the fall as I had a lot of speaking engagements lined up yet and we had to get rid of a lot of things. We had arrived in Belgium in December 1971 and were leaving in October 2009, so after 38 years there was a lot to leave there.

Just to mention this, we bought the condo in April and moved in the end of October, but from April until October another missionary couple, Les and Sharon Frey, who were working in Spain, were on furlough and were able to make use of our condo, it fitted all so well, praise God!

Quite a number of our churches in Belgium organized farewell parties for us, either alone or with a couple others, and there was a final farewell of all the churches together before we left. These meetings were wonderful but also painful, as we were saying goodbye to many spiritual children whom we dearly loved. Many were in tears, as we were at times. In one place a woman came to me in crying and telling me that her father had died just recently “and now, you, my spiritual father are leaving me too.” It wasn’t easy, but I assured her that we will meet again, if not down here, then “up there.”

I had quite a library, hundreds and hundreds of books, and since I could not take all of them with me to Canada, I took a number of boxes with books along to the meetings, put them out on tables and told the people they could take them and give whatever they wanted.

Slowly we were getting rid of things, selling some of our furniture and giving away some. Our daughters helped us pack boxes and boxes full of dishes, clothes, and many other things. We had all kinds and sizes of boxes. A friend had an export company and arranged the moving of our stuff by boat to Canada. We agreed to meet a certain day, bring all our boxes and pack them into eight large and strong cartons our friend brought. But now, could we get everything into those…………? (Go to Musings).

 

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.197

Standard

Nr.196 eindigde met: “Na meer overleg met onze vrienden daar, vloog ik een paar dagen later naar Toronto……….!” (Zie richardandmarina.net).

Waarom zo’n haast? Omdat er anderen waren die interesse hadden in deze condo. Onze vrienden hadden de verantwoordelijke gevraagd te wachten met de verkoop totdat ik het had kunnen zien. Ik arriveerde in Toronto, werd afgehaald en samen met mijn vrienden gingen we rechtstreeks naar het gebouw.  Ik liep rond en bekeek alles eens heel goed en wist ogenblikkelijk dat dit voor ons was. De financiële kant moest geregeld worden en dat duurde een paar dagen, maar op de vierde dag vloog ik terug naar België, als eigenaar van een mooie condo, loof de Heer. Marina en ik besloten om pas in de herfst te verhuizen daar ik nog een heel aantal spreekbeurten op de agenda had staan, en ook omdat we van heel wat spullen af moesten. We waren in België aangekomen in december van 1971 en we dachten te vertrekken in oktober van 2009, na 38 jaar was er heel wat verzameld.

Dit nog even, we kochten de condo in april en eind oktober gingen we er wonen. Van april tot oktober maakte een ander zendingsechtpaar, Les en Sharon Frey, die werkzaam zijn in Spanje, en op verlof waren, gebruik van onze condo, het paste allemaal zo mooi, prijs de Heer.

Verschillende gemeenten in België hielden afscheidsfeesten voor ons, soms alleen, of met twee of drie gemeenten samen. Er was een laatste afscheidsfeest van alle gemeenten voordat we vertrokken. Deze bijeenkomsten waren heel fijn, maar ook pijnlijk, omdat we afscheid namen van onze vele geestelijke kinderen die we zo liefhadden. Er vloeiden heel wat traantjes, zowel bij hen als bij ons. Een vrouw kwam naar me toe en vertelde dat haar vader pas gestorven was, “en nu ga jij, mijn geestelijke vader ook nog weg.” Het was niet makkelijk, maar ik verzekerde haar dat we elkaar zouden weerzien, indien niet hier, dan “hierboven.”

Ik had honderden en honderden boeken, en aangezien ik die niet allemaal mee kon nemen, laadde ik wat dozen met boeken die ik meenam naar deze samenkomsten en op tafels uitstalde. Ik zei tegen de mensen dat ze konden nemen wat ze wilden en er iets voor in een doos doen.

Langzaam aan werd ons huis leger doordat we dingen verkochten of weggaven. Onze dochters hielpen ons met het inpakken van dozen en nog eens dozen met keukenartikelen, serviezen, kleren en allerlei andere dingen. We gebruikten veel verschillende dozen, kleine, grote, lange enz. Een vriend van ons was exporteur en regelde de verzending van onze spullen per boot naar Canada. We kwamen overeen op een zekere dag naar zijn magazijn te komen met al onze dozen om ze in te pakken in de acht grote kartonnen die hij meebracht. Nu was de vraag, krijgen we al onze spullen in die acht dozen………? (Ga naar Overpeinzingen).