Nr.185 eindigde met: “Het werd gekocht en de renovaties konden beginnen, maar er was één probleem, ons geld was bijna op, dus nu wat? We zouden spoedig ontdekken dat de Heer een paar verrassingen voor ons in petto had……..!” (Zie richardandmarina.net).

De eerste verrassing was dat er vier mannen kwamen van de Britse organisatie Brass Tacks, een organizatie met de volgende zendingsopdracht, “Ons doel is het werk van zendelingen en voltijdse werkers te verlichten door te helpen met het onderhoud van hun gebouwen. Wij bouwen of herstellen en vernieuwen bestaande gebouwen.” De vier broeders hielpen ons voor twee weken en dat volledig kosteloos. Zij verrichtten ontzettend veel werk en wisten hoe dingen aan te pakken. Ik weet werkelijk niet hoe we het ooit allemaal hadden kunnen doen zonder hen, het was een echte voorziening van de Heer.

De tweede verrassing was bijna niet te geloven. De vier mannen moedigden mij aan om naar een andere christelijke organisatie in de UK te schrijven wiens doel was financiele hulp te schenken. Aangezien ik al in verschillende gemeenten en op een paar conferenties in de UK gesproken had, was ik geen vreemde voor hen. Ik schreef hen heel eerlijk over onze situatie en onze nood. Binnen een week of zo ontving ik een zeer, zeer grote cheque, genoeg om bijna alle herstelkosten te dekken. De gelovigen in Gent stonden versteld en verwonderd dat christenen in Engeland zoveel geld stuurden naar mensen die ze nog nooit ontmoet hadden. Het was werkelijk de Heer die voorzag voor Zijn kinderen, door Zijn kinderen. Het was echt fantastisch, maar zo gaat het in het lichaam van Christus, in de familie van God.

En zo, zeer bemoedigd gingen wij door met het herstelwerk, en wat een werk! Nieuwe vloeren, een nieuw dak, nieuwe plafonds, nieuwe toiletten en riolering, nieuwe electrische bedrading overal, enz. enz. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. En al het werk werd gedaan door eigen mensen plus de vier bezoekers. Marina en ik waren van plan om voor enkele maanden naar Canada te gaan, daar het al weer drie jaar geleden was dat we daar geweest waren. We zouden begin september vertrekken en tegen het eind van het jaar, of gedurende het begin van het nieuwe jaar terugkeren. Eind augustus was de grote zaal klaar genoeg om er een bijeenkomst te houden en dat deden we dan ook. Op de zondagmorgen kwamen we daar samen in plaats van in het oude gebouw in Gentbrugge, en wat een geweldige vreugdevolle samenkomst dat was. Het grote werk was nu gedaan, maar er moesten nog heel veel kleinere dingen gedaan worden en die nemen dikwijls de meeste tijd. Het gebouw zou pas het volgende jaar officieel in gebruik gaan en dan zou zich een totaal andere verrassing aanbieden………………..! (Ga naar Overpeinzingen).