Laten we terug gaan naar Nr.167, dat eindigde met: “In 1987 keerden we terug naar Canada, deze keer voor een langere, en ook moeilijker periode, en werd ons geloof werkelijk op de proef gesteld, maar meer daarover de volgende maal………..!: (Zie richardandmarina.net).

Ik schreef toen over de gezondheidsproblemen van onze oudste dochter Rosa. Omwille van haar zijn wij drie jaar in Canada blijven wonen, alhoewel ik veel op reis was. Sta me toe iets meer te zeggen over haar ziekte, die toen nog niet gezien werd als ziekte, maar verklaard werd iets psychologisch te zijn. Dat is nu allemaal veranderd en ik las onlangs een artikel met als opschrift, “Het word tijd voor dokters om zich te verontschuldigen tegenover hun M.E. patienten. Te lang heeft de medische wereld het Chronisch Vermoeidheid Syndroom, of M.E. verworpen als een mentale ziekte die genezen kan worden door therapie en lichamelijke oefeningen. (Zie nr.168).

M.E. is Myalgic Encephalopathy of Myalgic Encephalomyelitis, zie: http://www.thegracecharityforme.org/what.asp. Een belangrijk rapport van het prestigieuse Amerikaans Medisch Instituut concludeerde dat M.E. een “ernstige, chronische, complexe, systemische ziekte is dat de levens van patienten danig kan aantasten. M.E. is geen psychologisch probleem.” Geschat wordt dat 1 op de 300 mensen, mogelijk zelfs meer, in Groot Brittanië een vorm van CVS/M.E. hebben. Dus dienen wij te realizeren dat er mogelijk mensen in onze omgeving zijn die hier mee te kampen hebben, terwijl één van hun grootste zorgen is, dat ze niet begrepen worden. Beste vrienden, er zijn veel gekwetste mensen om ons heen, met allerlei problemen en zij hebben onze liefde en sympathie nodig.  Jezus kwam om te genezen, wij zijn hier in Zijn plaats!

Gedurende de eerste tijd dat wij terug in Canada waren in ’87, was onze eerste zorg hulp te zoeken voor Rosa. Na de zomer zijn onze twee dochters, Lily en Rini teruggegaan naar België  voor hun studies en werk en woonden ze in ons huis, en konden ze onze auto gebruiken, daar Lily haar rijbewijs had. Vanaf begin januari ’88 ben ik voor ongeveer 6 weken in België geweest om te prediken, samen te komen met de werkers en gemeenteleiders en heb ik gesproken op een conferentie in het buitenland. De Heer zegende en voorzag in al onze noden, waarover wij altijd weer verbaasd waren. Hij kende onze noden en legde het op de harten van Zijn kinderen om ons te steunen. Giften kwamen binnen van mensen die wij zelfs niet kenden, heel wonderlijk! Ja, God is echt, daar kunnen wij waarlijk van getuigen, Hij kan vertrouwd worden. Mijn verblijf in België zou herhaald worden en die zomer reisden Marina, Rosa, die toen nog sterk genoeg was, en ik naar Europa voor iets heel belangrijks………….! (Ga naar Overpeinzingen).