MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.112

Standard

Nr.111 ended with: “And there was much more to be done, too much to mention. But where was all the money going to come from……?” (See richardandmarina.net).

Yes, looking back now, I still wonder, where did all the money come from? Because we worked with volunteers, the labor was free, except for meals, coffee and extras, but all the materials, cement, paint for both outside and inside, ceiling material, electrical materials, water and sewage materials, etc. etc. had to be bought. And the money came, some from young believers, some from our co-workers, but most came from Canada as our support went up without us asking for any funds, absolutely amazing and proof that God was in this, we give Him all the glory!

On Sunday mornings Marina and I and our daughters would drive to Beerse, a 45 minute drive, to be there for the morning meeting. We would start with an open session of singing and announcements, after which the children would go to their Sunday school classes. Marina was responsible for this as Marjorie did not know the Dutch language yet, but she would also help. The adults would celebrate the Lord’s Supper and have a message. Then we would drive home and get ready for the Bible study in our house in the evening. After a while we started with a once a month Sunday evening meeting at which we celebrated the Lord’s Supper as in Beerse.

On the first such a meeting a doctor from Peer attended, he was a fine Catholic man but not a born again Christian. I will call him Phillip and his wife, who could not attend due to being very pregnant, Ingrid. Because I knew he was not a real child of God yet, I really explained the meaning of the Lord’s Table and who could take part. Phillip got the message and let the bread and cup pass. I had met Phillip and Ingrid some time ago in the fall of 1974. They came to the home of Martin and Lydie Symons, our future Flemish full-time workers. Martin had been asking them for some time to meet with me, but they were hesitant. Now, however, they were ready to come, but they brought two Catholic priests along……..! (Go to Musings).

 

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.112

Standard

Nr.111 eindigde met: “Maar voor de rest, waar moest al het geld van komen voor dit alles……..?(Zie richardandmarina.net).

Ja, nu terugkijkende, vraag ik me nog steeds af, van waar kwam al dat geld? Omdat we met vrijwilligers werkten moesten zij niet betaald worden, wel maakten wij maaltijden en koffie, en hadden extraatjes voor hen. Maar al het materiaal, cement, verf voor binnen en buiten, plafond materiaal, elektrisch materiaal, waterleiding en riool materiaal, enz. enz. moest allemaal gekocht worden. Maar de financiën kwamen binnen, een deel van de jonge gelovigen, een deel van onze medewerkers, maar het meeste kwam uit Canada, onze steun ging geweldig omhoog zonder dat wij om fondsen vroegen, echt verbazingwekkend en een duidelijk bewijs dat dit het werk van de Heer was, we geven Hem dan ook alle eer!

’s Zondagmorgens reden Marine en ik met onze dochters naar Beerse voor de ochtend dienst, ongeveer 45 minuten rijden. We hadden eerst een opening met zang en aankondigingen, waarna de kinderen naar hun zondagschool klasjes gingen. Marina was hier verantwoordelijk voor omdat Marjorie de Nederlandse taal nog niet kende, maar wel meehielp. De volwassenen hielden dan Avondmaal met een boodschap er na. Daarna reden wij naar huis om dingen klaar te zetten voor de Bijbelstudie in onze woonkamer ’s avonds. Na enige tijd begonnen we ook met één keer op de maand ‘s avonds Avondmaal te vieren zoals in Beerse.

Op de eerste avond dat we zo samenkwamen was er een dokter uit Peer aanwezig, een fijne Katholieke man, maar niet een wedergeboren christen. Ik zal hem Phillip noemen, en zijn vrouw die niet aanwezig kon zijn omdat ze hoogzwanger was, Ingrid. Omdat ik wist dat hij nog geen echt kind van God was, legde ik de betekenis van het Avondmaal heel goed uit en ook wie er kon deelnemen. Phillip begreep het en liet het brood en de beker voorbij gaan. Ik had Phillip en Ingrid enige tijd daarvoor in de herfst van 1974 ontmoet bij Martin en Lydie Symons, onze toekomstige voltijdse werkers, thuis. Martin had bij hen aangedrongen om eens met mij samen te komen, maar zij waren nogal terughoudend. Nu echter waren ze bereid voor een ontmoeting, maar ze brachten wel twee Katholieke priesters mee…………! (Ga naar Overpeinzingen).