MUSINGS OF AN “OLDER” MAN. Nr.107

Standard

Nr.106 ended with: “But as we were nearing the city, driving 80 km an hour, a car from a side road to the right ran a stop sign and there was a terrible crash……..…..!” (See richardandmarina.net).

Because the side road was sort of hidden, we did not see the car coming until he was pretty well in front of us. I slammed on the brakes as we hit him right in the middle, causing him to roll over a number of times, ending up on its side across the road in the bushes. We sat somewhere in the middle of the road a bit dazed, still shocked at what had just happened, but most surprised that we were not really hurt. Marina had nothing! I broke my top dentures by hitting the steering wheel with my mouth, and also hitting the left side of my chest, which later showed some blue spots, but no broken bones at all. It was absolutely amazing! The policemen shook their heads in utter disbelief. Imagine hitting a car at that speed and not having safety belts on, they were not in use then yet in most cars. Marina should have been thrown against the dashboard, but inexplicably, she hadn’t been. Was there an angel between her and the dash?

It took some time to free the young driver, the only one in the other car. He was very seriously hurt and was in the hospital for a very long time. We never found out why he drove onto our highway at great speed. The police called the people we were going to stay with and they came to get us. Our car was a total wreck and completely written off. I called Ollie Shantz, one of the men who had rented the car for us, the other being Edgar Martin, and told him what had happened. I glued the two pieces of my dentures together and still preached that evening, but there was a crack between my front teeth and as I spoke, the skin of my top lip would get squeezed and it really hurt, but the Lord gave grace and we had a wonderful meeting. But what to do now, we had just started our trip and now, no car………?! (Go to Musings)

OVERPEINZINGEN VAN EEN “OUDERE” MAN. Nr.107

Standard

Nr.106 eindigde met: “Maar terwijl wij de stad naderden met een snelheid van zo’n 80 km per uur, kwam er plots een auto uit een zijweg, die een stopteken negeerde en er was een geweldige klap…….!” (Zie richardandmarina.net).

Omdat de zijweg niet echt zichtbaar was, zagen we de auto niet komen to hij bijna voor ons was. Ik sprong op de rem op het ogenblik dat we tegen hem aanklapten. We raakten hem in het midden en hij rolde verschillende malen over en kwam toen aan de overkant op de zijkant in de struiken terecht. We zaten daar een beetje versuft op het midden van de weg, totaal verrast door dit gebeuren, maar het meest verwonderd dat we niet echt gewond waren. Marina had helemaal niets, terwijl ik alleen maar mijn bovengebit gebroken had door met mijn mond tegen het stuur te slaan en hetzelfde met de linkerkant van mijn borst die later wat blauwe plekken vertoonde. Niets gebroken, het was echt verbazingwekkend. De politieagenten schudden hun hoofd in ongeloof. Stelt u voor, tegen een auto aanrijden met die snelheid, zonder veiligheidsgordels die toen nog niet in gebruik waren in de meeste auto’s. Marina had tegen het dashboard geworpen moeten zijn, maar dat was niet gebeurd, echt onverklaarbaar. Was er een engel tussen haar en het dashboard?

Er was nogal tijd nodig om de jonge man, de enige in die auto te bevrijden en hij was heel ernstig gewond en lange tijd in het ziekenhuis. We zijn nooit te weten gekomen waarom hij met zulk een snelheid dat stopteken genegeerd heeft. De politie belde de mensen bij wie wij die nacht zouden verblijven en zij kwamen ons halen. Onze auto was een totaal wrak en volledig afgeschreven. Ik belde Ollie Shantz, één van de twee mannen die onze auto gehuurd hadden, de andere was Edgar Martin, en vertelde hem wat er gebeurd was. Ik lijmde de twee stukken van mijn gebit aan elkaar en kon hem in mijn mond houden. Ik predikte toch die avond, maar door een barst tussen mijn voortanden werd de binnenkant van mijn bovenlip daar soms tussen geknepen, wat nogal pijnlijk was, maar de Heer hielp mij en wij hadden een fantastische samenkomst. Maar wat nu, we waren nog maar net aan onze reis begonnen en hadden geen auto meer…….?! (Ga naar Overpeinzingen)