Nr.159 eindigde met: “We geven eerlijk toe dar er veel dingen zijn ivm God en Zijn wegen die we niet begrijpen, maar we weten dat Hij er is en dat “Hij een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken.” Hebr.11:6. Hij heeft zichzelf vele malen aan ons bewezen, en we vertellen u daar later nog wel meer over…….!” (Zie richardandmarina.net).

Door de jaren heen heb ik geleerd niet af te gaan op de dingen die ik niet begrijp, en dat zijn er heel wat, maar op hetgeen ik wel begrijp, en dat is heel wat! Ik heb ontdekt dat als ik in het licht wandel dat ik al heb, er meer licht gegeven wordt en ik ook meer begrijp.

Verleden maand shreef ik 1982, tien jaar België en 16 gemeenten gesticht, alle eer aan de Heer! Maar het gaat zoals met kinderen, het is één ding een kindje te krijgen, maar heel iets anders die op te voeden tot volwassenheid. Zo ook met christenen en met gemeenten. Een nieuwe gemeente opstarten is opwindend, maar dan begint na enige tijd de moeilijke taak om die jonge gelovigen te leren met elkaar om te gaan. Dat is ook opwindend, maar tegelijkertijd is het veel werk en neemt het heel wat tijd in beslag. En we hadden drie dochters die de teenage jaren ingingen. Ik begon wat van mijn activiteiten terug te schroeven om tijd te hebben Rosa, onze oudste dochter, met enkele vriendinnen uit te nemen op zaterdagavond en te gaan bowlen of naar muziekgroepen te gaan luistern, zelfs een paar maal in Nederland, terwijl we de avond altijd beeindigden met goede Belgische frietjes!

In de herfst van 1981 woonde Rosa het winter semester van Bodenseehof Capernwray Bijbelschool in Zuid Duitsland bij. Zij is daar ziek geworden en had eigenlijk thuis moeten komen, maar zij genoot zo van haar tijd daar dat ze gebleven is tot het eind en daardoor is ze nooit volledig hersteld van de mononucleosis. In het voorjaar van ’82 ging ze naar de Capernwray Spring school in Engeland en daarna in de herfst werkte ze 9 maanden in Ebenezer, een jeugdtehuis in Amsterdam.

Vrienden namen ons uit eten voor mijn verjaardag op 18 mei, waarna we gingen wandelen in het bos. Daar zakte ik plots in elkaar en een ambulance bracht me naar een ziekenhuis waar ik vier dagen verbleef. Ik had een echte burn-out, hetgeen niet verwonderlijk was na tien jaar in de grote versnelling te hebben gewerkt. Ik moest stoppen met het werk en we gingen naar Canada in juli ’83 en kwamen terug in België in december van dat jaar. In september vetrok Rosa naar het Prairie Bible Instituut in Three Hills, Alberta en studeerde daar voor een jaar. Ze ging terug in ’84, maar omdat haar gezondheid bergaf was gegaan moest ze na enkele maanden stoppen en kwam ze terug thuis.

Eind ’83 kwamen we terug naar België en waren we getuigen van het werk van Gods Geest in de levens van mensen, en in de groei van de gemeenten, erg opwindend…………….! (Ga naar Overpeinzingen).