Nr.146 eindigde met: “Maar laten we nu eens teruggaan naar Oost Vlaanderen, en ja, ook naar West Vlaanderen, (Flanders Fields), waar wonderlijke dingen aan het gebeuren waren……….!

U zult wel begrijpen dat met al wat er gaande was, wij een druk leven hadden, met het rijden naar Beerse, Limburg, Eeklo, Maldegem, Gent en nog andere plaatsen, voor Bijbelstudies, prediking en mensen bezoeken. Daarom waren we heel blij dat de Heer medewerkers zond om te helpen. Het is wat moeilijk om alles in chronologische order te schrijven en ik zal dan ook een beetje heen en terug gaan. Ik vernoemde in de vorige aflevering dat Martin en Lydie Symons in 1981 voltijds voor de Heer gingen werken. Nu gaan we iets terug naar eind 1979 toen de Heer een echtpaar met twee kinderen uit de VS stuurde om met ons samen te werken. Ik was begin januari ’79 naar Texas gegaan om hen te bezoeken en alles te bespreken, en ik predikte daar ook in enkele gemeenten. Het was heel koud in België.

Wij hadden een wastafel in onze slaapkamer, maar geen verwarming. Op zekere morgen werd Marina wakker en hoorde ze water lopen en ontdekte dat de waterleiding door het vriezen gesprongen was. Het water liep langs de muur naar beneden en onze grote woonkamer stond onder water en het tapijt was volledig doorweekt. Er liep water onder de voordeur naar buiten en vormde daar een laag ijs, en ik zat in Texas. Marina belde een vriend die meteen kwam en de waterleiding afsloot. Toen probeerde zij en onze drie dochters om het water op te nemen met handdoeken en andere middelen, maar dat was niet te doen. God zij dank, die avond kwamen enkele nieuwe christenen voor de bidstond en zij hielpen. Alle meubels moesten verzet worden en het tapijt werd opgerold en over een dik touw gehangen in een schuurtje achter ons huis, wat een werk! Toen ik terugkeerde van de VS stond alles terug op zijn plaats. God zij dank voor een goede vrouw en bereidwillige vrienden.

Nadat Hal en Marion in Belgie gearriveerd waren, verbleven zij eerst een tijdje bij ons totdat ze een huis gehuurd hadden in Gentbrugge. Natuurlijk was het een hele aanpassing voor hen, komende van de tweede grootste staat in de VS, naar het kleine, dicht bevolkte België. En het was natuurlijk ook niet eenvoudig voor hen om de taal te leren, maar ze hebben dat goed gedaan en waren spoedig heel betrokken bij het werk van de Heer. Meer over hen later.

Maar nu, hoe staat het met West Vlaanderen? Wel, ik kreeg een telefoontje van Ingrid, de dokters vrouw in Peer……! (GA naar Overpeinzingen).