Nr.89 eindigde met: “Een collega van Mieke sprak met haar over zijn vrouw die het heel moeilijk had en met gedachten van zelfdoding rondliep. Op een dag, terwijl hij op zijn werk was liep zij, na een briefje voor haar man achtergelaten te hebben, naar het kanaal………!” (Zie richardandmarina.net).

Marianne (niet echte naam) liep langzaam terwijl allerlei gedachten en herinneringen door haar hoofd vlogen. De dood van haar vader toen zij 9 jaar was, haar moeder die vijf kinderen alleen trachtte groot te brengen en die toen hertrouwde. De pijnlijke relatie met haar stiefvader, de verschrikkelijke periodes van depressie, als jonge onderwijzeres een klas van 30 geestelijk gehandicapte kinderen van 6 tot 12 jaar te moeten in toom houden, haar prille huwelijk, en vele dingen die mis liepen, een ernstige zenuwinzinking, het was allemaal teveel geworden, waarom doorgaan, het leven was de moeite niet waard, ze had geen energie meer, haar leven was een puinhoop, er was alleen nog maar wanhoop! Haar enige gedachte was, hoe kan ik hier een eind aan maken?

Bij het kanaal waaide er een stukje krant op de grond dat ze opraapte. Toevallig (?) stond er een vraag op: “Is er leven na de dood?” Ineens kreeg ze grote angst om te sterven. Kwam het door haar katholieke opvoeding of door haar eigen godsdienstlessen aan haar leerlingen over het bestaan van God, het doet er niet toe, het weerhield haar van in het water te springen. Hoelang ze daar bij het kanaal gezeten heeft kan ze zich niet herinneren, maar ze stond op en begon terug naar huis te gaan, terwijl ze halfweg haar man tegenkwam die haar zelfmoord briefje gevonden had en haar nu kwam zoeken. Die nacht werd ze overweldigd door angst en riep tot God. De volgende morgen stonden er twee Jehova Getuigen aan de deur, die voor nog meer verwarring zorgden. Ze besloot om met haar man mee te gaan naar een samenkomst waar een film gedraaid ging worden en iemand over de Bijbel zou spreken. De film ging over een piloot die met zijn vliegtuigje neerstortte omdat hij op zijn gevoel afging in plaats van de instrumenten, wat een les! Toen stond er iemand van voren die begon te spreken over revolutie. Haar man fluisterde, “Hier zitten we niet goed, die kerel is een communist……!” (Ga naar Overpeinzingen)