Nr.186 eindigde met: “Het gebouw zou pas het volgende jaar officieel in gebruik gaan en dan zou zich een totaal andere verrassing aanbieden……!” (Zie richardandmarina.net).

Marina en ik mochten in het huis van Allan en Helena Hoffman verblijven voor de tijd dat we in Canada waren, terwijl zij op zendingsreis gingen. We mochten zelfs hun auto gebruiken. We dankten de Heer voor hen en voor nog eens een voorziening van God. We hadden een fijne tijd met onze dochter Rosa en ook met onze thuisgemeente en andere mensen en gemeenten die ons steunden. Iedere zondag sprak ik ergens in een andere gemeente en soms ook op door de week samenkomsten.

En toen, zoals velen van u zich wel zullen herinneren kwam Oudejaarsavond 1999 en de Y2K dreiging, ook wel het jaar 2000 of de Millenium dreiging genoemd, een probleem in de codering van computer systemen waarvan men dacht dat het grote schade of vernieling zou kunnen  veroorzaken aan computers en computernetwerken overal ter wereld met de overschakeling van 1999 naar 2000. Heel wat mensen, vooral in Noord Amerika hadden voorzorgen getroffen daar zij bang waren dat bijvoorbeeld de elektriciteit zou kunnen uitvallen. Sommigen kochten generatoren, extra kruidenierswaren en andere dingen. Ik geloofde er niet veel van, maar om eerlijk te zijn, ik heb ‘s avonds de auto uit de garage gereden, in geval de stroom zou uitvallen en wij de poort niet zouden open krijgen. Die avond volgden wij de gebeurtenissen op TV en zagen we de mensen in Australia feest vieren terwijl er totaal niets gebeurd was, hetgeen bij ons ook zo was, ha!

Begin januari vlogen we terug naar België en waren blij om daar weer te zijn om onze bediening te kunnen voortzetten. Het nieuwe gebouw was nog niet helemaal af, er waren nog een aantal kleine dingen te doen. Maar nadat alles geschilderd was konden we er in, hetgeen een vreugdevol gebeuren was. Er was ook een officiële opening gepland waarop wij buren en anderen uitnodigden. We wilden ook de burgemeester van Gent uitnodigen, maar iemand lachte ons uit en zei dat hij nooit zou komen, omdat hij een felle socialist was en nooit, maar dan ook nooit een kerkgebouw binnen ging, zelfs niet als de koning op bezoek was.

Maar één van onze gemeenteleden, een dokter die ook raadslid was kon de burgemeester overtuigen om te komen. En zo, terwijl meer en meer mensen binnenkwamen, zaten wij ons af te vragen of hij zijn woord zou houden en komen zou. En ja hoor, tot onze grote verbazing kwam hij met zijn vrouw, wat een geweldige verrassing! We hadden een fantastische samenkomst met gezang, speeches en ook de burgemeester sprak, waarna het mijn beurt was om te spreken, of liever, te prediken. Ik twijfelde er aan of deze man ooit het echte evangelie gehoord had, maar hij hoorde dat zeker die namiddag en ik wond er geen doekjes om, maar, al sprekende vroeg ik me wel af wat zijn reactie ging zijn……………….! (Ga naar Overpeinzingen).