Nr.4 eindigde met: “Ik wist toen ook niet dat één van die studenten, een jonge vrouw, later mijn vrouw zou worden, en zij wist niet dat de wilde vriend voor wie zij bad en wiens naam zij zelfs niet kende later haar man zou worden!” Terug op de boerderij vond er een echte strijd plaats in mijn hart. De kleine, stille stem die zei, geef je over. Ik besefte toen heel goed dat God alles wou of niets, maar niet dat half en half gedoe. Hij is de Schepper en heeft recht op mij. Maar mijn respons was, Nee! En zo ging het dag na dag, Ja, Nee, Ja, Nee. Als ik ’s morgens opstond was het daar, Ja, Nee. Als ik de koeien aan het melken was, Ja, Nee. Op het veld, Ja, Nee. Waarom bleef ik maar Nee zeggen? Omdat ik bang was voor wat er zou gebeuren als ik Ja zou zeggen. Later heb ik ontdekt dat er veel mensen zijn die zich niet aan God willen overgeven omdat ze bang zijn dat Hij hen iets heel moeilijks zal vragen. Maar de bijbel zegt dat God het goede met ons voor heeft. Om eerlijk te zijn, ik voelde me echt miserabel, en, om het verhaal kort te houden, op een dag, buiten op het veld heb ik mij eindelijk overgegeven en gezegd, Ja God, als U er werkelijk bent, U mag mij hebben en doen met mij wat Ge ook maar wilt. En toen gebeurde het wonder! De bijbel noemt het de (weder) nieuwe geboorte, hetgeen betekent, nieuw leven, en dat ervoer ik op wonderlijke wijze. Jezus zei dat zonder die nieuwe geboorte je niet zien kunt. En dat ervoer ik ook, plotseling kon ik zien, niet met mijn letterlijke ogen, maar met innerlijke ogen. God was er! Hoe had ik zo blind kunnen zijn? En God zegt ook in Zijn Woord, “Een nieuw hart zal ik u geven en een nieuwe geest in uw binnenste; het hart van steen zal Ik ….verwijderen en Ik zal u een hart van vlees geven.” En oh, dat was zo waar en echt! Voor jaren had ik geen traan laten vallen, mijn hart was hard geworden, maar nu huilde ik als een kleinkind. Wat een transformatie! Zou dat zo kunnen blijven? (Ga naar Overpeinzingen)